türk dünyası incelemeleri dergisi - 404 - Sayfa bulunamadı! - Ege ...

Yunus Memmedovsb. “Struktura i İstoriya Tyurkskih Yazıkov”, M., 1971, s. 179); 6. Katun/Hatun-rütbe bildirenkavram, şahıs adı, Hatunlu-kavim adı, Hatun-ırmak ve köy adı; 7. Padar-antroponim, etnonim, toponim;8. Hezer-şahıs adı, kabile ve ülke adı, deniz adı; 9. Gıpçag-antroponim, etnonim, toponim; 10. Gazanantroponim,Gazançı-etnonim ve toponim; 11. Kanglı/Kenglı/Ganglı-M. Kaşgari’ye, Reşidüddin’e göreşahıs ve kabile adı, Kanlı, Ganlı, Kengerli-etnonim ve toponim; 12. Kalaç/Halaç-kaynaklarda etnonim vetoponim, Halac/Helec-etnomim ve toponim; 13. Bayandur-antroponim ve etnomim, Bayandurlu-etnomimve toponim; 14. Alınca Han-antroponim, Alınca/Elince-şehir adı (A. Hundovun bu sözün etimolojisihakkında verdiği açıklama akla uygun değildir.); 15. Çakır-çok çevik kuş, ongon, Çakır-antroponim,Çakır/Çahırlı-etnonim ve toponim; 16. Gılıc-mitolojik şekil, Gılıç, Gılıç Arslan, Dalgılıcov-şahıs adı, aile,etnonim, Gılıclı/Gılıclar-toponim; 17. Kınık-antroponim, etnonim ve toponim (Türk âlimi H. Nihalgösteriyor ki, yalnız Anadolu’da Kınıklara bağlı 15 toponim vardır. Bk. V. Gordlevski, 1., s. 79); 18.Salgur/Salor-antroponim ve etnonim, Saler-oykonim; 19. Nogay-antroponim, etnonim ve toponim; 20.Keçi-ongon. Keçnan-etnonim ve toponim.Böyle örneklerin sayısı daha da çoğaltılabilir, ancak şimdilik bu kadarının yeterli olacağınıdüşünüyoruz. Burada yalnız şunu belirtmek istiyoruz ki, bizim verdiğimiz örnekler yalnızca SovyetAzerbaycan’ı toponimlerine ve Güney Azerbaycan’da mevcut olan etnotoponimlerin ilmî edebiyattaşimdiye kadar bahsedilmiş cüz’î bir kısmına dayanıyor. Dikkat etmek lazımdır ki, Azerbaycanlılarınbüyük bir kısmı çok eskiden Ermenistan, Gürcistan, Türkiye, Irak ve başka topraklarda yaşamış ve hâlâyaşamaya devam ediyorlar. Bu arazilerin etnotoponimleri ise, bilindiği gibi ya hiç toplanmamış ya dakısmen toplanmıştır. Bu yerlerde de Türk menşeli etnonimlerin olması şüphesizdir, oradaki etnonimlerinAzerbaycanlılar arasında (ve umûmen Türk halkları arasında) çok geniş bir sahaya yayıldığı ve toponimyaratıcılığındaki yerleri çok açıktır. Mesela, sadece Ermenistan’ın eski Basarkeçer bölgesinde Garaman,Garaiman, Garagoyunlu, Çahırlı, Kesemenli, Ganlı, Kerkibaş, Gızılhacılı, İnekdağ, Atdaşı vs. gibietnotoponim ve mikrotoponimler vardır.N. Türk, o dönem Azerbaycan onomastikasının türeyiş ve ilerleyişinde dikkatleri bir yöne doğruçekiyor. Bu da çok eski çağlarda Azerbaycanlılarda ve bütün Türk halklarında bir kişiye, iki veya dahaçok adın verilmesidir. Türk dilinin en eski yazılı abideleri olan Orhon-Yenisey yazılarında bu süreçapaçık görülmüştür. Abidelerde kaydedildiği gibi, her bir kişinin birden fazla adı görünüyor; burada dahaçok yiğit, kahraman, bilgili diğer bir ifade ile adlı sanlı şahısların iki veya daha fazla adı (doğduğundaverilen ad, büyüdükten sonra kendisinin kazandığı ad) olmuştur. Orhon-Yenisey yazılarında kendisi ilealakalı bilgi veren adam, birinci ad adım, ikinci ve sonraki adları ise oğlan adım, er adım, ayak adım(gençlik, erlik, yetişkinlik adım) sözleri ile ifade eder. Mesela; oğlan adım (gençlik) Şunuş Inal... Er adımKümül Üge (oğlan adım Şunuş... Er, yiğitlik adım Kümül Üke)-Yenisey ab. 45, 1. Er adım Akbaş Atık,Inal Öke ben yetmiş yaşımda... – Yenisey ab. 49, 2. Adım Kara Çur, ayak adım Yazmaz (Adım kara Çur,yetişkinlik adım Gar Yazmaz)-Yenisey ab. 48.Bu şekildeki iki adlılık her şeyden önce Eski Türk hakanlığına hükümdarlık etmiş hakanlaraverilen adlarda kendisini gösteriyor. VII. asırda parçalanmış, yok olmanın eşiğinde olan Doğu Türkhakanlığını dirilten İltereş/İlteres, hakan olduktan sonra Gudulu/Kutluğ kağan adını almıştır. VIII. asırdahükümdarlık etmiş Mogilyan ise hakan olduktan sonra Bilge Han adını almıştır.Gumilyov, Eski Türklerin tarihi ile alakalı uzun süre devam eden araştırmalarından sonra şöylebir doğru sonuca geliyor ki, o da Eski Türklerde her bir kişinin en az iki adının olduğudur. Bu süreçlealakalı KDK (Kitab-ı Dedem Korkut) boylarında da önemli deliller vardır. Boylarda ad koyma, özellikleerlik adını verme, Türk halklarının hayatında çok eski çağlardan beri mevcut olan, anane özelliği taşıyangüzel âdet ve merasim gibi tasvir edilmiştir.“Kitab-ı Dedem Korkut”ta sonradan, yani çocuk muayyen (10-15) bir yaşa ulaştıktan sonra, onaer adının verilmesi şöyle tasvir ediliyor: “Bey Büre (Püre)’nin oğlu beş yaşından on yaşına girdi, onyaşından on beş yaşına girdi. Çaya baksa, çalımlı çal kara kuş erdemli bir güzel, iyi bir yiğit oldu. Ozamanlar bir erkek evlat baş kesmese, kan dökmese, ad koymazlardı.” Tüccarlarla Bay Büre’nin oğluarasında çıkan hadiselerden sonra belli olmuştur ki, onun adı Bamsı’dır. Bu ad onun yiğitlik adına404