[1/4p]: PDF - Totalizm

More documents

Recommendations

Info

G-9 Nasze dotychczasowe doświadczenie z budową napędów elektrycznych wykazało, że urządzenia napędowe bazujące na wzajemnych oddziaływaniach pół magnetycznych posiadają unikalną zdolność do transformacji energii w obu kierunkach, tj. z elektryczności na ruch, oraz z ruchu na elektryczność. Dla przykładu, silniki elektryczne niektórych pociągów elektrycznych spożywają energię elektryczną podczas przyspieszania lub podczas drogi na wierzchołek wzgórza, jednak potem wytwarzają elektryczność (poprzez działanie jako generatory elektryczności) i zwracają ją z powrotem do linii zasilającej w chwili zmniejszania szybkości lub podczas swej drogi w dół góry. Napęd odznaczający się taką własnością w niniejszej monografii nazywany jest "napędem samo-odzyskującym" początkową energię (patrz jego opis w podrozdziale F5.6 niniejszej monografii i monografii [1/3]). Jego przykładem jest pędnik magnokraftu. Wehikuł jaki go stosuje będzie zużywał swoje zasoby energii jedynie na pokonanie tarcia oraz na wykonanie pracy zewnętrznej (np. na drążenie tuneli podziemnych). Jeśli statek kosmiczny używający tego rodzaju napędu dokona lotu w próżni kosmicznej, gdzie nie istnieje tarcie ani zewnętrzna praca, wtedy po powrocie z podróży w obie strony jego zasoby energii będą dokładnie takie same jakie one były w chwili rozpoczęcia tej podróży. W tym miejscu warto zauważyć, że teoretycznie rzecz biorąc spekulatywny napęd antygrawitacyjny powinien wykazywać cechę samo-odzyskiwalności - jeśli zdoła on uchronić się od rozpraszania swojej masy. Praktycznie jednak, jak to opisane zostanie w podrozdziale G6, statki antygrawitacyjne musiałyby pozbawić się jakoś swojej energii gdyby zechciały lądować - w przeciwnym wypadku ich pole odpychałoby je od planety do której by się zbliżyły. Oczywiście owo pozbawianie się swojej energii podczas lądowania niszczyłoby ich zdolność do samo-odzyskiwalności. Podobnie sprawa ma się w przypadku gdyby - jak to opisano w podrozdziale G3 - pole antygrawitacyjne wytwarzane było przez substancję a nie przez urządzenie. Konieczność cyrkulowania (wyrzucania) tej substancji do otoczenia (patrz podrozdział G3) również eliminowałaby szansę na samo-odzyskiwalność energii podczas działania tego napędu. Jak to zostało już wykazane w podrozdziale F5.6 niniejszej monografii i monografii [1/3], napęd magnokraftu posiada właśnie cechę samo-odzyskiwalności. Stąd wehikuł ten nie będzie rozpraszał swych zasobów energii podczas podróży powrotnych w polach grawitacyjnych. Przyciąganie grawitacyjne jest więc dla niego całkowicie neutralną siłą jaka nie posiada żadnego wpływu na konsumpcję jego energii. To zaś oznacza, że po zbudowaniu komór oscylacyjnych opisanych w rozdziale C niniejszej monografii i monografii [1/3], zaniknie potrzeba walki z grawitacją. Grawitacja przestanie wówczas być więzieniem utrzymującym ludzi przywiązanych do swojej planety. Skoro zaś po zbudowaniu magnokraftu grawitacja przestanie nam przeszkadzać, zaniknie wówczas również potrzeba marzenia o jakimś cudownym sposobie na jej pokonanie. Wraz więc z opracowaniem pierwszej naszej komory oscylacyjnej marzenie o antygrawitacji utraci swoją aktualność. G5. Pole statku antygrawitacyjnego absorbowałoby ogromne ilości energii Zgodnie z Zasadą Zachowania Energii obowiązującą dla świata fizycznego, każda zmiana w stanie energetycznym jakiegoś obiektu wymaga dostarczenia mu ilości energii jaka byłaby co najmniej równa różnicy energii posiadanych przez ów obiekt przed i po danej zmianie. Jako przykład rozważ podniesienie kamienia o masie "m" na wysokość "h", tak że zyskałby on przyrost swej energii potencjalnej o wartość )E=mgh. Podniesienie to wymagałoby zużycia/włożenia przez podnoszącego ilości energii co najmniej równej )E - zauważ jednak, że w praktyce niska efektywność niektórych sposobów zmiany stanu energetycznego danego obiektu może spowodować dodatkowe zużycie energii (np. gdyby kamień z poprzedniego przykładu podnieść za pomocą lokomotywy parowej o sprawności 0 = 0.1 (tj. sprawności 10%), wtedy całkowite zużycie energii EE wymagane dla zmiany jego stanu wynosiłoby EE = )E/0). Jeśli więc odniesiemy powyższą zasadę do pola
