[1/4p]: PDF - Totalizm

H-32
aktualizowałem niniejszy paragraf był już 2004 rok. W owym przedziale czasu były one
udostępniane najróżniejszym ekspertom od grawitacji, fizyki, mechaniki, oraz dyscyplin im
pokrewnych. Jednak jak dotychczas żaden naukowiec nie był w stanie znaleźć
jakiegokolwiek błędu w tym koncepcie. Nikt też nie był w stanie obalić któregokolwiek
wniosku wynikającego z owego konceptu w odniesieniu do pola grawitacyjnego. Ta próba
czasu została więc wygrana przez omawiany tutaj koncept. I to na przekór, że badania jakie
prowadzę bez przerwy są zaciekle atakowane. Stąd gdyby tylko istniała szansa
wypunktowania jakiegoś błędu w moich dociekaniach, natychmiast ktoś z moich zajadłych
przeciwników uczyniłby z tego głośną aferę. To zaś praktycznie oznacza, że omawiany w
tym podrozdziale dowód na dipolarny charakter grawitacji jest jak najbardziej ważny i przez
cały czas pozostaje w mocy. Każdy posiada więc niezaprzeczalny obowiązek aby brać go
pod uwagę w swoim codziennym życiu, stwierdzeniach i badaniach. Wszakże dowód ten
kończy długi okres błędó i wypaczeń w jakim coraz głębiej pogrążała się nasza nauka.
Ludzie, którzy ciągle uparcie odmawiają uznania tego dowodu, po prostu demonstrują, że
nie są gotowi aby zaakceptować prawdę.
H1.1.2. Dowód metodą wykluczania
Dipolarny charakter grawitacji może też zostać konklusywnie dowiedziony na wiele
innych sposobów i to nawet z użyciem tego samego materiału dowodowego. Aby wskazać
tutaj przykład innej metody dowiedzenia tego samego, może on np. zostać dowiedziony za
pośrednictwem prostej zasady wykluczania. W przypadku użycia tej zasady wykluczania,
dowiedzenie że "grawitacja ma charakter dipolarny" składa się z następujących kroków
logicznych:
(a) Wykazanie, że oba owe koncepty grawitacji są do siebie kontradykcyjne, a stąd
wykluczają się one nawzajem. Z kolei nosząc taki charakter, tylko jeden z nich może być
poprawny (drugi musi zdecydowanie być błędny). Wykazanie tego faktu jest bardzo proste.
Wszakże w celu jego dokonania wystarczy jedynie odwołać się do wiedzy fizycznej. Wiedza
ta wykazuje bowiem, że dowolne pole może być zakwalifikowane tylko do jednej z obu
istniejących kategorii. A więc może ono być tylko albo statyczne monopolarne, albo też
dynamiczne dipolarne. Zgodnie z fizyką nie istnieje we wszechświecie żadne pole, jakie
należałoby równocześnie do obu tych kategorii, albo też do żadnej z nich dwóch.
(Aczkolwiek ciągle istnieją naukowcy, którzy nie zdobyli się na poznanie różnic pomiędzy
nimi, oraz na poprawne zakwalifikowywanie znanych im pól.)
(b) Wykazanie, że cały istniejący materiał dowodowy konsystentnie potwierdza, że
poprzednie monopolarne zrozumienie grawitacji jest całkowicie błędne i wiedzie ono do
niepoprawnego interpretowania rzeczywistości. Materiał dowodowy jaki może zostać użyty
do tego wykazania może być dokładnie taki sam, jaki użyty został w poprzedniej metodzie
dowodzenia z podrozdziału H1.1.1, lub jaki zestawiony jest w rozdziale G.
(c) Konkludowanie procesu wykluczania. Ponieważ wszelki istniejący materiał
dowodowy wyklucza poprawność starej monopolarnej grawitacji, tym poprawnym
zrozumieniem grawitacji musi więc być nowy Koncept Dipolarnej Grawitacji. Jest on
wszakże potwierdzany przez cały istniejący materiał dowodowy i przez wszelkie dedukcje
logiczne.
Dlatego, niezależnie od zasady dowodzenia używanej w poprzednim podrozdziale,
proces wykluczania zademonstrowany w niniejszym podrozdziale również dostarcza
jednoznacznego dowodu formalnego, że grawitacja posiada dipolarny charakter. Co
ciekawsze, proces tego wykluczania daje się zrealizować za pomocą dokładnie tego
samego materiału dowodowego, jaki przytoczony został w poprzednim podrozdziale.
H1.1.3. Dowód metodą porównywania atrybutów