[1/4p]: PDF - Totalizm

More documents

Recommendations

Info

H-25 Zasadę logiczną, jaką najpierw wykorzystamy dla przeprowadzenia tego dowiedzenia, nazwiemy "wszystko dowodzi, nic nie zaprzecza". Zasada ta dotychczas nie była stosowana w formalnym dowodzeniu naukowym, ponieważ jej absolutna ważność ujawnia się tylko w odniesieniu do zjawisk jakie nowy Koncept Dipolarnej Grawitacji nazywa "zjawiskami pierwotnymi". Jednak zasada ta jest relatywnie często stosowana w życiu codziennym, gdzie zwykle odnosimy ją do "przyczyn" z łańcuchów przyczynowoskutkowych i stosujemy pod nieco mylącą nazwą "wypunktowania komuś faktu" lub "zwrócenia uwagi na oczywiste". (Wszakże w każdym "łańcuchu przyczynowo-skutkowym", "przyczyny" konstytułują względne "zjawiska pierwotne" dla wszystkiego co z przyczyn tych później wynika.) Ponieważ pole grawitacyjne reprezentuje jedno ze zjawisk pierwotnych naszego wszechświata, zasada ta doskonale się nadaje do użycia w omawianym tutaj dowodzie. Zgodnie z zasadą "wszystko potwierdza, nic nie zaprzecza", kiedykolwiek pojawi się poprawny opis jakiegokolwiek zjawiska pierwotnego, wówczas wszystko co wykazuje pokrewieństwo wynikowe z owym poprawnym opisem, będzie potwierdzało, że ów opis jest poprawny. Jednocześnie nie istnieje możliwość znalezienia czegokolwiek, co byłoby wynikowo pokrewne do tego opisu, jednak zaprzeczałoby jego poprawności. W odniesieniu do przeprowadzanego tutaj dowodu na dipolarność pola grawitacyjnego, powyższe oznacza, że cokolwiek zdołamy kiedykolwiek ustalić, iż ma to jakiś związek z polarnością tego pola, wszystko to zawsze będzie jednoznacznie potwierdzało, że pole grawitacyjne jest polem dipolarnym. Jednocześnie, nigdy nie uda się nikomu znaleźć czegokolwiek, co posiadałoby związek z polarnością tego pola, jednak zaprzeczało by jego dipolarnemu charakterowi. W tym miejscu powinno zostać wyjaśnione, że przez pojęcie "zjawisko pierwotne" należy rozumieć "każde zjawisko jakie jest postawione na czele naturalnej hierarchii przyczynowo-skutkowej, a stąd jakiego przebieg i działanie nie jest modyfikowane przez żadne inne zjawiska niższego rzędu, które z niego wynikają". Dlatego, działanie każdego zjawiska pierwotnego jest zawsze niezależne od punktu widzenia z jakiego działanie to zostaje zaobserwowane. Ponadto działanie to jest również niezależne od zjawisk wtórnych i trzeciorzędnych, jakie mogą następować równocześnie z danym zjawiskiem i jakie mogłyby na nie wpływać. Przykłady zjawisk pierwotnych naszego wszechświata obejmują: pole grawitacyjne, pole moralne, istnienie wszechświatowego intelektu, istnienie przeciw-świata, istnienie świata fizycznego, energia moralna, energia fizyczna, przeciw-materia, materia, oraz kilka innych. Warto tutaj także zwrócić uwagę, że zasada "wszystko potwierdza, nic nie zaprzecza" nie rozciąga swojej ważności na zjawiska wtórne, trzeciego rzędu i dalszych rzędów. Dzieje się tak z prostego powodu, że przebieg i wyniki owych zjawisk dalszego rzędu zależą od punktu widzenia z jakiego się je obserwuje. Ponadto zależą one od zjawisk pierwotnych jakie mogą wywierać na nie swój wpływ. Dla przykładu, gdyby ktoś zechciał zaobserwować takie zjawisko trzeciego rzędu, jak przepływ prądu który generuje ciepło, wówczas w jednym układzie okoliczności, przepływ prądu może faktycznie wytwarzać ciepło. Jednak w innym układzie okoliczności definiowaych odmiennymi wpływami zjawisk wyższego rzędu, wcale nie generowałby on ciepła (np. rozważ nadprzewodniki). W szczególnych zaś przypadkach mógłby nawet powodować pochłanianie ciepła (np. rozważ zjawisko tzw. "magnetycznego chłodzenia"). Przejdźmy teraz do opisania metody za pomocą jakiej zasada "wszystko potwierdza, nic nie zaprzecza" pozwoli nam formalnie udowodnić, że "pole grawitacyjne posiada dipolarny charakter". Metoda ta jest elementarnie prosta i bezpośrednio wynikająca z tej zasady. Sprowadzi się ona do przeprowadzenia następujących zabiegów logicznych: (1) Wskazanie i nazwanie kategorii dowodowej do jakiej przynależy materiał ewidencyjny poddany rozważaniom w poszczególnych fazach kompletowania tego dowodu. Materiał ewidencyjny jaki użyty będzie do omawianego tutaj formalnego dowodu, obejmuje
