[1/4p]: PDF - Totalizm

H-127
#3. "Inżynieria przeciw-świata". Już ją zainicjowałem poprzez rozpracowanie
zasad działania całego szeregu urządzeń technicznych wykorzystujących możliwości
przeciw-świata. Najważniejsze z tych urządzeń obejmują:
#3a. "Baterie telekinetyczne". Są one opisywane w rozdziale K.
#3b. "Wehikuły telekinetyczne". Są one opisywane w rozdziale L.
#3c. "Wehikuły czasu". Te są opisywane w rozdziale M.
#3d. "Urządzenia łączności telepatycznej". Szczególnie "teleskopy i rzutniki
telepatyczne" opisywane w rozdziale N, głównie w podrozdziałach N5.1 i N5.3.
Ciągle istnieją jednak dalsze obszary, jakich ogromna użyteczność jest już
wskazywana przez Koncept Dipolarnej Grawitacji. Jednak z uwagi na moją specjalizację
naukową, obszarów tych ja sam nie jestem w stanie zainicjować. Aby podać tutaj jakieś ich
przykłady, to należą do nich "chemia przeciw-świata", "medycyna przeciw-świata", "biologia
przeciw-świata", itp. Badałyby one jak wykorzystać praktycznie szerokie możliwości otwarte
przez naszą znajomość praw które rządzą tymi nowymi światami, oraz zjawisk które w nich
panują. Stąd formowałyby nowe substancje, składniki chemiczne i całe obiekty poprzez
syntezowanie ich w przeciw-świecie, budowałyby one maszyny leczące jakie wpływałyby na
nasze duplikaty przeciw-materialne i w ten sposób przysparzałyby nam zdrowia,
poznawałyby nasze przeciw-ciało i jego funkcje, uczyłyby ludzi jak wykorzystywać przeciwświat
dla dobra naszych roślin lub zwierząt, itp.
Poprzez otwarcie możliwości kształtowania takich nowych dyscyplin naukowych
dosłownie od zera, Koncept Dipolarnej Grawitacji rzuca wyzwanie tym wszystkim
sfrustrowanycm naukowcom, którzy dotychczas narzekali, że jakoby nic już nie zostało dla
nich do odkrycia czy zbadania.
Jednym z bardziej interesujących problemów badawczych, które nauki przeciwświata
kiedyś powinny rozwiązać, jest eksperymentalne ustalenie jaki jest właściwie
przebieg linii sił pola grawitacyjnego, oraz czy ów przebieg faktyczny pokrywa się z
przebiegiem wydedukowanym teoretycznie i opisanym w podrozdziale JE3.7.1. Wszakże,
ów przebieg definiuje prawdziwy kształt naszego wszechświata, oraz pozwala zrozumieć
pochodzenie wszechświata. Poprzez analogię pola grawitacyjnego do wszelkich innych pól
dipolarnych, daje się wszakże przewidzieć, że linie sił pola grawitacyjnego też formują
obwody zamknięte. Tyle tylko, że zgodnie z Konceptem Dipolarnej Grawitacji, obwody te
muszą przenikać przez objętość aż dwóch odrębnych światów fizykalnych, tj. naszego
świata fizycznego, oraz przeciw-świata. W przeciwieństwie jednak do np. pola
magnetycznego, którego cechy daje się ilustrować i studiować na niewielkich magnesach,
wszelkie obiekty które wytwarzają pole grawitacyjne o mocy wystarczająco dużej aby dało
się w nim określać przebiegi jego linii sił, niestety są gigantycznych rozmiarów. W
dzisiejszej więc sytuacji naszej cywilizacji, nie dają się one eksperymentalnie analizować.
Aby bowiem zbadać jaki jest przebieg linii sił pola grawitacyjnego, musielibyśmy np.
wytworzyć w laboratorium jakąś kosmiczną "czarną dziurę" o mikroskopijnych rozmiarach,
poczym prześledzić jak przebiegają linie sił jej pola grawitacyjnego. Innym rozwiązaniem
byłoby wysłanie w przestrzeń statku kosmicznego typu magnokraft, z zadaniem aby
przemieszczał się on zawsze wzdłuż linii sił pola grawitacyjnego powiedzmy naszego
Słońca, oraz następne prześledzenie dokładnej trajektorii po jakiej statek ten będzie się
poruszał. Jak jednak byśmy się do tego nie zabrali, ciągle na dzisiejszym poziomie naszej
wiedzy, rzeczywisty przebieg linii sił pola grawitacyjnego w makroskali jest praktycznie
niemożliwy do eksperymentalnego prześledzenia. Musi on więc być badany dopiero przez
przyszłe nauki przeciw-świata. Jedyne co narazie jesteśmy w stanie uczynić, to dedukować
o tym przebiegu w sposób teoretyczny, opierając się na "totaliztycznym modelu budowy i
mechanizmu działania wszechświata", jaki opisany został w podrozdziale JE3.7.1.
Na zakończenie tego krótkiego podrozdziału chciałbym przypomnieć, że żyjemy w
czasach filozoficznych decyzji, opowiadania się po którejś stronie, oraz demaskowania
filozoficznych przeciwników. Dlatego zanim czytelnik przejdzie do zapoznawania się z
następnymi częściami niniejszej monografii, powinien dokonać myślowej decyzji na temat