nr 1(1) - Najwyższa Izba Kontroli
nr 1(1) - Najwyższa Izba Kontroli
nr 1(1) - Najwyższa Izba Kontroli
You also want an ePaper? Increase the reach of your titles
YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.
[33] Instytucje kontroli państwowej w Polsce<br />
33<br />
sądownictwo administracyjne szczególne, a mianowicie sądy ubezpieczeń społecznych.<br />
Tworzyły je okręgowe sądy ubezpieczeń społecznych i Trybunał<br />
Ubezpieczeń Społecznych.<br />
Lata 1950–1956<br />
Wskazany powyżej przedział czasowy to okres, który przyniósł istotne zmiany<br />
w obrazie kontroli państwowej, związane z centralizacją władzy publicznej<br />
i nasilaniem się tendencji autorytarnych i antydemokratycznych w płaszczyźnie<br />
społeczno-politycznej oraz zawiadywania sprawami publicznymi. Zmiany te odnosiły<br />
się przede wszystkim do kontroli sprawowanej przez Najwyższą Izbę<br />
<strong>Kontroli</strong>. Uchwalona 22 lipca 1952 r. Konstytucja Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej<br />
nie zawarła żadnej wzmianki o NIK, a także o kwestii kontroli państwowej<br />
w ogóle. Następnie zaś NIK została zniesiona i zastąpiona – w imię wyimaginowanych<br />
postulatów zapewnienia organom naczelnym kontroli bardziej operatywnej<br />
– resortem kontroli. Zmiana ta dokonana została ustawą z 22 listopada 1952 r.<br />
o kontroli państwowej 21 , która ustanowiła urząd Ministra <strong>Kontroli</strong> Państwowej,<br />
kierującego Ministerstwem <strong>Kontroli</strong> Państwowej powołanym w miejsce NIK.<br />
Kontrola sprawowana przez niego włączona była do systemu aparatu administracyjnego<br />
i stanowiła instrument kontrolny wobec niższych ogniw aparatu administracyjnego.<br />
Ograniczała się do oceny działalności terenowych organów administracji<br />
i jednostek gospodarczych. Nie podlegały jej natomiast organy naczelne<br />
i centralne, co de facto prowadziło do całkowitego wyłączenia ich spod obiektywnego<br />
działania kontroli.<br />
Utworzenie urzędu Ministra <strong>Kontroli</strong> Państwowej oznaczało wprowadzenie<br />
zupełnie innego niż w wypadku NIK modelu realizacji kontroli państwowej.<br />
W miejsce kontroli niezależnej od administracji, usytuowanej na zewnątrz aparatu<br />
administracyjnego i powiązanej z parlamentem, wykreowana została kontrola<br />
stanowiąca jedno z ogniw administracji rządowej, będąca w istocie instrumentem<br />
kontrolowania terenowych jednostek gospodarczych, pozostawiająca poza swoim<br />
zasięgiem praktycznie całą administrację centralną. W efekcie reforma z 1952 r.<br />
zrywała z ugruntowującą się – i mającą ciągłość historyczną – koncepcją oparcia<br />
kontroli państwowej na systemie odrębnych, niezależnych organów, działających<br />
pod zwierzchnictwem Sejmu. W kontekście ówczesnych warunków ustrojowych<br />
i rzeczywistości politycznej omawiana reforma była konsekwencją centralizacji<br />
oraz „błędów i wypaczeń” w odniesieniu do kontroli państwowej. Z tych też powodów<br />
należałoby ją poddać jednoznacznie krytycznej ocenie.<br />
21<br />
DzU <strong>nr</strong> 47, poz. 316.