revânî dîvânı - e-Kitap

Görüp Revânî yâri rakîb ile didi kim
Bir şâdi yok ki gamsuz ola rûzgârda
345
- . - - / - . - - /- . - - /- . -
Tan degüldür olmasa meclisde cânân her gice
Ey gönül ahşamlamaz çün mâh-ı tâbân her gice
Nice gün toğmaya çarhun başına her subh kim
Meh gibi dil-ber yatur koynında ‘üryân her gice
Hasret-i zülf ü zenehdânunla ey Yûsuf-cemâl
Çağrışup feryâd iderler ehl-i zindân her gice
Meclisünde subh olınca yanuban yakılmağa
Mûmdur ey mâh-rû şem’-i şebistân her gice
Hücren olmışdur Revânî dil-rübâlar meskeni
Eksük olmaz tekyede elbette mihmân her gice
346
- - . / - . - . / . - - . / - . -
Yüz virmiş idi ‘âşıka devrân geçen gice
Kim bezmümüzde şem’ idi cânân geçen gice
Sûsen surâhi câm gül ü gonca nukl idi
Bezm olmış idi tâze gülistân geçen gice
Taht-ı revâna binmiş idi beg olup şarâb
Sancak çekerdi şem’-i şebistân geçen gice
Sâkî surâhi kal’asınun mehteri olup
Nevbet çalardı na’ra-i mestân geçen gice
Gün toğmayınca komaduk elden piyâleyi
Câm-ı şarâb idi meh-i tâbân geçen gice
Bilsek nedür harâmi midür bu Revânî kim
Soyup nigârı eyledi ‘uryân geçen gice
347
- . - - / - . - - / -. - - / - . -
Cân metâ’ın kâsid itmişdür dehânun baç ile
Yakdı gönlüm kişverin gamzen senün târâc ile
Ruhlarunla ben nice vasf eyleyem la’lüni kim
İki gül bir yirdedür bir gonca-i ğannâc ile
Hân-ı vaslundan beni men’ itmek istermiş rakîb
Eceli gelen kişi söyleşür ancak aç ile