tc çukurova üniversitesi sosyal bilimler enstitüsü resim ... - Kütüphane

68
paletlerinde üstün körü karıştırır, kaba fırça darbeleriyle renk parçaları
halinde alelacele tuvale sürerdi. O tarihte akademi çevrelerine oldukça
‘sallapati’ gözüken bu resim tarzının avantajı, hızlı çalışıldığı için doğal
izlenimi yakalamasında yatar: Biraz uzaktan bakınca nesneler gerçekten
de net ve detaylı değil bulanık ve muğlak görünürler. Zihin, eksik
konturları ve ayrıntıları kendisi tamamlamak zorundadır” (Krausse,
2005, 73).
Krausse, İzlenimcilerin renk ile rengin boyanış biçimleri üzerine yaptığı
denemelere değinirken yeni sanatın bilginin diğer alanlarıyla kurduğu ilişkiye işaret
eder:
“Renk taneciklerine ayrılmış İzlenimci resimler de aynı prensiple işler:
Dünyamızın göre göre hepimizin hafızasına kazılmış olan görüntüleri,
resme bakarken renk taneciklerinin içinden seçilmeye, yavaş yavaş
cisim kazanmaya başlar. Sonunda fırça darbelerinin içinden tanıdık bir
imaj belirir. İzlenimciler bulanık üsluplarıyla o günlerde bir bilim dalı
olarak yeni yeni saygınlık kazanmaya başlayan algısal psikolojinin
öğretilerini tuvale yansıtmaktadır sanki. İzlenimciliğin rahat “üslub”u,
resim sanatını yepyeni kulvarlara da sürüklemiştir” (Krausse, 2005, 76).
Krausse, İzlenimciler üsluplarıyla izleyiciye resmi nasıl yaptıklarını da
gösteriyorlardı diyerek boya noktacıkları veya renk parçaları gibi resimsel elemanlar
aracılığı ile sanatçının gerçekliği nasıl algıladığını değil, onu nasıl resmettiğini de
gözler önüne serdiğini ortaya koyar:
“Motifin yanı sıra resim sanatının yöntemi ve rengin kendisi de başlı
başına bir resim unsuru haline gelince, İzlenimcilerin tuvalde kimi
yerleri boş bırakıp, bu beyazlıkları da resmin asli unsuru ilan etmelerine
şaşmamak gerekiyor; tabi bu tavrın, ancak her karesi çalışılmış olan
resme resim diyen akademisyenleri ne kadar kızdırdığını söylemeye
gerek yok. Ama İzlenimciler resmin taşıyıcı malzemesini, yani
tuvallerini de hiçe saymak istemiyorlardı. Göstermek istedikleri, resmin