[1/4p]: PDF - Totalizm

H-93
możliwe jest też produkowanie światła o innych odcieniach niż zielonkawy - np. światła
czerwonego. Ciekawostką może tu też być fakt, iż ten sam system oświetleniowy, po
zaopatrzeniu go w czujnik temperatury, może równocześnie pełnić funkcję klimatyzatora,
utrzymując temperaturę pomieszczenia na stałym i z góry zadanym poziomie.
Istnieją różnorodne źródła jakie sugerują iż ten typ oświetlenia był już, i ciągle jest,
używany na Ziemi. Jednym z nich jest książka [1H6.1.3] pióra Alec'a MacLellan, "The Lost
World of Agharti, The Mystery of Vril Power", Souvenir Press, London 1982, ISBN
0-62521-7 (patrz też powołanie [6H2]). Zawiera ona opisy takiego właśnie zielonkawego
światła wypełniającego całe pomieszczenia a powodowanego przez zjawisko oraz przez
substancję zwane "vril" i używane przez mieszkańców "Agharti". Opisy vril'u zawarte w
omawianej książce [1H6.1.3] pokrywają się z efektem telekinetycznym oraz z cechami
substancji zawartej w przeciw-świecie jaka realizuje działanie tego efektu. Ja sam
prowadziłem też kiedyś niedokończoną dyskusję z przypadkowo spotkanym
obierżyświatem, który zaczął opowiadać mi o zwiedzaniu którejś z mniej znanych piramid
egipskich. Lokalny przewodnik pokazał mu tam ukrytą salę oświetloną tajemniczym
zielonkawym "światłem egipskim". Nie rzucało ono cieni i pochodziło niewiadomo skąd.
Jego powstawania naukowcy podobnoż nie potrafią wyjaśnić. Oczywiście natychmiast po
tej rozmowie rozpocząłem usilne poszukiwania w literaturze dotyczącej piramid. Niestety
nie spotkałem tam żadnej wzmianki o takiej komorze, ani o tajemniczym zielonkawym
"świetle egipskim" niewyjaśnialnym dla współczesnej nauki. (Gdyby ktoś z czytelników znał
źródło literaturowe gdzie można znaleźć opisy owej sali lub owego tajemniczego
zielonkawego światła, byłbym wdzięczny za danie mi znać.) W uzupełnieniu do powyższych
przypadków warto tutaj też wspomnieć o tzw. "wiecznych lampkach", które zapewne są
pierwowzorem dla lampek wotywnych do dzisiaj używanych w naszych kościołach. Lampki
te opisane są m.in. w rozdziale "Tajemnica wiecznych lampek" z książki [2H6.1.3] pióra
Roberta Charroux'a, "Księga Władców Świata" (tytuł oryginału "Le Livre des Maitres du
Monde"), wydanej w Polsce w 1994 roku. Ich użycie na Ziemi zaobserwowane i
raportowane było wielokrotnie, m.in. u różokrzyżowców, w grobie Tulii (córki Cycerona), itp.
– po szczegóły patrz powyższa książka [2H6.1.3]. Dużo do myślenia dają techniczne opisy
tych wiecznych lampek. Przykładowo, światło produkowane przez nie jest podobne do
płomienia. Z kolei same lampki są hermetycznie zamknięte i wypełnione jakimś czerwonym
płynem. Opisy te sugerują więc, że lampki owe faktycznie stanowią urządzenia
oświetleniowe wewnątrz których wyzwalane jest właśnie opisywane tutaj zjawisko
telekinetycznego wytwarzania światła.
H6.2. Techniczna wersja efektu telekinetycznego
Zgodnie z już omówionymi wskazaniami Konceptu Dipolarnej Grawitacji, w sposób
techniczny efekt telekinetyczny może zostać wyzwolony poprzez przyspieszanie lub
opóźnianie pól magnetycznych. Na wszystkie obiekty znajdujące się w obrębie takich
przyspieszanych pól magnetycznych zaczyna wtedy działać napór telekinetyczny. Napór
ten jest telekinetycznym odpowiednikiem dla siły fizycznej. Rezultatem tego naporu jest to,
że wszelkie poddane mu swobodne obiekty przemieszczają się telekinetycznie w kierunku
jego działania.
Niezwykłym aspektem naporu telekinetycznego jest to, że jego wyzwalanie może
następować poprzez same obiekty poddane jego działaniu. W tym celu obiekty te muszą
jedynie otoczyć się polem magnetycznym i następnie poddać to pole procesowi
przyspieszania. Rezultatem końcowym będzie to, że obiekty te uniosą same siebie, czyli
zaindukują własne lewitowanie. (Jak to podkreślono już wcześniej, takie samo-podnoszenie
się jest zgodne z prawami przeciw-świata. Jednak zaprzecza ono prawom świata materii,
bowiem przypomina podnoszenie samego siebie za włosy.)