revânî dîvânı - e-Kitap

Bir güler yüzlü yüzi sulu güzeldür sâğar
Ana baş koşmağ ile artuk olur hürmetümüz
Kardı ben hâki işiginde çün ol zühre-cebìn
Var yirden göge dek yâre bizüm minnetümüz
Gerçi bir Yûsufa kul oldı gönül sultândur
Satun almadı ne bilsün o bizüm kıymetümüz
Oøıyup her güzeli cemú idelüm dãyireden
Çünki tes∆ìr-i peri eylemedür daúvetümüz
Mey gibi kalduk ayaklarda Revânî hayfâ
Sâki-i gonce-dehen bilmedi keyfiyyetümüz
163
- - . / . - - . / . - - . / . - -
Kand-i lebünün vasfına çün başlaruz biz
Tûtî gibi gûyâ ki şeker-pâşlaruz biz
Hüsnün gülinün tâze bahârına çün irdük
Bülbül gibi medh okımammağa başlaruz biz
Tasvîr iderüz her sanemün vasfı dilde
Âyîneye nakş idici nakaşlaruz biz
‘Işkunda bizi sanma ki cân sakınur ey dost
Bu yolda baş oynar niçe yoldaşlaruz biz
Leylâ-yı cemâlün bizi dîvâne idelden
Mecnûn-ı gam-endûz ile adaşlaruz biz
Yanundan acı söz ile ağyârı kaçurduk
Şeytânı melekle göricek taşlaruz biz
Yâr oldı Revânî bize bu derd ü gam-ı ‘ışk
Sanki bile toğmış iki kardaşlaruz biz
164
. . - - / . . - - / . . - -/ . . -
Çok günâh itdi gönül hıdmete cânâ varamaz
‘Afv it anun suçını kim utanur yalvaramaz
Bâğ-ı ‘ışkuna şu kim bir gül içün basdı kadem
Hergiz ol hâr-ı belâdan etegin kurtaramaz
Vasl ile eyle derdüme devâ çâren var ise
Haste-i hicr olana gayrı müdâvâ yaramaz