[1/4p]: PDF - Totalizm

H-79
(f) W końcu przytoczone tutaj wyjaśnienie otwiera też drogę do budowy
najróżnorodniejszych urządzeń technicznych wykorzystujących siatkę szwajcarską i
naturalne wibracje telepatyczne. (Szczegółowych opisów budowy i działania tych urządzeń
należy szukać w moich przyszłych monografiach, szczególnie [6/3], [7/3], [8/2] i [1/5].) Aby
podać tutaj jakieś ich przykłady, siatka ta może zostać wykorzystana np. do produkcji
darmowej elektryczności. Takim najprostszym urządzeniem generującym z niej
elektryczność byłby pęk zaizolowanych drutów przeciągnięty w poprzek siatki szwajcarskiej.
Na pęk ten w odległościach grzbietów fali owej siatki "nanizane" byłyby płaskie płyty
aluminiowe odbijające stojącą falę telepatyczną. Z kolei taka odbijana tam i z powrotem fala
telepatyczna powodowałaby indukowanie przemiennej elektryczności w omywanych przez
nią drutach. Podobnie naturalne wibracje telepatyczne mogłyby być użyte do budowy
urządzeń do wykrywania nadchodzących trzęsień ziemi. Wszakże naprężenia budujące się
w skorupie Ziemi, jak również przepływy podziemnej magmy, powodować będą wysyłanie
silnych impulsów telepatycznych. To zaś dostarcza zasady dla budowy urządzeń do
wykrywania zbliżających się trzęsień ziemi, podobnych do słynnej fontanny posiadającej 8
smoków z perłami w pyskach, oryginalnie zbudowanej w Chinach w 132 roku AD, jakiej
replika obecnie wystawiona jest w "Beijing Observatory - Tien Ven Tai", w Pekinie, Chiny.
Dokładny opis tej fontanny zaprezentowany został w podrozdziale N6.1.
#6H5.3. Wiry na wodzie. Zgodnie z Konceptem Dipolarnej Grawitacji wszelkie ciała
kosmiczne, włączając w to naszą Ziemię, poruszają się w swoich ruchach astronomicznych
przez ocean przeciw-materii. W przeciwieństwie jednak do statków poruszających się po
oceanie wodnym, przeciw-materia nie opływa naokoło powierzchni obiektów jakie w niej są
zanurzone, a przepływa bez przeszkód przez ich objętość. Wszakże nie istnieje dla niej
zjawisko tarcia ani żadne bariery czy granice. Ponieważ przeciw-materia w jakiej Ziemia
jest zanurzona, nie dokonuje ruchu wirowego związanego z pojawianiem się na Ziemi dnia i
nocy, na powierzchni Ziemi musi występować względny ruch przeciw-materii powodowany
wirowaniem Ziemi. Skoro więc każda substancja i obiekt posiadają swój duplikat przeciwmaterialny,
duplikaty owe muszą niekiedy demonstrować tendencje do zachowywania się w
sposób odzwierciedlający relatywne poruszanie się owego oceanu otaczającej nas przeciwmaterii
względem powierzchni Ziemi. Przykładem takiej demonstracji mogą być wiry wodne,
jakie zapoczątkowane zostają wyłącznie pod wpływem pola grawitacyjnego. Znaczy wiry
jakie nie zostają zapoczątkowane np. przez wymuszone początkowe zawirowanie wody
powiedzmy naszą ręką. Jeśli przykładowo spuszcza się wodę z pełnej wanny na Północnej
Półkuli ziemskiej, wówczas jeśli nie wymusi się przy tym jej obrotu w sposób sztuczny,
samoistnie woda ta wpadnie w wir obracający się zgodnie z ruchem wskazówek zegara.
Kierunek jej obiegu naśladuje więc pozorne ruchy słońca na północnym nieboskłonie. To
zaś oznacza, że inicjujący impuls nadający tej wodzie kierunek jej ruchu wirowego nadszedł
od jej duplikatów przeciw-materialnych. Duplikaty te wykazują więc tendencję do jakby
postoju w stosunku do Ziemi rotującej w owym oceanie przeciw-materii. Owym postojem
inicjują one cząsteczki wody do obrotu w kierunku imitującym pozorny ruch oceanu
przeciw-materii. Jeśli jednak wodę z pełnej wanny spuszcza się na Południowej Półkuli
ziemskiej, wtedy bez zapoczątkowania jej obrotu przez np. sztuczne wymuszenie kierunku
jej początkowego obrotu, samoistnie woda ta wpadnie w wir obracający się przeciwstawnie
do ruchu wskazówek zegara. Jej kierunek obiegu na Południowej Półkuli także więc
naśladuje tam pozorne ruchy słońca. Tyle że tym razem słońca z południowego
nieboskłonu Ziemi. To zaś oznacza, że inicjujący impuls nadający tej wodzie kierunek jej
ruchu ponownie przyszedł od jej duplikatów przeciw-materialnych, które wykazały tendencję
do stania w stosunku do Ziemi rotującej w owym nieruchomym oceanie przeciw-materii.
Osobiście przeprowadzałem to doświadczenie aż wiele razy. Za każdym też razem się
przekonywałem, że woda spuszczana z wanny np. w Polsce sama wpada w wir zgodny z
ruchem wskazówek zegara (patrząc na nią od góry). Natomiast woda spuszczana np. w
Nowej Zelandii sama wpada w wir przeciwny do kierunku ruchu wskazówek zegara.
Pomimo poszukiwań, jak dotychczas nie spotkałem w podręcznikach akademickich