Wskrzeszenia na pograniczu dwóch światów - Iwieniec

Wskrzeszenia na pograniczu dwóch światów – część 1
Po uzyskaniu zgody u ordynariusza diecezji abp K. Świątka na prowadzenie duszpasterstwa parafialnego w Dokszycach
przez Zakon Braci Mniejszych Kapucynów, 27 rozpoczęła się nowa faza w budowie kościoła. Przerobieniu uległy plany
budynku, tak by przy kościele pomieścić można było mały „klasztor‖ [na 4 osoby] i zaplecze duszpasterskie parafii. Prace
nad nowym projektem prowadzono pod kierunkiem mgr Olgi Attas z Mińska, 28 natomiast kierowania przedsięwzięciami
budowlanymi podjął się inż. Siergiej Kozłow 29 . Wymiary kościoła na poprawionych planach wynosiły 12 x 27 metrów z
wysuniętą do przodu jedną wieżą [wys. 21,80 m.] i klasztornym korpusem [8 x 15 m.] połączonym z budynkiem kościoła
w miejscu zakrystii.
Oto jak opisała swoje pierwsze spotkanie z tym miejscem, i dalszy ciąg prac budowlanych sam architekt.: „Na początku
listopada 1991 r. zadzwonił (...) o. Piotr z Wołkołaty z prośbą o konsultacje budowy kościoła w Dokszycach. Dnia
7.XI.1991 do Dokszyc wyjechaliś my razem: ja, architekt -konserwator i inżynier-stroiciel Siergiej Kozłow. Na placu budowy,
na końcu miasta, spotkał nas o. Piotr i kilku parafian; oni pokazali już wystający powyżej poziomu ziemi betonowy
fundament i projekt, według którego prowadzili budowę kościoła. Stan fundamentów był nie zbyt dobry (...), i były też inne
defekty konstrukcji. Dokonaliś my pomiarów fundamentów i przekazaliś my dalsze polecen ia na temat budowy kościoła. W
trakcie dalszej rozmowy z o. Piotrem i parafianami okazało się, że nie tylko stan fundamentów nie zadawala parafian, ale i
projekt, a więc rozmiar i wygląd zewnętrzny projektowanego kościoła. Po rozmowach zaproponowałam przyg otowanie
tzw. „for-projektu‖ kościoła św. Trójcy, jaki mógłby odpowiedzieć na wszystkie zapotrzebowania. Wspomniana praca, w
dwóch wariantach, przedstawiona była w maju 1992 r. Wybrany wariant otrzymał pozwolenie na realizację w sierpniu
1992 r. [dnia 25.VIII.1992 przedzwonił o. Piotr i poinformował o tym postanowieniu]. Do tego czasu były już uzupełnione
wylania fundamentów pod nowy projekt, tak że do 10.VII.1992 r. były zakończone „fiksacionne plany gotowych robót
zerowego cykla‖ i „zestawiono zakluczenie‖, jakie podpisał inżynier-konstruktor Kondrał Andrzej, o możliwości dalszego
budowania obiektu. Jesienią 1992 r. rozpoczęły się regularne „pełnomasztabne‖ prace przy budowie kompleksu św. Trójcy
w Dokszycach, który łączył się z pracami przy budowie domu mieszkalnego stanowiącym jedną całość z kościołem.
27.IX.1992 r. w Warszawie [po dyskusji z zakonnikami OFM Cap., którzy mieli prowadzić duszpasterstwo w tej parafii –
dopisek JF] przyjęty został projekt „żyłoj i administratiwnoj‖ części kompleksu. W tej pracy uczestniczyli prowincjał o.
Kazimierz Synowczyk i ekonom o. Andrzej Baran. Tak więc w końcu 1992 r. w całości były ustalone wszystkie prace jakie
należało wykonać na budowie.‖ 30
Od wiosny 1992 r. rozpoczęło się wożenie cegły, pomiary i nowa ekspertyza gruntu [budowano przecież na starym
cmentarzu!] oraz wspomniane już dolewanie fundamentów pod wieżę i absydę. Robotnicy mieszkali i stołowali się u parafianki
Wandy Swarcewicz, która gościnnie oddała swój dom dla potrzeb pracowników i bezinteresownie ofiaro wała czas
przy przygotowaniu posiłków. Roboty wspomagane były dobrowolnym udziałem parafian, a także pomocą niektórych
instytucji i zakładów przez bezpłatny lub tańszy [np. opłata tylko za paliwo] transport materiałów budowlanych.