H-26 cztery kategorie dowodowe. Pokrywają one cały zakres możliwy do rozpatrywania w jakimkolwiek dowodzie. Mianowicie obejmuje on: (1A) Przesłanki teoretyczne i analogie jakie odnoszą się do polarności grawitacji. Te zawsze zdecydowanie potwierdzają, że grawitacja jest polem dipolarnym. Jednocześnie zaś zaprzeczają one monopolarnemu charakterowi tego pola. (1B) Naturalne zjawiska jakich przebieg bezpośrednio wynika z polarności pola grawitacyjnego. Te także zawsze są zbieżne z dipolarną grawitacją. Jednocześnie zaś są przeciwstawne do monopolarnej grawitacji. (1C) Eksperymenty, jakich wynik zależy od polarności pola grawitacyjnego. Te również zawsze potwierdzają dipolarność grawitacji. Jednocześnie zaprzeczają one monopolarnemu charakterowi tego pola. (1D) Modele operowania naszego wszechświata, jakie zostały opracowane na podstawie Konceptu Dipolarnej Grawitacji. Te tylko wtedy dokładnie mogą pokrywać się z faktycznymi ustaleniami empirycznymi, kiedy grawitacja jest dipolarna. (2) Wyszczególnienie materiału ewidencyjnego przynależnego dla każdej z owych czterech kategorii dowodowych. Materiał ten obejmuje przekrój przez wszystkie zjawiska wtórne jakie przynależą do każdej kategorii dowodowej, a co do jakich zdołałem ustalić, że wynikają one bezpośrednio z polarności pola grawitacyjnego. Zjawiska te posiadają więc bezpośredni związek przyczynowo-skutkowy z polarnością grawitacji. (3) Wykazanie związku z dipolarną grawitacją. Dla każdego z wyszczególnionych zjawisk wykazane zostaje, że faktycznie dowodzi ono dipolarności pola grawitacyjnego. Dla każdego z tych zjawisk będę w tym celu wykorzystywał powszechnie znane cechy pól dipolarnych. (4) Wyzwanie o znalezienie zjawiska zaprzeczającego dipolarnej grawitacji. Wyzwanie to rzucone jest czytelnikom, oraz tym co uparcie odrzucają Koncept Dipolarnej Grawitacji. Wzywa ich ono, aby spróbowali znaleźć choćby jeden przykład zjawiska, jakie wynika z polarności pola grawitacyjnego, a jakie jednocześnie zaprzecza dipolarności tego pola. Powodem dla jakiego rzucam czytelnikom i przeciwnikom takie wyzwanie, jest że zgodnie z omawianą tutaj zasadą "wszystko potwierdza, nic nie neguje" takie zjawiska zaprzeczające dipolarnej grawitacji po prostu nie istnieją w naszym wszechświecie. Stąd ja sam nie byłbym w stanie ich nigdy znaleźć i opisać w tym podrozdziale. Obowiązkiem ich znalezienia rzucam więc wyzwanie dla tych wszystkich niedowierzących czytelników, którzy NIE są gotowi uznać zasadności niniejszego dowodu i zechcieliby spróbować go podważyć. Wszakże, bez znalezienia takiego zjawiska, zaprezentowany tutaj dowód pozostaje ważny na zawsze. Oczywiście, fakt, że nawet najbardziej zaciekli przeciwnicy dipolarnej grawitacji nie będą w stanie znaleźć takiego zjawiska, dodatkowo utwierdza poprawność zaprezentowanego tutaj dowodu. Przeanalizujmy więc teraz oddzielnie każdą z wyszczególnionych powyżej kategorii materiału dowodowego. Ad. 1A. Przesłanki teoretyczne i analogie, które zdecydowanie potwierdzają dipolarność pola grawitacyjnego, a jednocześnie zaprzeczają możliwości monopolarnego charakteru tego pola. Istnieje cały szereg przesłanek teoretycznych i analogii, które wszystkie potwierdzają poprawność nowego Konceptu Dipolarnej Grawitacji. Włączają one te wszystkie ustalenia, jakie dotychczas ignorowane były przez ziemskich naukowców w ich teoretycznych rozważaniach o grawitacji, chociaż bezpośrednio wskazywały one, że grawitacja jest polem dipolarnym, a jednocześnie demaskowały, że cechy grawitacji są dokładnie przeciwstawne do cech pól monopolarnych. Poniżej zestawiłem najistotniejsze z tych ustaleń. W każdej ich grupie symbolem ['] oznaczyłem ustalenia, które silnie negują, że grawitacja jest polem monopolarnym, zaś symbolem ["] oznaczyłem te ustalenia jakie silnie potwierdzają, że grawitacja posiada charakter dipolarny. Oto one: #1A1. Rodzaj oddziaływań siłowych występujących pomiędzy nośnikami pola grawitacyjnego (tj. cząsteczkami i zgrupowaniami materii). Jak wiemy, cząsteczki te zdają
