tc çukurova üniversitesi sosyal bilimler enstitüsü resim ... - Kütüphane

23
Resim.20. Jan Van Eyck, Arnolfini Nişan Portresi, 1434, ahşap üstüne reçineli
tempera, 82x60 cm. National Gallery. Londra.
“Jan Van Eyck’ın güneyli çağdaşları, Brunelleschi çevresinin Floransalı
ressamları, bir tabloda doğayı hemen hemen bilimsel denilebilecek bir
doğrulukta betimlemeye olanak sağlayan bir yöntem geliştirmişlerdi.
Perspektif çizgilerin çatısıyla işe başlıyorlar; anatomi ve perspektif
kısaltım yasaları üzerindeki bilgileriyle insan vücudunu kuruyorlardı.
Van Eyck bunun tam tersi olan bir yolu seçti. Tüm resmi görünen
dünyanın bir aynası gibi oluncaya dek, sabırla ve ayrıntı ekleyerek,
doğanın bir hayalini (yanılsamasını) oluşturdu. Kuzey sanatı ile İtalyan
sanatı arasındaki bu farklılık uzun yıllar sürdü” (Gombrich, 1997, 240).
“15. yüzyıl İtalyan resminin temelinde matematiksel olarak hesaplanmış
bir “çizgisel perspektif” yatarken, Hollandalılar daha çok “deneyimsel
perspektif”e önem veriyorlardı. Dünyayı akılcı ve bilimsel yöntemlerle
kavramaya çalışan ve bir resmi, içinden başlayarak kurgulayan İtalyan
Rönesans sanatçılarının tersine Hollandalılar dünyanın sırlarını dışardan
bakışla kavramaya çalışmışlardır.