12 września 1992 r., na odpuście tytularnym kościoła w Parafianowie część parafian z Dokszyc przystąpiła do sakramentu
bierzmowania, którego udzielał abp. K. Świątek. Dla tych co budowali dopiero swoją świątynie, ten dzień spędzone
w murach kościelnych z biskupem, wśród licznie zgromadzonych katolików, w tym wielkiej gromady dzieci, jakim do
niedawna wstępu do świątyni zabraniała władza państwowa, było wspaniałymi rekolekcjami. Natomiast biskup z zainteresowaniem
słuchał relacji proboszcza przedsięwzięciu budowlanym w Dokszycach..
X.1992- I V. 1994 – p robos zc ze m o . Tadeus z KOW A LS KI ( OFM Cap . ).
Wprawdzie dekret nominacyjny na urząd proboszcza wystawiono 2.X.1992 r [nr 18/92], 31 jednak już od ponad roku kapłan
ten razem z o. Klaudiuszem Pryzmontem, opiekował się wiernymi z Dokszyc. Msze św. odprawiane były regularnie co
niedziela i święta o godz. 11.00, a ponadto w wszystkie soboty i Pierwsze piątki miesiąca. Mimo niełatwej sytua cji ekonomicznej
parafia wysyłała po duszpasterzy samochód. Kolejkę na odprawienie tej posługi umiejętnie zestawiała p. W. Swa rcewicz.
Msze św. odprawiane były w powiększonej o kolejne metry [3 x 4 m.] kapliczce. 32 Katechizacje prowadziła dalej
wspomniana p. Szwarcewicz, ale coraz częściej przejmował te zajęcia o. Tadeusz. Naukę języka polskiego [tak by dzieci
mogły czytać lekcje w kościele i rozumieć teksty Mszy św.] prowadziła p. Zofia Szturycz.
Pobyt w tej drewnianej kapliczce w czasie prowadzonych tu wie lkopostnych rekolekcji w 1992 r. wspominał po latach
27
Rozmowy z 24.XII.1992 r. [taką datę nosi dokument wystawiony w Pińsku] ale wiadomo, że poprzedziły go spotkania w Rzymie i Warszawie. W
liście okólnym nr 9 [L.Dz. 634/95], ówczesny prowincjał pisał: „Jego Ekscelencja Ks. Abp Kazimierz Światek, doceniając aposto lski charakter naszego
Zakonu, w piśmie z dnia 24 grudnia 1991 r. skierowanym do O. Pacyfika Dydycza, ówczesnego definitora generalnego, wyraził „zgodę na budowę kościoła
i klasztoru oraz na erekcję domu zakonnego w Dokszycach, w Archidiecezji Mińsko-Mohylewskiej, powierzając tym samym prowadzenie parafii w
powyższej miejscowości, zgodnie z kan. 520, paragraf 1 i 2 Kodeksu Prawa Kanonicznego‖. Bożonarodzeniowy prezent Pasterza Archidiecezji Bracia
przyjęli z wdzięcznością i odpowiedzialnością, a jednocześnie ze zobowiązaniem do wytężonej pracy.‖ Por.: K. Synowczyk, Jak miłe są przybytki Twoje
Panie Zastępów! Ps 84,2; Do Braci na Białorusi i wszystkich Braci Warszawskiej Prowincji, Akta 4(1995) Nr 3, s. 158.
28
Mgr Olga ATTAZ, ur. 1953, absolwent Białoruskiej Akademii Sztuk Pięknych [1971-1976], w latach 1976-2000 zatrudniona jako architekt restaurator
[np. przy odnowie obiektów; kościół św. Andrzeja w Słonimie, zamek w Mirze, Kościół w Dereczynie] 1991 -1994 - przeprowadziła projektowanie
kościoła św. Trójcy w Dokszycach.
29
Inż. Siergiej KOZŁOW ur. 1955, absolwent Politechniki Białoruskiej. W latach 1990-1992 pomagał Zakonowi Kapucynów w restauracji kościoła
w Słonimiu i okolicznych parafiach. Od 1999 r. żyje w Kanadzie.
30
Wspomnienia architekta-restauratora Olgi Attas, Mińsk 2002.
31
Dekret mianował go proboszczem Dokszyc i Parafianowa.
32
BI nr 4/1992, s. 9: „W Dokszycach niedziela Zesłania Ducha Świętego rozpoczęta została Mszą od-prawiona w małej drewnianej kapliczce zbudowanej
obok fundamentu przyszłej świątyni, na którą wszyscy maja nadzieje. Pierwsza Msza św. zgromadziła około 300 osób.
95