revânî dîvânı - e-Kitap

Gözleriçün ölenün nergis dikün hâkine kim
Şem’ yakmak dostlar ‘âdet durur sîn üstine
Gözlerün zeyn eylese nola leb-i şîrînüni
Yaraşur bâdâmlar helvâ-yı şîrîn üstine
Tağıdan zülfeynünün cem’iyyetin hattun durur
Hindden leşker çeker Çîn ile Maçîn üstine
Giçse serden ey sanem zülfün ruhun üzre nola
Cennet eyler yirini başın viren dîn üstine
Reng alur şi’r-i Revânîden çemende goncalar
Gül yazar eş’ârını evrâk-ı rengîn üstine
396
- - . / . - - . / . - - . / . - -
Her kişi hilâle nola eylerse nezâre
Bir pâre odur benzeyen ebrû-yi nigâre
Evvel bana ‘arz itdi kaşun nice mahabbet
Âhir sanemâ gönlüm alup çıkdı kenâre
Gönüllenüben kendüyi yüksekde komasun
Bostânda boyun sırrunı ‘arz eyle çenâre
Çeşmüm doluban kanlu yaşum dâneler ile
Bâğ-ı gamun içre yine dönmişdür enâre
Lâle gibi elden komazuz sâğarı sâkî
İrgürdi Hudâ çün bizi bu tâze bahâre
Ahşamlamadı bir gice ol mâh bizümle
Ey dil ne kılalum nidelüm vây bu sitâre
Yanup yakılup âteş-i şevk ile Revânî
Hâlin diyemez neylesün ol lâle-’izâre
397
- - . / - . - . / . - - . / - . -
Mâh öykünürse ey yüzi gül hüsnün ayına
Olsun siper kazâya vü varmasun ayına
Keklik gibi hemân tağıdur kara gözlü yâr
Şâhin gibi ki gire güzeller alayına
‘Işkunda dil kemân-keş olup dûd-ı âhdan
Taksa ‘aceb degül kirişi çarh yayına
Koma ‘arûs-ı hüsnüne mahrem geçe anı