[1/4p]: PDF - Totalizm

H-123
została w podrozdziale B1, zaś zilustrowana jest tam jako Tablica B1.) Związek ten
powoduje, że upływem czasu daje się sterować za pośrednictwem zmian w stanie
energetycznym pól magnetycznych. Dlatego teoretycznie rzecz biorąc, aby nauczyć się
zmieniać upływ czasu, wystarczy poznać dokładnie efekty odpowiedniej "deformacji pola
magnetycznego". To zaś oznacza, że wehikuły czasu będą kiedyś jedynie nieco bardziej
udoskonalonymi wersjami "magnokraftów" opisywanych w podrozdziałach A2, F1 do F14,
oraz L1.
Magnetyczna interpretacja czasu wprowadza liczne zmiany do naszego zrozumienia
tego zjawiska. Po pierwsze, uświadamia nam ona, że nasze dotychczasowe zrozumienie
czasu jako jednostajnie przepływającej rzeki jest błędne. W rzeczywistości bowiem "czas
stoi bez ruchu, natomiast nasza kontrola wykonawcza porusza się przez niego".
Także interpretacja ta wskazuje, że szybkość upływu czasu może się zmieniać od obiektu
do obiektu oraz od sytuacji do sytuacji. To zaś oznacza, że czas wcale nie upływa z tą
samą szybkością dla każdego i w każdej sytuacji. Ponadto, interpretacja ta postuluje, że w
przeciw-świecie czas może być natychmiast cofnięty do tyłu (tj. sterowanie egzekucyjne
może być cofnięte do tyłu do dowolnego poprzedniego kroku). Może on też być popchnięty
do przodu. Ponadto szybkość upływu czasu może być zwiększana lub zmniejszana (tj. czas
może być przyspieszany lub opóźniany). Interpretacja ta informuje też, że klucz do
sterowania czasem kryje się w stanach przeciw-materii, których manifestacjami w naszym
świecie są pola magnetyczne. Stąd w Koncepcie Dipolarnej Grawitacji podróżowanie w
czasie oraz budowanie magnetycznych "wehikułów czasu" jest możliwe i całkiem realne -
patrz podrozdzial M1 niniejszej monografii, lub rozdział M w monografii [1/3].
Jak więc to wyjaśniono powyżej, upływem czasu dla wszelkich obiektów istniejących
w naszym świecie fizycznym steruje naturalny tzw. wszechświatowy komputer (UC) zawarty
w przeciw-świecie. Ten naturalny komputer będzie dokładniej opisany w rozdziale I.
Sterowanie to jest możliwe, ponieważ - jak to odkrył Koncept Dipolarnej Grawitacji, czas
faktycznie jest nieruchomy, a jedynie kontrola wykonawcza naturalnych programów z
przeciw-świata powoduje czyjeś przemieszczanie się w jego obrębie. Dodatkowe
wyjaśnienia działania mechanizmu czasu zawarte zostały w podrozdziałach M1 oraz M2.
W uzupełnieniu do informacji o magnetycznej interpretacji czasu dostarczonych
powyżej w niniejszym podrozdziale, warto dodatkowo zdefiniować i wyjaśnić tutaj pojęcie
tzw. "przestrzeni czasowej". Przestrzeń czasowa jest to rozciągnięcie przestrzeni wraz z
wszystkimi znajdującymi się w niej obiektami, na wszystkie czasy w jakich przestrzeń ta i
obiekty istnieją. Stąd pojęcie "przestrzeni czasowej" należy odróżniać od pojęcia
"przestrzeni" oraz od pojęcia "czasu". Przykładowo dla indywidualnej osoby, jej przestrzeń
obejmuje objętość w jakiej osoba ta żyje. Jej czas jest to historia drogi tej osoby przez jej
życie. Natomiast jej "przestrzeń czasowa" jest to rozciągnięcie jej przestrzeni w jej czasie,
czyli zbiór miejsc przez jakie osoba ta przemieszczała się w życiu wraz z historią
wszystkich zdarzeń dotykających tą osobę w owych miejscach. Oczywiście dla całego
wszechświata jego przestrzeń czasowa obejmuje zbiór wszystkich obiektów jakie
znajdowały, znajdują i będą znajdować się w tym wszechświecie wraz z kompletną historią
owych wszystkich obiektów czyli ze wszystkimi zdarzeniami jakimi obiekty te zostały
dotknięte w przeciągu czasu ich istnienia.
Ciekawostką niniejszej magnetycznej interpretacji czasu jest, że zgodnie z nią w
każdym momencie czasowym istnieje już taka kompletna "przestrzeń czasowa"
wszechświata. Oznacza to, że w każdym momencie czasowym istnieją wszystkie obiekty z
wszystkich czasów, tj. zarówno te pojawiające się dopiero w przyszłości, jak i te które
istniały tylko w przeszłości, czy te które istnieją obecnie. Tyle tylko że z naszego układu
wymiarów nie ma dostępu do innych czasów owej przestrzeni niż czas jaki dla nas
zdefiniowany jest jako "czas obecny". Dostęp ten jednak istnieje w innych, nadrzędnych
układach wymiarów. Stąd intelekty posiadające dostęp do owych nadrzędnych wymiarów,
np. wszechświatowy intelekt, w dowolnym momencie mogą ogarnąć swą świadomością
całość przestrzeni czasowej. Mogą więc poznać jakie są losy dowolnego obiektu w