G-10 grawitacyjnego, wtedy zdefiniowana może zostać "zależność minimalnej konsumpcji energii od zmiany przyciągania grawitacyjnego". Owa zależność stwierdza, że: "zmniejszenie pola grawitacyjnego otaczającego rozważany obiekt do określonej wartości, powodowało będzie zużycie energii co najmniej równe ilości energii niezbędnej do podniesienia tego obiektu na wysokość gdzie pole grawitacyjne spadnie do takiej samej (określonej) wartości". Uświadomienie sobie wprowadzonej powyżej "zależności minimalnej konsumpcji energii od zmiany przyciągania grawitacyjnego" umożliwia wyznaczenie najmniejszej ilości energii jaka będzie konieczna aby statek antygrawitacyjny zaczął swój lot (tj. jakby antygrawitacyjnego odpowiednika dla "strumienia startu" wyprowadzonego w podrozdziałach F5.1 i F5.4 niniejszej monografii i monografii [1/3]). Aby wyliczyć tą ilość musimy najpierw określić jak wiele energii byłoby niezbędne aby wynieść statek kosmiczny o masie "m" do wysokości "h" gdzie ziemskie przyciąganie grawitacyjne zaniknie do zera, zaś następnie pomnożyć otrzymaną w ten sposób wartość przez wielkość wymaganego przyspieszenia statku antygrawitacyjnego (wyrażonego jako wielokrotność przyspieszenia ziemskiego "g"). W książce [1G5] pióra Dr E. Wolff, "Spacecraft Technology" (Spartan Books, 1962) opublikowane zostały tabele przyspieszeń ziemskich panujących na wysokościach do 700 [km]. Tabele te informują, że na wysokości h = 700 [km] przyspieszenie grawitacyjne z początkowej wartości go=9.8067 [m/s2] występującej na poziomie morza spada do wartości g700=7.957 [m/s2]. Jeśli więc użyjemy dobrze znanego równania na energię potencjalną: E=m·g·h wtedy możemy znaleźć ilość energii konieczną dla zmniejszenia przyciągania grawitacyjnego o gradient )g=go-g700. Owa ilość energii odniesiona do jednego kilograma masy wynosi E700=1.727 [KWh]. Stąd aby całkowicie wyeliminować przyciąganie grawitacyjne jednego kilograma masy jakiegoś obiektu, konieczne będzie włożenie nie mniej niż E=(g/(go-g700))·E700=9.156 [KWh] energii. Jeśli więc zgrubnie założyć, że masa statku antygrawitacyjnego wyniesie około m = 20 [ton], a także że dla uzyskania przyspieszeń spodziewanych dla podróży kosmicznych powinien on wytwarzać pole antygrawitacyjne o ujemnej wartości równej -5go, wtedy energia zakumulowana w polu tego statku wynosić musi ponad 1 [GWh]. To oznacza, że energia zgromadzona w polu antygrawitacyjnym takiego statku będzie co najmniej odpowiednikiem dla pół godziny zużycia wszystkich form energii przez całe państwo takie jak Nowa Zelandia. Oczywiście powyższa wartość 1 [GWh] reprezentuje jedynie energię konieczną aby stacjonarny wehikuł zaopatrzyć w minimalne początkowe pole antygrawitacyjne równe -5go. Kiedy jednak wehikuł ten rozpocznie swoje przyspieszanie, a także podczas jego lotów związanych z tarciem, dalsze zaopatrzenie w energię okaże się konieczne które przy wysokich szybkościach może nawet przewyższyć wielokrotnie powyższą wartość początkową. Jest wysoce zastanawiającym, jak oporne są "osoby wytyczające nowe kierunki" w zastosowaniu logiki i już znanych nam praw wszechświata (np. Zasady Zachowania Energii) do proponowanych przez siebie rozwiązań. Nawet jeśli zmuszone są pompować ręcznie powietrze do dętki koła swojego samochodu, jakoś nie dociera do nich, że zmiana w polu ciśnień wymaga włożenia określonej ilości energii. Także pierwszy rachunek za elektryczność otrzymany po zakupieniu "super-lodówki" nie nakłania ich do uświadomienia sobie, że każda zmiana w polu temperatur również wymaga włożenia określonej ilości energii. Kiedy gazety zaczynają się rozpisywać, że całe miasto zatopiło się w ciemnościach tylko ponieważ w pobliskim instytucie badawczym właśnie wypróbowywano nowy elektromagnes, nie skojarzą tego z uświadomieniem sobie, że zmiana w polu magnetycznym także wymaga dostarczenia energii. Wszystko to okazuje się niewystarczające aby zwolennikom antygrawitacji uświadomić, że wytworzenie każdego pola, w tym także i ich spekulatywnego pola antygrawitacyjnego, również wymagałoby włożenia odpowiedniej (i to dość ogromnej) ilości energii. Stąd też wielu z nich ciągle ślepo wierzy, że antygrawitacja byłaby czymś w rodzaju "cudownej farby" którą wystarczy tylko pomalować podłogę w ich statku aby ten wzniósł się sam w przestrzeń.
