Wskrzeszenia na pograniczu dwóch światów - Iwieniec
Wskrzeszenia na pograniczu dwóch światów - Iwieniec
Wskrzeszenia na pograniczu dwóch światów - Iwieniec
You also want an ePaper? Increase the reach of your titles
YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.
<strong>Wskrzeszenia</strong> <strong>na</strong> <strong>pograniczu</strong> <strong>dwóch</strong> <strong>światów</strong> – część 1<br />
-wa<strong>na</strong> obserwę. W tym celu spisał obostrzenia, dotyczące zarówno stroju. A więc zalecał chodzenie zupełnie boso, tylko w<br />
trepkach <strong>na</strong> stopach, bez koszuli i spodziennego okrycia, w burym, grubym habicie z niefarbowanej wełny, z powrozem<br />
zamiast pasa, w spiczastym kapturze i koniecznie z brodą. Bassio udał się do Rzymu, aby uzyskać zatwierdzenie tych<br />
zmian, które to wyjed<strong>na</strong>ł u Klemensa VII w roku 1528. Tak powstał zakon kapucynów, <strong>na</strong>zwany od ostrego kaptura a<br />
capito. W późniejszym okresie dozwolono pobierać stałe jałmużny, a wychodzącym z klasztoru nosić pod habitem tunikę,<br />
czyli wełnianą koszulę, dolne okrycie i proste buty w okresie deszczowym lub w zimę. W Polsce kapucyni osiedli <strong>na</strong>jpierw<br />
w Warszawie, sprowadzeni tam przez króla Ja<strong>na</strong> III (...). Do diecezji mińskiej, po jej oddzieleniu od sąsiednich, dostał się<br />
jeden tylko klasztor ojców kapucynów, położony w powiecie pińskim, (...) w Lubieszowie [1761 r]‖. 11<br />
Kapucyn i w Z S RR<br />
Kapucyni, odradzając się po latach bezbożnego ateizmu <strong>na</strong> Białorusi, rozpoczęli swoje posługiwanie w tym terenie od<br />
pracy br. Piotra Jasiewicza, który w 1987 r., po otrzymaniu świeceń kapłańskich, pomagał proboszczowi w Krzywiczach, a<br />
później zamieszkał w Wołkołacie [z obowiązkiem obsługi parafii Wojstom].<br />
PARAGRAF 2: W archidiecezji mińsko-mohylewskiej [1991-1999 r.].<br />
W pro wad zen ie<br />
Dnia 13.IV.1991 r. doko<strong>na</strong>no nowego podziału administracyjnego Kościoła w Republice Białoruskiej; ustalając trzy diec ezje<br />
[grodzieńską, pińską i mińsko-mohylewską]. Parafia Dokszyce zastała włączo<strong>na</strong> do obszaru archidiecezji mińsko -<br />
mohylewskiej, której ordy<strong>na</strong>riuszem wyz<strong>na</strong>czono abp Kazimierza Świątka. 12<br />
Inną uroczystością o charakterze religijnym było <strong>na</strong>wiedzanie Białorusi przez relikwie bł. Bolesławy Lament, kiedy to<br />
po uroczystej beatyfikacji, dnia 3.VII.1991 r., <strong>na</strong>wiedziła trumienka z relikwia mi Błogosławionej wiele kościołów, a wśród<br />
nich również pobliski Parafianów. W liturgii uczestniczyło wielu katolików a pomagało w przeżyciu tego zdarzenia 9 sióstr<br />
ze Zgromadzenia Misjo<strong>na</strong>rek Świętej Rodziny, jakie przybyły tu specjalnie z Polski.<br />
a. Parafia dojazdowa<br />
W ios <strong>na</strong> 1991 - poc ząt e k budo wy koś c io ła – p ier ws za kap lica .<br />
Pierwsza „świątynia‖ powstała wiosną 1991 r. <strong>na</strong> dawnym cmentarzu w Dokszycach przy ul. Puszki<strong>na</strong> jako mały drewniany<br />
budynek, jaki później zamienio<strong>na</strong> została <strong>na</strong> skład materiałów budowlanych, kiedy już nieco dalej wybudowano bardziej<br />
podobny do obiektu sakralnego obiekt 13 o wymiarach 4 x 6 metrów. Prace budowlane rozpoczęto od poszukiwania<br />
wzorcu kościoła. Chodziło o prosty w wyglądzie, a jednocześnie nie dużych rozmiarów obiekt i d latego <strong>na</strong> poszukiwanie<br />
spełniającej te warunki budowli, razem z o. Piotrem Jasiewiczem pojechał p. Prezes i Architekt z Dokszyc. 14 Powstały<br />
później projekt przypomi<strong>na</strong>ł nieco swoim wyglądem fasadę kościoła z Wołkołaty z jednoczesnym uwzględnieniem rozwiązań<br />
typowych dla współczesnych „Domów Kultury‖ [duża ilość okien i drzwi, układ halowy] . Plany budynku wyko<strong>na</strong>ł<br />
