[1/4p]: PDF - Totalizm

H-90
w rzeczywistości, światło musiałoby zachowywać się jak siły grawitacyjne. Inne, bardziej
obrazowe wyjaśnienie dla ruchu telekinetycznego byłoby iż jest to "poruszanie obiektami
poprzez przemieszczanie ich 'ducha'".
Powyższe wyjaśnienie dla ruchu telekinetycznego wprowadza jeszcze jedną
definicję efektu telekinetycznego. (Tj. definicję równoległą do poprzedniej, stwierdzającej że
jest on zjawiskiem będącym odwrotnością tarcia.) Ujawnia ono też mechanizm jaki
powoduje ruch telekinetyczny. Owa kolejna definicja efektu telekinetycznego jest jak
następuje. "Efekt telekinetyczny jest to zjawisko pośredniej manipulacji materialną
formą danego obiektu poprzez oddziaływanie na przeciw-materialny duplikat tego
obiektu". Efekt telekinetyczny jest więc m.in. źródłem ruchu telekinetycznego, podobnie jak
siła fizyczna jest źródłem ruchu fizycznego. Istnieją jednak istotne różnice pomiędzy siłą
fizyczną i efektem telekinetycznym. (Te różnice są powodem dla którego, w wyjaśnieniach
jakie nastąpią, unikam używania nazwy "telekinetyczna siła" w odniesieniu do
wytwarzającego ruch produktu efektu telekinetycznego. Raczej nazywam go z użyciem
zwrotu "napór telekinetyczny".) Najważniejsza z tych różnic polega na tym, że efekt
telekinetyczny NIE oddaje reakcji siłowej skierowanej na swego wyzwoliciela (sprawcę).
(Jak wiemy, dla siły fizycznej każda akcja musi wytworzyć odpowiadającą jej reakcję, jaka
zostaje zwrócona i wywarta na obiekt który powoduje tą akcję.) Praktycznie powyższe
oznacza, że wzrost wydajności urządzenia wyzwalającego efekt telekinetyczny nie
powoduje zwiększania konsumpcji energii przez dane urządzenie. Ponadto, trzymanie
takich urządzeń telekinetycznych wcale nie wymaga zwiększenia siły podnoszącej, kiedy
urządzenia te zwiększają wagę ciężarów jakie one sobą podnoszą. To zaś sugeruje, że
urządzenie jakie wyzwala ów efekt może również być zawieszone w próżni. Wszakże brak
sił reakcji pozwala aby utrzymywało się ono bez zmiany pozycji, bez względu na skalę
działań na innych obiektach jakie ono wykonuje. Dla przykładu, kieszonkowy dźwig
telekinetyczny podnoszący dowolny obiekt, np. budynek lub ogromny kamień, może być
utrzymywany w ręku dziecka bez żadnego wysiłku. Nawet więcej, powyższe implikuje, że
za pośrednictwem efektu telekinetycznego można uzyskać rezultaty niemożliwe do
osiągnięcia przy ruchach fizycznych. Ich przykładem może być dany obiekt podnoszący
sam siebie na określoną wysokość. Jak wiadomo, przy ruchach fizycznych jest to
całkowicie niemożliwe. Stąd bierze się anegdotyczne powiedzenie o "kimś podnoszącym
siebie samego za włosy". Przykładem telekinetycznego samo-wznoszenia się jest
"lewitacja", czyli samo-podnoszenie się osób. Inną zasadniczą różnicą pomiędzy efektem
telekinetycznym i siłą fizyczną jest, że Zasada Zachowania Energii wypełniana jest w
efekcie telekinetycznym przez manipulowane nim obiekty na drodze samoczynnego
absorbowania przez nie energii otoczenia. To zaś oznacza, że energii wymaganej dla
dokonania ruchu telekinetycznego dostarczać zawsze muszą odbiorcy, a nie dawcy, tego
ruchu. Dlatego wykonanie pracy telekinetycznej nie wymaga dostarczenia jakiejkolwiek
energii zewnętrznej. Stąd wypełnianie Zasady Zachowania Energii przez odbiorców (nie
zaś przez dawców) ruchu telekinetycznego zachodzi poprzez ochładzanie otoczenia
danych obiektów podczas odbywania przez nie przemieszczeń telekinetycznych. To z kolei
związane jest m.in. z emisją szczególnego rodzaju świecenia nazywanego tutaj "jarzeniem
pochłaniania".
Jak to z powyższego rzuca się w oczy, w stosunku do efektu telekinetycznego
przestają obowiązywać zasady i prawa wypracowane przez dotychczasową naukę
ortodoskyjną dla ruchów fizycznych, a opisywane dzisiejszą fizyką, mechaniką,
astronomią, teorią względności, itp. Zachodzi więc konieczność rozpracowania od początku
zupełnie nowych "totaliztycznych" dziedzin wiedzy, takich jak "fizyka przeciw-świata",
"mechanika przeciw-świata", itp. Z uwagi na niechęć dzisiejszych naukowców do choćby
rozważenia poprawności nowego Konceptu Dipolarnej Grawitacji, być może nauki te
zmuszone będą nawet do rozwijania się z dala od uczelni i to w całkowitym odseparowaniu
od oficjalnej nauki ziemskiej. Z kolei rozpracowanie tych nowych dziedzin wiedzy
wprowadzi konieczność udoskonalenia praw i wzorów w prawie wszystkich dyscyplinach