[1/4p]: PDF - Totalizm

H-117
w mikroskali, np. od fizycznych wibracji atomów i cząsteczek. Owe fizyczne wibracje materii
inicjowane są bowiem najpierw przez ważką materię, stąd nie są w stanie wprawić
bezważkiej przeciw-materii w fazowo przesunięty ruch. Jako takie, pozbawione są więc one
wszelkich atrybutów ruchu telekinetycznego (np. nie będą wcale źródłem wspomnianej
poprzednio aktywności biologicznej, chemicznej, czy strukturalnej).
Teoretycznie rzecz biorąc, niektóre kompleksowe molekuły lub stopy złożone z wielu
ciężkich atomów, wykazywać powinny tendencję do samoczynnego wpadania w wibracje
telekinetyczne. Z uwagi na tą ich naturalną zdolność, ja nazywam je "oscylantami" - patrz
ich bardziej wyczerpujące omówienie w podrozdziale F2.2.2 i NB1 tej monografii, oraz w
podrozdziale F2.2.2 i J2.3 monografii [1/3]. Substancje te same więc by się
telekinetyzowały, a stąd w naturze zawsze występowałyby w stanie natelekinetyzowanym.
Jako takie, wykazywałyby się wieloma niezwykłymi atrybutami, opisanymi tutaj jako
charakterystyczne dla działania pól telekinetycznych, których jednak dotychczasowa nauka
nie była w stanie wyjaśnić i uzasadnić. Aby podać tutaj kilka przykładów ich niezwykłych
atrybutów, to: (1) ułatwiałyby one przebieg reakcji chemicznych czyli działały jako tzw.
katalizatory, (2) ich wypadkowa waga byłaby mniejsza od sumy wagi ich składników
wyjściowych (procent zmniejszenia ich wagi zależałby przy tym od stosunku składowej
ruchu telekinetycznego do składowej ruchu fizycznego podczas przebiegu ich oscylowania),
(3) w przypadku substancji nietrujących, po ich spożyciu wywoływałyby one wszystkie
efekty jakie są charakterystyczne dla natelekinetyzowanych substancji (np. uzdrawiałyby,
eliminowałyby wady genetyczne, wzmacniałyby energetycznie, intensyfikowałyby wzrost,
itp.), (4) podczas badań zgłębiających ich strukturę atomową, ujawniałyby one cechy
odbiegające od spodziewanych dla substancji o danej kompozycji pierwiastkowej, (5) w
stosunku do oddziaływującego na nie zewnętrznego pola magnetycznego zachowywałyby
się jak nadprzewodniki, aczkolwiek w sensie elektrycznym nie byłyby one
nadprzewodnikami (tj. uniemożliwiałyby one przenikanie swej objętości przez zewnętrzne
pole magnetyczne, stąd nadawałyby się do formowania z nich materiałów
magnetorefleksyjnych na powłoki magnokraftu – po szczegóły patrz podrozdział F2.2.2 tej
monografii i podrozdział F2.2.2 monografii [1/3]). Jako przykład substancji należącej do
takiej klasy samo-telekinetyzujących się stopów, wskazać tutaj można niezwykły "biały
proszek" w stanie naturalnym występujący w glebie koło Phoenix w Arizonie i badany przez
David'a Hudson (P.O. Box 25709, Tempe, Arizona 85285, USA). Opis tego niezwykłego
proszku zawarty jest w artykule [1H8.1] "White Powder Gold: a miracle of modern alchemy"
opublikowanym w dwóch kolejnych wydaniach australijskiego dwumiesięcznika o nazwie
"Nexus" (PO Box 30, Mapleton, Qld 4560, Australia; publikowanego też w Nowej Zelandii
pod adresem: P.O. 226, Russell, B.O.I., New Zealand, Email: nexusnz@xtra.co.nz), tj. we
wydaniu z August-September 1996, Vol.3 #5, strony 29 do 33 i 72 do 73, oraz z October-
November 1996, Vol. 3 #6, strony 37 do 41 i 72. (Artykuł ten został również przetłumaczony
na język polski i pod tytułem [2H8.1] "Tajemniczy biały proszek" opublikowany był w
polskojęzycznym kwartalniku UFO, numer 33 (1/1998) strony 54 do 65.) Dla proszku tego
stwierdzono 44% zmniejszenie wagi w stosunku do wagi jego składników wyjściowych.
Innym przykładem naturalnych oscylantów jest zwykła mika.
Telekinetyzowanie jest zjawiskiem jakie ja po raz pierwszy odkryłem i opisałem.
Rezerwuję więc jego własność intelektualną. W świetle dotychczasowego rozeznania
wierzę, że telekinetyzowanie różnych substancji, lub wykorzystywanie "oscylantów",
stanowić będzie podstawę dla ogromnej liczby niezwykle korzystnych dla ludzkości
technologii przyszłości. Pierwszym przykładem ich zastosowania, jaki się tutaj sam
narzuca, jest formowanie magnetorefleksyjnych powłok dla magnokraftów, jak to opisano w
podrozdziale F2.2.2. Innym zastosowaniem będzie wytwarzanie pocisków, jakim nie będą w
stanie oprzeć się wehikuły UFO działające w trybie wiru magnetycznego. Jest więc
istotnym, aby ludzie jak najszybciej poznali i zrozumieli mechanizm i konsekwencje tego
zjawiska. Miejmy nadzieję, że opublikowanie niniejszego opisu będzie początkiem procesu
jego poznania i niezliczonych przyszłych zastosowań.