revânî dîvânı - e-Kitap

218
. - - - / . - - - /. - -
Kaçan kim ey gönül sen yâri gördün
Gönül mülkini ol dem oda urdun
Benüm ‘arz itmedün hâlümi yâre
Niçün ey nâmesin kâğaada burdun
Temâşâ eyle ‘ışkun şâhbâzın
Gönül mürgını çün ana uçurdun
Degüldür tâb-ı mülden reng-i rûyun
Benüm kanum alup yüzüne sürdün
Revânî şeyhe nükten duydı vâ’iz
Yine bir taş ile iki kuş urdun
219
. . - - / . . - - /. . - - /. . -
Yâr gül sohbetini itdi senün yok haberün
Ey gönül lâle gibi odlara yansun cigerün
Ey yüzi gül lebi mül gülşene varmış haberün
Bu bahâneyle sabâ gönlin açar goncalarun
Bize şerbet olıcak olsa mey-i nâb gibi
Yüri ey hâce yüri ez suyın iç sen şekerün
Gâfil olmalı degül bende iken dişlerüne
Boğazı iplü durur hurdası çokdur güherün
Kimseden sîm ü zerin hîç dirîğ itmez iken
İncelür dikkati belüne gelicek kemerün
Bir nazar salma ile kıldı Revânîyi esîr
Cân ü dilden kulıyuz hâsılı sâhib-nazarun
220
- . - - / - . - - /- . - - /- . -
Mihr ü mehden ey perî zîbâ cemâlün var senün
Gün yüzün üstinde çün iki hilâlün var senün
İşigin terk eylemezsin her gün ey şems-i felek
Ol kamer yüzlüye benzer bir zevâlün var senün
Tâb-ı mülden gül gibi al olmış ey dil-ber ruhun
Kim bilür ‘âşıklara böyle ne alun var senün
Hurremem her dem dehân ü kad ü zülfün yâd idüp