nr 1(1) - Najwyższa Izba Kontroli

14
[14]
wa, a jednocześnie będą musiały wzrosnąć wymagania wobec takich wniosków
i odpowiedzialność za ich formułowanie.
Zgodnie z coraz szerszym stosowaniem konstytucyjnej zasady jawności życia
publicznego, będzie się rozszerzał zakres informowania o sprawach publicznych.
Proces ten wymusza ponowną dyskusję na temat tajemnicy kontrolerskiej i procedur
upubliczniania wyników kontroli. Wydaje się, że publikowanie wyników kontroli
dopiero po przekazaniu ich Sejmowi, w świetle konstytucyjnego prawa do informacji
straciło rację bytu. Utrzymywanie takiego ograniczenia nie jest celowe,
gdy kontrolowani mają obowiązek publikowania wyników kontroli.
W ustawodawstwie ostatnich kilkunastu lat widać próby uciekania spod zakresu
kontroli NIK. W wielu ustawach lub nowelizacjach projektodawcy usiłują
zamknąć pewne obszary przed kontrolerami Izby. Jest to być może wygodne dla
niektórych instytucji, ale szkodliwe dla państwa, dlatego trzeba wzmocnić gwarancje
dostępu NIK do wszelkich informacji. Trzeba przyjąć zasadę, że dostęp do dokumentów
i materiałów, również zawierających informacje stanowiące tajemnicę
ustawowo chronioną, może być wyłączony lub ograniczony jedynie na podstawie
innych ustaw. Nie powinno się, jak obecnie, pozbawiać NIK dostępu do tajemnicy
przedsiębiorstwa, jeśli przedsiębiorca nie wyrazi na to zgody. W ten sposób bowiem
to kontrolowani decydują o zakresie prowadzonej kontroli, co jest niekorzystne dla
uzyskania pełnego i obiektywnego jej wyniku.
Sprostanie rozważanym wyżej wyzwaniom, stojącym przed Izbą na drodze do
jubileuszu stulecia, będzie możliwe tylko wtedy, gdy poziom kwalifi kacji fachowych
i merytorycznych pracowników będzie stale się podwyższał, a zarządzanie
kadrami będzie efektywne. Stąd potrzeba nie tylko otwartego, konkursowego naboru
najlepszych kandydatów do pracy w NIK, ale i ciągłego szkolenia oraz okresowego
weryfi kowania wiedzy i umiejętności.
Proces dostosowania Izby do stojących przed nią wyzwań usprawni postępowanie
kontrolne, wpłynie na jego większą efektywność i zbliży NIK do wizji
cieszącego się powszechnym autorytetem najwyższego organu kontroli państwowej,
którego raporty będą oczekiwanym i poszukiwanym źródłem informacji dla
organów władzy i społeczeństwa.
Przedstawiając te okolicznościowe rozważania z okazji dziewięćdziesiątej
rocznicy powstania Najwyższej Izby Kontroli, składam wszystkim obecnym
i byłym Pracownikom, Państwa rodzinom i bliskim, a także przyjaciołom i sympatykom
Izby najserdeczniejsze życzenia zadowolenia i satysfakcji ze służby społeczeństwu
i państwu oraz pomyślności osobistej. Życzę również, abyśmy się spotkali
na obchodach setnej rocznicy!