revânî dîvânı - e-Kitap

Gül iki yüzlü olduğıçün oldı bî-sebât
Şâhin bakışlu yâr gönül mürgin avladı
Şehbâzdur gözi ana ebrûları kanat
Devr-i hatunda leblerüni kim görürse dir
Konur mürekkeb içine ‘âdet durur nebât
Bu nat’-ı ‘ışk içinde gönül beydakını sür
Ferzânelikler eyle sakın olma şâh mât
Halk-ı cihân ölümlüsidür tâze sözlerün
Viren Revânî nazmı durur anlara hayât
25
. . - - / . . - - /. . - - /. . -
Çünki mey içme nasîb oldı bize rûz-ı elest
Gel e ey sâki senünle olalum bâde-perest
Seng-i ta’n ile beni taşlama ey zâhid-i huşk
Yüri sen şîşe-i nâmûsumuza virme şikest
Yâr satmaz nidelüm vaslı metâ’ını bize
Nakd-i cânı virürüz gerçi ana dest-be-dest
Yine âvâze-i reftâr ile bu kadd-i bülend
Serv-i bâlâyı çemenlerde bu dem eyledi pest
Sâkiya câm-ı mahabbetden olupdur ser-hoş
Sen Revânîyi bu dem sanma mey-i nâb ile mest
26
- . - - / - . - - /- . - - /- . -
Eyledi serv ü çenârı kâmet-i bâlâsı pest
Râst sözdür bu ki dirler dest ber bâlâ-yı dest
Şimdi ta’n itmek neden ser-hoş görüp ‘âşıkları
‘Işk câmı anları mest itdi çün rûz-ı elest
Başını kessen eger İslâma gelmez dostum
Görmedüm zülfün gibi bir Hindu-yı âteş-perest
‘Âşık-ı şûrîdeler hâlini sorma zâhidâ
Bir bölük üftâdelerdür kimi bengî kimi mest
Çün Revânî her güzel bir pâresin mir’ât ider
Hâtırun hoş tut eger dil şîşesi olsa şikest
27
. . - - / . . - - /. . - - /. . -
Kaşunı çatma hilâle ana kim dir sitem it