[1/4p]: PDF - Totalizm

H-114
wskazywał także dobór jego daty zgodny z ustaleniami podrozdziału VB3.2. Data ta
poprzedzała bowiem cały szereg dni świątecznych w Malezji, podczas których udanie się
do lekarza było niemal niemożliwe.
(e) W mikroskali, tj. na poziomie atomów i cząsteczek, natelekinetyzowane
substancje zwykle wykazywały będą atrybut jaki nazwany może zostać "nadśliskością" czyli
jakby przeciwieństwem współczynnika tarcia. Atomy i cząsteczki obdarzone tym atrybutem
będą bowiem mogły zredukować swoje "tarcie" względem innych atomów lub cząsteczek
do zera, a w niektórych przypadkach nawet do wartości przeciwstawnych niż normalnie (tj.
będą one w stanie np. same poruszać się pod górę). Owa ich nadśliskość wywodzić się
będzie z tych samych źródeł co np. zdolność wibrującego młota pneumatycznego do
samoczynnego wpełzania pod górę - zdawałoby się przeciwstawnie do oddziaływujących
na niego sił tarcia i grawitacji.
Jeśli chodzi o atrybuty natelekinetyzowania, to również wynikają one z opisanego
poprzednio mechanizmu tego zjawiska. Omówmy tutaj najważniejsze z nich.
#1. Natelekinetyzować dają się wszystkie możliwe substancje, nie zaś tylko niektóre
z nich. (Np. nie jedynie ferromagnetyki - jak to jest w przypadku namagnesowywania.)
#2. Intensywność natelekinetyzowania może być różna i zależeć będzie od
początkowego impulsu energii dostarczonej danej parze atom i przeciw-atom, czy
cząsteczka i przeciw-cząsteczka. Praktycznie więc intensywność ta rośnie z wydatkiem
energetycznym źródła pola telekinetycznego, np. wielkością/typem wehikułu jaki wylądował
na danym miejscu. Rośnie ona także wraz ze zbliżaniem się telekinetyzowanego obiektu od
źródła pola telekinetycznego. Dla przykładu, natelekinetyzowanie zwiększy się
kilkasetkrotnie, gdy dany obiekt znajdzie się w obrębie obwodów pola telekinetycznego
jakiegoś wehikułu telekinetycznego (np. UFO).
#3. Natelekinetyzowanie jest stanem trwałym, jakiego zanik będzie bardzo wolny i
wynikał będzie jedynie ze stopniowego rozpraszania energii zakumulowanej w oscylacjach
materii i przeciw-materii. Zanik natelekinetyzowania w miarę upływu czasu postępował
będzie zgodnie z krzywą tzw. "połowicznego zaniku".
#4. Natelekinetyzowane substancje wydzielać mogą białe "jarzenie pochłaniania",
podobne do światła emitowanego przez przedmioty przemieszczane telekinetycznie. To
własne jarzenie pochłaniania mieszać się będzie ze światłem odbijanym przez owe
substancje, niekiedy wybielając ich naturalny kolor - np. patrz kredowo-białe ślady
UFOnauty opisane w podrozdziale R3 tej monografii i monografii [1/3]. Intensywność
wydzielania jarzenia pochłaniania zależała będzie od stopnia natelekinetyzowania, zaś w
przypadku jego spadku poniżej określonego poziomu progowego, jarzenie to zaniknie
całkowicie.
Jest wysoce interesującym, że w niektóre bezchmurne i słoneczne dni,
przeźroczyste powietrze zaczyna wydzielać owo białawe jarzenie pochłaniania, tracąc w
ten sposób swoją przeźroczystość i przyjmując wygląd jakby nasiąknięte ono zostało
białawym dymem. Czytelnik zapewne odnotował to zjawisko. Wszakże w przypadku jego
wystąpienia widoczność wyraźnie się pogarsza, jako że powietrze traci swoją zwykłą
przeźroczystość. Moje wyjaśnienie dla tego zjawiska brzmi, że brak osłony chmurowej
otwiera dostęp mikrofalowych wibracji telepatycznych przybywających z kosmosu do
powietrza zalegającego nad powierzchnią Ziemi. W normalnych, pochmurnych dniach,
wibracje te przechwytywane i absorbowane są przez kropelki pary wodnej z chmur (m.in.
powodując naturalne natelekinetyzowanie wody deszczowej - co z kolei nadaje wodzie
deszczowej szereg unikalnych cech). Jednak w przypadku zaniku ich absorbcji w
chmurach, fale te wpadają w rezonans z cząsteczkami albo jakiegoś ciężkiego gazu
zawartego w powietrzu (np. ksenonu), albo też cząsteczek stałych nieczystości zawartych
w powietrzu. Powodują one wówczas, że gaz ten (lub nieczystości) ulega
natelekinetyzowaniu i zaczyna wydzielać białe jarzenie pochłaniania jakie niszczy normalną
przeźroczystość powietrza. (Tj. gaz ten lub nieczystość zaczyna wydzielać to samo jarzenie