revânî dîvânı - e-Kitap

Gönlüm kuşı ey dost uçupdur o yuvadan
Tesbîh ü riyâyı bana ‘arî eyleme zâhid
Gönlüm çü kesilmez benüm ol elf-i dü-tâdan
Geh gâh Revânî kulunı bûsen ile an
Dervîş-nüvâz ol a begüm kaçma gedâdan
270
- . - - / - . - - /- . - - /- . -
Dostum bu lebler ile sen ki âdem cânısın
Sorduğum ‘ayb eyleme bi’llâh kimün cânânısın
Kâkülündür tûğ-ı müşgîn kâmetün sîmîn ‘alem
Beglenürsün yaraşur kim hüsn ili sultânısın
Ey güneş kendüni ‘uşşâk içre yüksek dutma kim
Ol mehün anlar gibi sen dahı ser-gerdânısın
Dil-rübâlar arasında nice sevmeyem seni
Cânumun cânânesisin derdümün dermânısın
Gerçi nâzükdür Revânî hûblar sayd itmede
Diller almakda velî sen de cihân fettânısın
271
- . - - / - . - - /- . - - /- . -
Çok keremler görmişem sâkî mey-i gülfâmdan
Dâyimâ yüzüm kızar câm-ı sürûr-encâmdan
Dil-berüm ‘âr eyleyüp gül gibi adın sakınur
Kaçduğına sır budur ğâlib bu ben bed-nâmdan
Mısr-ı hüsnünde yine sevdâ-yı zülfünle gönül
Hâcedür gûyâ getürmişdür metâ’ı Şâmdan
Gözleri şeydâlığından gâfil olma ey gönül
Çün riyâzet ehlisin geçme sakın bâdâmdan
Sâğar-ı pür-mey Revânî açdı gamgîn gönlümi
Rûşenâlık hâneye dâyim irişür câmdan
272
- . - - / - . - - /- . - - /- . -
Ey felek ol mâh-rûyı gark-ı âb itmek neden
Seyl-i gamdan gönlümüz şehrin harâb itmek neden
Mırsr-ı hüsnine hatı fir’avnı kılmadan hücûm
Nîle gark idüp anı böyle azâb itmek neden