tc çukurova üniversitesi sosyal bilimler enstitüsü resim ... - Kütüphane

25
olamaz izlenimi uyandırıyordu…..Biçimle içeriğin mükemmel bir
biçimde iç içe geçtiği, simetrik piramidal ve dairesel kompozisyonların
gayet uyumlu, sakin manzaralar yarattığı, yüzyıllar boyunca
insanoğlunun güzellik idealini simgeleyecek olan sanat eserleri”
(Krausse, 2005, 19).
16. yüzyılın ortalarında Leonardo da Vinci (1452-1519) İtalyan resminde yepyeni
bir çağ açmıştır. Yalnız resimde değil, zamanın tüm doğa bilimlerinde, teknolojide,
mimaride ve daha birçok alanda bilgi sahibi olan Leonardo doğanın bütün sırlarına
sahip olmak istemiştir. O gözünün önündeki sıradan şeylerin yerine, esas olanı, anıtsal
olanı arıyor, böylece ezeli ve ebedi güzelliğe ulaşıyordu. Leonardo gerçekliği
kavramak için gerçek mekanlar tasarlamış, su yolları, kale duvarları inşa etmiştir.
Savaş aletleri tasarlayıp saraydaki görkemli eğlencelere ve tiyatro gösterilerine sanatsal
alt yapı hazırlamıştır. Zanaatkarların ve teknisyenlerin başvurabileceği bir tür
ansiklopedi yazmış, mekanik ve optiğin inceliklerini matematik yoluyla çözmeye
çalışmış ve doğanın etki-tepki ve hareket kanunlarını incelemiştir. Devrin tanınmış tıp
adamlarıyla birlikte insan vücudunun anatomisi üzerinde çalışmış ve bulgularını çizim
ve yazı ile kalıcı hale getirmiştir. Keşfettiği Sfumato adı verilen özel bir boyama
yöntemi ile resimlerinde kendine özgü bir atmosfer algısının oluşmasını sağlamıştır.
“Karakteristiği olan “Sfumato” (İtalyanca: dumanlı) tekniğini de bu
dönemde geliştirmiş ve mükemmeliyete ulaştırmıştır. Sufumato’ya ışık
ve gölgenin arasında yaptığı yumuşak geçişlerle ulaşıyordu; nesneler
böylece sertliğini kaybediyor, gerçeklik biraz yumuşatılmış oluyor,
izleyicide yeni, farklı izlenimler uyandırıyordu. Ressam, sert hatları ve
keskin konturları yumuşatarak resminde daha büyük bir özgürlük
yakalar. Renkler artık resmedilen mekânların ve nesnelerin özelliklerini
daha iyi yansıtmaktadır. Gündüz ve gece, aydınlık ve karanlık resmin
önemli unsurları haline gelir. Leonardo bu yöntemle hem erken
Floransa resminin ustası olduğunu gösterir, hem de onu çoktan ardında
bıraktığını. Katı, soyut bir geometrik biçim olan çizgiye ve bariz
konturlara ağırlık veren eski resimlerin yerini artık nesneleri ve
bedenleri bambaşka bir canlılık içinde gösteren zengin ışık-gölge
oyunları ve geçişken konturlar almıştır; resim göze çok daha “ruhani”,