Page 1 and 2: Prof. dr inż. Jan Pająk Zaawansow
Page 3 and 4: SPIS TREŚCI tomu 4 monografii [1/4
Page 5 and 6: 5 Dlatego w przypadku trudności z
Page 7 and 8: G-2 przeczytaniu rozdziałów H i I
Page 9 and 10: G-4 Oscillatory Chamber - a breakth
Page 11 and 12: G-6 antygrawitacyjny przyjmowałby
Page 13: G-8 mogłaby bowiem zastąpić cyrk
Page 17 and 18: G-12 Nawet jeśli udałoby się tec
Page 19 and 20: G-14 trudności z manewrowaniem tym
Page 21 and 22: G-16 zdołała odpowiedzieć na to
Page 23 and 24: H-18 Rozdział H. KONCEPT DIPOLARNE
Page 25 and 26: H-20 Koncept Dipolarnej Grawitacji
Page 27 and 28: H-22 Generalnie rzecz biorąc, tota
Page 29 and 30: H-24 Symetryczności Natury. Stąd
Page 31 and 32: H-26 cztery kategorie dowodowe. Pok
Page 33 and 34: H-28 wierzeniem w korpuskuły świe
Page 35 and 36: H-30 #1B2. Cyrkulowanie przeciw-mat
Page 37 and 38: H-32 aktualizowałem niniejszy para
Page 39 and 40: H-34 (12) Istnienie fal telepatyczn
Page 41 and 42: H-36 zmiany temperatury i (2) wytwa
Page 43 and 44: H-38 taka zakończyła się sukcese
Page 45 and 46: H-40 planety Terra, z jakiej zgodni
Page 47 and 48: H-42 rzeczywistości faktycznie ist
Page 49 and 50: H-44 opisania substancji panującyc
Page 51 and 52: H-46 wzajemnie ze sobą w odpowiedn
Page 53 and 54: H-48 moralna.) Dosyć dobre opisy i
Page 55 and 56: H-50 jestem pewien polskojęzyczneg
Page 57 and 58: H-52 atrybutami będącymi dokładn
Page 59 and 60: H-54 Jedyne połączenie pomiędzy
Page 61 and 62: H-56 Source Book Project (P.O. Box
Page 63 and 64: H-58 źródłem silnego sztucznego
Page 65 and 66:
H-60 fizykalne oraz fizyklano-intel
Page 67 and 68:
H-62 #1A. Pola elektryczne. Lokalne
Page 69 and 70:
H-64 #3C. Pole grawitacyjne. Wprawd
Page 71 and 72:
H-66 dynamicznego pierścienia. Ocz
Page 73 and 74:
H-68 dostarczyć ogromnie cennych w
Page 75 and 76:
H-70 elementarnymi i z przeciw-mate
Page 77 and 78:
H-72 naładowanych cząsteczek na d
Page 79 and 80:
H-74 popękaną powierzchnię wysch
Page 81 and 82:
H-76 nich został jako ten przylega
Page 83 and 84:
H-78 materii w ziemskim polu magnet
Page 85 and 86:
H-80 jakiegokolwiek zadowalającego
Page 87 and 88:
H-82 #8H5.3. Wyłanianie się kamie
Page 89 and 90:
H-84 Kiedy takie gigantyczne wiry p
Page 91 and 92:
H-86 owa musi być stała. Dla przy
Page 93 and 94:
H-88 urządzeniu generującemu darm
Page 95 and 96:
H-90 w rzeczywistości, światło m
Page 97 and 98:
H-92 go tu dokładniej. Jeśli gwa
Page 99 and 100:
H-94 Na obecnym poziomie badań, do
Page 101 and 102:
H-96 przemieszczające się w jej o
Page 103 and 104:
H-98 przeciw-materii. (W niektóryc
Page 105 and 106:
H-100 grawitacyjnych, fale telepaty
Page 107 and 108:
H-102 równorzędne do dzisiejszych
Page 109 and 110:
H-104 zboczenia faszyzmu. Poprzedni
Page 111 and 112:
H-106 ponownie zwróciłem uwagę n
Page 113 and 114:
H-108 niezwykle silnego wpływu na
Page 115 and 116:
H-110 podrozdziału I5.6. Ponieważ
Page 117 and 118:
H-112 przypadku bezważkiego przeci
Page 119 and 120:
H-114 wskazywał także dobór jego
Page 121 and 122:
H-116 telekinetycznego do ruchu fiz
Page 123 and 124:
H-118 H8.2. Wykrywanie natelekinety
Page 125 and 126:
H-120 Ponieważ jednak niemal każd
Page 127 and 128:
H-122 H3. Stąd też kluczem do zro
Page 129 and 130:
H-124 dowolnym momencie czasowym. O
Page 131 and 132:
H-126 energię, Koncept Dipolarnej
Page 133 and 134:
H-128 strony po której on sam się
Page 135 and 136:
H-130 intelektualne. Dlatego Koncep
Page 137 and 138:
H-132 Rys. H2. Dwa ciężkie stoły
Page 139 and 140:
H-134 Rys. H4. Termowizyjna rejestr
show all

[1/4p]: PDF - Totalizm

Create successful ePaper yourself

Delete template?

Save as template?