rejonowy oddział architektury, a projekt otrzymał pozwolenie <strong>na</strong> realizację 10.XII.1991 r. 15<br />
W tym czasie z pomocą kapłańską o. Piotrowi przyjeżdżali kapłani z Polski, jacy wielokrotnie odprawiali ms ze św. w<br />
Dokszycach, choć pod czujnym okiem duszpasterza z Wołkołaty, bo przepisy prawa zabraniały „dopuszczania do ołtarzy<br />
nie rejestrowanych kapłanów‖. 16 Na miejscu w kapliczce, czy też w swoim domu, przygotowywała dzieci do I Komunii<br />
św. p. W. Swarcewicz. 17<br />
11<br />
DM T 2, s. 109. Podobne myśli czytamy u J. Kitowicz, Opis obyczajów za panowania Augusta III, Warszawa 2003, s.82-82: „chodzą z brodami, w<br />
sandałach <strong>na</strong> bosa nogę wzutych (...) Kapucyni oprócz <strong>na</strong>uk duchownemu stanowi przyzwoitych, jakimi są teologia, filozofia i retoryka, uczą się zaraz,<br />
wyszedłszy z nowicjatu, kucharstwa i ogrodnictw; dlatego też w ich ogrodach frukta i kwiaty <strong>na</strong>jprzedniejsze i potrawy <strong>na</strong>jsmaczniejsze (...) między<br />
potrawami sztokfisz kapucyński był <strong>na</strong>jsławniejszy, a to podobno dlatego, iż w innych kuchniach sprawić się z ta ryba tak dobr ze jak kapucyni umieli, nie<br />
umiano.‖ Natomiast A.P. Dydycz, Kapucyni <strong>na</strong> Litwie (1756-1993), Rzym 1994, s.60-61, podaje rok 1760 jako datę, kiedy to o. Hugolin Kierkiewicz i o.<br />
Władysław Puciata otrzymali dokument fundacyjny od Ja<strong>na</strong> Dow<strong>na</strong>rowicza <strong>na</strong> osiedlenie się w Wilnie, co jed<strong>na</strong>k nie doszło do skutku <strong>na</strong> wskutek protestu<br />
innych zakonów. Oprócz starań <strong>na</strong> Litwie i pracy w Lubieszowi wiek XIX przyniósł także przemieszczanie się przez te tereny wspólnoty kapucyńskiej<br />
w drodze <strong>na</strong> katorgę w Rosji, za poparcie udzielone walczącym w powstaniu styczniowym 1863 r. Por. R. Prejs, Kapucyni Prowincji Polskiej po kasacie<br />
1864 r. Losy – postawy., w: „Studia Franciszkańskie‖ T 8, Poz<strong>na</strong>ń 1997, s. 283-345.<br />
12<br />
Abp. Kazimierz ŚWIĄTEK ur. 21.X.1914 w Wanga [Estonia], kapłan od 1939 r., więziony w 1941 i 1944 -1954 [łagry Syberii i Komi], od<br />
13.IV.1991 arcybiskup, od 26.XI.1993 kardy<strong>na</strong>ł. Szerzej biografie omawia: S. Adamowicz, Swiatek, w: EHB T 61 s. 259.<br />
13<br />
Wg Łaski<strong>na</strong>, Wspomnienia..., wyd. cyt. gdzie czytamy: „pobudowali <strong>na</strong> początku pod folią, potem przerobili ją <strong>na</strong> drewnianą (...). Zaczęło zbierać<br />
się z każdym razem coraz więcej ludzi i dzieci. Dalej przyszło drewnianą kapliczkę przedłużyć dlatego, że nie wszyscy ludzie się mieścili‖ [J. Łaskin,<br />
Zeszyt..., 3, s. 8].<br />
14<br />
W podróży <strong>na</strong> tereny rejonu Głębockiego, gdzie jak mówiono jest dużo ładnych kościołów, towarzyszyła także skarbnik p. W . Swarcewicz Wymierzono<br />
wtedy kościół w Nowym Pohoście i według tych wymiarów rozpoczęto projektowanie budynku.<br />
15<br />
W posiadaniu p. Atlas Olgi [zam. w Mińsku, autorki późniejszego rozwiązania architektonicznego], zachował się projekt tego budynku. Posiadał on<br />
8 okien w <strong>na</strong>wie głównej, 2 w absydzie, 2 we frontonie, 2 w zakrystii i 1 <strong>na</strong>d drzwiami [razem 15 okien] oraz 5 drzwi. Budynek nie jest zaprojektowany<br />
jako wysoki, tylko 14 metrów wysokości fasady oraz 2 metry krzyż. Natomiast wysokość od ziemi do początku dachu 7,5 metra. Projekt podpisał p.<br />
Łatkow, <strong>na</strong>tomiast 10.XII.1991 otrzymał pozwolenie <strong>na</strong> budowę w Respałkomie Dokszyckim.<br />
16<br />
Np. o. Kazimierz Zych [1991 r.] i o. Andrzej Derdziuk [1990 r.]; częstym gościem był o. Pacyfik Dydycz [pracownik Kurii OFM Cap w Rzymie]<br />
oraz klerycy; br. Grzegorz Góralski, br. Zbigniew Nowakowski, br. Wiesław Block, br. Tomasz Juńczyk.<br />
17<br />
Wanda SWARCEWICZ ur.:~1936, tercjarka, bardzo zaangażowa<strong>na</strong> w sprawy Kościoła.<br />
93