revânî dîvânı - e-Kitap

Rindler meclisine varma emerler lebüni
Gerçi el üzre tutarlar seni peymâne gibi
Gitmemiş dahı başından eser-i câm-ı şarâb
Uyumamış bu gice nergis-i mestâne gibi
Zülf-i dildâra Revânî el uzatmış ağyâr
Göreyin kim eli kurusun anun şâne gibi
419
- . - - / - . - - /- . - - /- . -
Bu gice odamda bir tâze nigârum var idi
Gülşen idi meclisüm kim gül-’izârum var idi
Geh emerdüm leblerin gâh okşar idüm gabgabın
Şâd idi gönlüm ki câm-ı hoş-güvârum var idi
Geh kucardum arkasından gâh gögsinden anı
Bir kerem kânı mürüvvet ehli yârüm var idi
‘Âc ayaklu bir gümiş taht üzre kılmışdum huzûr
Pâdişâhlık eyleyüp hoş rûzgârum var idi
Sîm ü zer yoğ idi in’âm eyleyeydüm ana lîk
İş bu ma’nîden Revânî inkisârum var idi
420
. - - - / . - - - /. - -
Egerçi hûbdur çengün sadâsı
Mey ü mahbûbdur tab’un cilâsı
Ne zevkı var lebünsüz çarhun ey mâh
Kadeh kim meysüz olsa yok safâsı
Büyüdükçe güzellense nola yâr
Güneş yükseldügince artar ziyâsı
Ölümlü dünyedür içün şarâbı
Ki ‘âşıklarun oldur kan bahâsı
Cihân turdukca hüsnün bâki olsun
Revânînün budur sana du’âsı
421
. - - - / . - - - /. - -
Öpülmezsen ne gam bu def’a sâkî
Ki sohbet bâki dirler yâr bâkî
Cihânda mest-i bî-bâkem yakam çâk
Çü var dilde güzeller iştiyâkı