[1/4p]: PDF - Totalizm

H-51
Należy tu podkreślić, że wspomniany powyżej język VRIL-YA, w podrozdziale I5.4 tej
monografii opisywany jest jako uniwersalny język myśli i oznaczony symbolem ULT.
-- Strona 172: "Dalsze wykorzystania tej mocy obejmują siłę napędową
dla robotów, napęd wehikułów polowych i statków latających, oraz zasilanie systemów
oświetleniowych... VRIL reprezentuje ogromny zasób mocy wszechświata, część z której
może zostać wyzwalana poprzez ciało ludzkie" (w oryginale angielskojęzycznym: "Further
uses of the force include the motive power for robots, the propulsion of land vehicles and
flying contrivances, and for supplying light. ... VRIL is seen as an enormous reservoir of
universal power, some parts of which can be concentrated in the human body.")
Nawet tylko skrótowe porównania powyższych cytatów do opisów najróżniejszych
cech i możliwości przeciw-materii omawianych w tym rozdziale, wykazują bezsprzeczne
podobieństwo pomiędzy VRILem a przeciw-materią.
H3. Działanie wszechświata rządzonego dipolarną grawitacją
Podrozdział H1 wykazał bezspornie, że najbardziej fundamentalny aspekt naszego
zrozumienia grawitacji jest definitywnie błędny. Aspekt ten to biegunowość, albo
"polarność", pola grawitacyjnego. Jak to już podkreślono, dotychczasowa nauka uważała,
oraz ciągle uważa do dzisiaj, że grawitacja posiada monopolarny charakter. Zgodnie więc z
tą nauką, grawitacja manifestuje się podobnie do ładunków elektrycznych. Tymczasem
rozważania z niniejszego rozdziału, rozdziału I, oraz podrozdziału JE3.7.1 wykazują
konsystentnie, że faktycznie to grawitacja wykazuje dipolarny charakter. Jej charakter jest
więc bardziej podobny do tego manifestowanego przez pole magnetyczne. (To oznacza, że
grawitacja, podobnie jak pole magnetyczne, również posiada dwa przeciwstawne bieguny,
mianowicie wlot "I" i wylot "O".) Ustalenie powyższego umożliwia z kolei wydedukowanie jak
nasz wszechświat wygląda oraz jak działa w warunkach dipolarnej grawitacji.
Wszelkie dedukcje dotyczące dipolarnej grawitacji muszą być rozpoczęte od
uznania, że pole to posiada dwa przeciwstawne bieguny, tj. "wlot (I)" i "wylot (O)". Pierwszy
z tych biegunów "I" panuje w naszym świecie i wytwarza on przyciągające oddziaływania
grawitacyjne znane nam już obecnie. Jednakże z powodu koncentrycznej natury grawitacji,
jej drugi biegun "O" musi być skierowany "do wewnątrz" i wyłaniać się w odmiennym
przeciw-świecie, niewidzialnym z naszego świata. Stąd też natychmiastową konsekwencją
zaakceptowania dipolarnej grawitacji jest uznanie równoległego współistnienia w tej samej
przestrzeni aż dwóch przeciwstawnych światów fizykalnych. Obecnie jesteśmy całkowicie
świadomi jedynie pierwszego z tych światów, tj. naszego świata materii. Wszakże
doświadczamy go codziennie za pośrednictwem naszych pięciu zmysłów fizycznych.
Jednakże tego drugiego przeciw-świata nie jesteśmy w stanie wykryć naszymi zmysłami.
Wszakże zmuszony jest on rozciągać się w oddzielnym układzie wymiarów, symetrycznym
do naszego układu, oraz niedostępnym dla naszych zmysłów fizycznych i instrumentów
pomiarowych.
Oba te światy muszą być ściśle powiązane ze sobą siłami grawitacyjnymi. Z uwagi
na to ścisłe powiązanie, ów drugi przeciw-świat, pod względem kształtów i wzajemnych
konfiguracji musi zawierać dokładne odzwierciedlenie naszego świata. Wzajemna relacja
geometryczna obu tych światów ma się więc do siebie tak jak podobieństwo obiektu
materialnego do swego odbicia lustrzanego. Z drugiej jednak strony, z uwagi na
przeciwstawną naturę drugiego bieguna grawitacji wyłaniającego się w tamtym przeciwświecie,
prawa typu fizykalnego jakie w nim obowiązują muszą być dokładnym
przeciwieństwem oraz odwróceniem praw obowiązujących w naszym świecie fizycznym.
Dla uświadomienia zasad tego odwrócenia praw, rozważmy tu kilka jego przykładów.
(1) Przeciwstawne atrybuty. Jak to wyjaśniono już w punkcie #A4
podrozdziału H1.1, owa przeciw-materia czyli substancja jaka wypełnia tamten przeciwświat
i jaka reprezentuje odpowiednik dla materii z naszego świata, musi wykazywać się