[1/4p]: PDF - Totalizm

H-22
Generalnie rzecz biorąc, totalizm ujawnia iż rozpatrywanie jakiegokolwiek obiektu, procesu,
czy zjawiska w sposób mechaniczny i w oderwaniu od innych obiektów, procesów, czy
zjawisk, jest podstawowym uproszczeniem i źródłem błędów. Wszakże w naszym
wszechświecie wszystko korzysta ze współnego źródła inteligencji. Stąd wszystko posiada
inteligentny związek ze wszystkim innym. Dotychczasowe zakładanie więc nieistnienia
owego związku, było poważnym wypaczeniem obrazu rzeczywistości. Wypaczenie to
prowadziło do rodzaju kłopotów, w jakie nasza cywilizacja wprowadzona została właśnie
przez owo nietotaliztyczne myślenie i ślepotę wynikającą z "rozpatrywania w oderwaniu".
W powszechnym użyciu istnieje wiele spekulatywnych konceptów dla jakich jak
dotąd nie znaleźliśmy materialnych odpowiedników w świecie fizycznym, ale które okazały
się wysoce użyteczne i praktyczne. Ich przykładami mogą być liczby urojone czy n-
wymiarowe przestrzenie w matematyce, koncept energii w fizyce, entropia w
termodynamice, oraz inne temu-podobne idee. Różnorodne korzyści i użyteczne
wyjaśnienia dostarczane przez nowy Koncept Dipolarnej Grawitacji, umożliwiają
zakwalifikowanie go do tak samo użytecznej i praktycznej idei. Nie marnujmy więc
potencjału tego konceptu, poprzez niepotrzebne odczekiwanie aż zostanie on oficjalnie
zaakceptowany przez wrogą mu oficjalną naukę ziemską. Raczej każdy z nas indywidualnie
powinien starać się go zaakceptować natychmiast na bazie jego praktyczności. W ten
sposób spożytkujemy już obecnie jego ogromny potencjał.
Koncept Dipolarnej Grawitacji sformułowany został w taki sposób, że każdy jego
aspekt może zostać zweryfikowany eksperymentalnie. Koncept ten ujawnia bowiem cały
szereg postulatów i zasad, jakie umożliwiają dalsze rozpracowanie i skompletowanie
obiektywnych eksperymentów potwierdzających jego zasadność. Przykłady takich
eksperymentalnych potwierdzeń, jakie mogą być zrealizowane niemal natychmiast,
zaprezentowane są w podrozdziałach H1.1 i I3.3. Stąd też, ktokolwiek życzy sobie
otrzymania "twardego" dowodu na poprawność tego konceptu, dowód taki może uzyskać
bez trudności.
Dla tych osób, które gotowe są polegać na działaniach sprawdzających
zrealizowanych przez kogoś innego, rozdział ten dostarczy wielką ilość dowodów oraz
eksperymentów już skompletowanych. Każdy z nich potwierdza poprawność Konceptu
Dipolarnej Grawitacji. Liczba przytoczonych tylko w tym rozdziale dowodów, jest znacznie
wyższa niż liczba dowodów podpierających wiele teorii naukowych jakie już od dawna
cieszą się powszechnym uznaniem ziemskich naukowców. Dalsze podobne dowody są
prawdopodobnie częścią życia prawie każdego czytelnika. Połączmy więc nasze wysiłki w
najlepszym możliwie wykorzystaniu dowodów już dostępnych, aby osiągnąć szybkie
wprowadzenie w życie tego humanistycznego, pozytywnego i niezwykle użytecznego
konceptu.
H1. Dlaczego Koncept Dipolarnej Grawitacji został sformułowany
W 1924 roku wielki fizyk francuzki, Louis DeBroglie, opublikował swoje ważne
odkrycie czasami nazywane "Zasadą Symetryczności Natury". Zgodnie z tą zasadą, we
wszechświecie wszystko jest symetryczne na wiele różnorodnych sposobów. Niektóre
bardziej powszechne manifestacje tej symetryczności dyskutowane są w podrozdziale
H6.1. Dla przykładu, wszystko posiada swoją odwrotność. Jeśli więc jakaś cząsteczka jest
znana, jej antycząsteczka musi także istnieć. Przykładami są tu elektron i pozytron czy
proton i antyproton. Także każde zjawisko musi posiadać swoje antyzjawisko. Przykładami
mogą tu być tarcie i efekt telekinetyczny opisywany w podrozdziale H6.1. Jeśli więc
znajdziemy jakieś odstępstwo od tej symetryczności, jest oczywistym że jego antypartner
ciągle pozostaje nieodkryty. Pole grawitacyjne jest właśnie takim kolejnym odstępstwem.
Stąd też intensywne poszukiwania dla antypartnera grawitacji są w pełni uzasadnione.