[1/4p]: PDF - Totalizm

H-96
przemieszczające się w jej obrębie, będą nieco uginały drogę tej wiązki światła, formując ją
bardziej na kształt fragmentu łuku koła niż w kształt linii prostej charakterystycznej dla
światła. Tak ukierunkowany efekt telekinetyczny zezwoli na zdalne i szybkie
transportowanie obiektów i ludzi wzdłuż kanału telekinetycznego uformowanego przez
światło. Ponieważ wiązka światła po angielsku nazywana jest "beam", stąd ten sposób
transportowania został nazwany przez futurystów "beaming up". Jego przyszłościowe
wykorzystanie już obecnie ilustrują niektóre filmy futurystyczne. Zgodnie z działaniem
efektu telekinetycznego, reakcje wyzwalane podczas transportowania wewnątrz wiązki
świetlnej nie będą przenoszone na urządzenie wytwarzające ten efekt. To z kolei umożliwi
urządzeniom wielkości latarki kieszonkowej trzymanym w ręku dziecka dźwiganie całych
budynków czy ogromnych maszyn. Ponieważ dla tej formy transportu dystans nie będzie
odgrywał poważniejszej roli, promień telekinetyczny wysyłany ze stacji satelitarnych czy np.
z Księżyca, pozwoli wybierać i przenosić na orbitę dowolne obiekty lub osoby znajdujące
się na Ziemi.
Telekinetyczny promień podnoszący opisany jest także w podrozdziale L6.
Ad. 2. Magnokrafty drugiej generacji, zwane także wehikułami telekinetycznymi.
Staną się one rzeczywistością, gdy nasza technologia osiągnie wystarczająco wysoki
poziom aby pędniki zwykłego magnokraftu pierwszej generacji zilustrowanego na
rysunkach F1 i F19, zastąpić pędnikami telekinetycznymi. Zastąpienie to spowoduje, że
oprócz oddziaływania czysto magnetycznego, tj. oprócz przyciągania i odpychania
magnetycznego, wytworzą one także ciąg telekinetyczny. Ponieważ otrzymany w ten
sposób statek stanowił będzie jedynie bardziej zaawansowaną wersję magnokraftu, stąd
nazwany on został magnokraftem drugiej generacji. Jego kształt będzie bowiem identyczny
do kształtu zwykłego magnokraftu, a także będzie on w stanie uformować wszystkie
połączenia zilustrowane na rysunku F6. Z uwagi jednakże na swe niezwykłe możliwości,
magnokraft drugiej generacji będzie tu też nazywany "wehikułem telekinetycznym".
Niezależnie od lotów czysto magnetycznych - takich jak te realizowane przez magnokraft
pierwszej generacji, magnokraft drugiej generacji zdolny będzie także do lotów w konwencji
telekinetycznej. Ponieważ ów wehikuł telekinetyczny całkowicie zrewolucjonizuje nasze
przemieszanie się w przestrzeni, w podrozdziale L1 przedstawiony zostanie opis jego
zasady działania i własności. Warto też odnotować, że magnokrafty trzeciej generacji,
zwane także wehikułami czasu, również są w stanie latać w konwencji telekinetycznej. Przy
takich zaś lotach ich własności dokładnie pokrywają się z własnościami wehikułów
telekinetycznych.
* * *
W ostatnim zdaniu tego podrozdziału warto też podkreślić, że wszystkie
przedstawione tu rozważania dotyczące efektu telekinetycznego zostały zainspirowane
przez uprzednie sformułowanie nowego Konceptu Dipolarnej Grawitacji. Z tego powodu, a
także ponieważ Koncept Dipolarnej Grawitacji dostarcza bezpośredniego wyjaśnienia dla
wielu innych zjawisk i zasad - np. zasady działania wehikułów czasu, przedstawieniu owego
nowego zrozumienia dla pola grawitacyjnego poświęcony został cały niniejszy rozdział (H)
tej monografii.
H7. Zjawiska oparte na wibracjach przeciw-materii
Nasza dotychczasowa znajomość fizyki podpowiada, że w określonych warunkach
każda substancja musi wpadać w ruch wibracyjny. Skoro więc istnieje nieznana nam
poprzednio substancja (tj. przeciw-materia) wypełniająca cały przeciw-świat, ona również w
określonych okolicznościach musi być nośnikiem przenikających ją fal wibracyjnych. Fale
owe nazywali będziemy "falami telepatycznymi". Ponieważ przeciw-materia jest
inteligentna, stąd propagujące się przez nią fale wibracyjne będą przez nią wykorzystywane
do przekazu informacji. Taki przekaz informacji następujący za pośrednictwem wibracji