Page 1 and 2: Prof. dr inż. Jan Pająk Zaawansow
Page 3 and 4: SPIS TREŚCI tomu 4 monografii [1/4
Page 5 and 6: 5 Dlatego w przypadku trudności z
Page 7 and 8: G-2 przeczytaniu rozdziałów H i I
Page 9 and 10: G-4 Oscillatory Chamber - a breakth
Page 11 and 12: G-6 antygrawitacyjny przyjmowałby
Page 13 and 14: G-8 mogłaby bowiem zastąpić cyrk
Page 15 and 16: G-10 grawitacyjnego, wtedy zdefinio
Page 17 and 18: G-12 Nawet jeśli udałoby się tec
Page 19 and 20: G-14 trudności z manewrowaniem tym
Page 21 and 22: G-16 zdołała odpowiedzieć na to
Page 23 and 24: H-18 Rozdział H. KONCEPT DIPOLARNE
Page 25 and 26: H-20 Koncept Dipolarnej Grawitacji
Page 27 and 28: H-22 Generalnie rzecz biorąc, tota
Page 29: H-24 Symetryczności Natury. Stąd
Page 33 and 34: H-28 wierzeniem w korpuskuły świe
Page 35 and 36: H-30 #1B2. Cyrkulowanie przeciw-mat
Page 37 and 38: H-32 aktualizowałem niniejszy para
Page 39 and 40: H-34 (12) Istnienie fal telepatyczn
Page 41 and 42: H-36 zmiany temperatury i (2) wytwa
Page 43 and 44: H-38 taka zakończyła się sukcese
Page 45 and 46: H-40 planety Terra, z jakiej zgodni
Page 47 and 48: H-42 rzeczywistości faktycznie ist
Page 49 and 50: H-44 opisania substancji panującyc
Page 51 and 52: H-46 wzajemnie ze sobą w odpowiedn
Page 53 and 54: H-48 moralna.) Dosyć dobre opisy i
Page 55 and 56: H-50 jestem pewien polskojęzyczneg
Page 57 and 58: H-52 atrybutami będącymi dokładn
Page 59 and 60: H-54 Jedyne połączenie pomiędzy
Page 61 and 62: H-56 Source Book Project (P.O. Box
Page 63 and 64: H-58 źródłem silnego sztucznego
Page 65 and 66: H-60 fizykalne oraz fizyklano-intel
Page 67 and 68: H-62 #1A. Pola elektryczne. Lokalne
Page 69 and 70: H-64 #3C. Pole grawitacyjne. Wprawd
Page 71 and 72: H-66 dynamicznego pierścienia. Ocz
Page 73 and 74: H-68 dostarczyć ogromnie cennych w
Page 75 and 76: H-70 elementarnymi i z przeciw-mate
Page 77 and 78: H-72 naładowanych cząsteczek na d
Page 79 and 80: H-74 popękaną powierzchnię wysch
Page 81 and 82:
H-76 nich został jako ten przylega
Page 83 and 84:
H-78 materii w ziemskim polu magnet
Page 85 and 86:
H-80 jakiegokolwiek zadowalającego
Page 87 and 88:
H-82 #8H5.3. Wyłanianie się kamie
Page 89 and 90:
H-84 Kiedy takie gigantyczne wiry p
Page 91 and 92:
H-86 owa musi być stała. Dla przy
Page 93 and 94:
H-88 urządzeniu generującemu darm
Page 95 and 96:
H-90 w rzeczywistości, światło m
Page 97 and 98:
H-92 go tu dokładniej. Jeśli gwa
Page 99 and 100:
H-94 Na obecnym poziomie badań, do
Page 101 and 102:
H-96 przemieszczające się w jej o
Page 103 and 104:
H-98 przeciw-materii. (W niektóryc
Page 105 and 106:
H-100 grawitacyjnych, fale telepaty
Page 107 and 108:
H-102 równorzędne do dzisiejszych
Page 109 and 110:
H-104 zboczenia faszyzmu. Poprzedni
Page 111 and 112:
H-106 ponownie zwróciłem uwagę n
Page 113 and 114:
H-108 niezwykle silnego wpływu na
Page 115 and 116:
H-110 podrozdziału I5.6. Ponieważ
Page 117 and 118:
H-112 przypadku bezważkiego przeci
Page 119 and 120:
H-114 wskazywał także dobór jego
Page 121 and 122:
H-116 telekinetycznego do ruchu fiz
Page 123 and 124:
H-118 H8.2. Wykrywanie natelekinety
Page 125 and 126:
H-120 Ponieważ jednak niemal każd
Page 127 and 128:
H-122 H3. Stąd też kluczem do zro
Page 129 and 130:
H-124 dowolnym momencie czasowym. O
Page 131 and 132:
H-126 energię, Koncept Dipolarnej
Page 133 and 134:
H-128 strony po której on sam się
Page 135 and 136:
H-130 intelektualne. Dlatego Koncep
Page 137 and 138:
H-132 Rys. H2. Dwa ciężkie stoły
Page 139 and 140:
H-134 Rys. H4. Termowizyjna rejestr
show all

[1/4p]: PDF - Totalizm

Create successful ePaper yourself

Delete template?

Save as template?