[1/4p]: PDF - Totalizm

H-70
elementarnymi i z przeciw-materią, jednak jakie dotychczas pozostawały niezrozumiałe.
Przykładowo, jeśli uwzględni się fakt, że oba wirujące toroidy jakie formują elektron lub
pozytron niemal nigdy nie są idealnie jednakowej wielkości, wówczas formowane przez nie
cyrkulacje przeciw-materii nie są precyzyjnie balansowane. To zaś oznacza, że przez
prześwit takiego podwójnego toroidu zawsze pompowywana jest jakaś ilość energii. Owa
energia jaka przepływa przez prześwit cząsteczek elementarnych, formuje więc
elementarną siłę grawitacyjną. To z kolei wyjaśnia czym właściwie jest grawitacja (zauważ
że wyjaśnienie to pokrywa się z tym przytoczonym w podrozdziale JE3.7.1). Zgodnie z nim,
grawitacja jest to rodzaj przepływu energii formowanego w wyniku nieustannego
przepompowywania przeciw-materii. Jeśli zaś tego typu rozważanie poprowadzi się dalej,
wówczas się okaże, że motto niniejszego rozdziału jest poprawne, tj. że faktycznie
wszystko we wszechświecie jest tylko jedną z wielu możłiwych manifestacji przeciw-materii.
Powyższe objaśnienia są bardzo uproszczone i nie wdają się w wiele szczegółowych
mechanizmów jakie związane są z formowaniem pól elektrycznych, oraz z budową i
zachowaniem cząsteczek elementarnych. Niemniej dają one wstępne pojęcie, czym
właściwie są pola elektryczne i cząsteczki elementarne w świetle Konceptu Dipolarnej
Grawitacji. Zgodnie z tymi opisami, "pola elektryczne to lokalne sprężenia lub rozrzedzenia
przeciw-materii". Natomiast "elektrycznie naładowane cząsteczki elementarne to mikrowiry
przeciw-materii jakie formują takie lokalne mikro-sprężenia lub rozrzedzenia tej substancji".
Warto tutaj także odnotować, że cząsteczki neutralne elektrycznie, takie jak np. neutrony
czy neutrina, to również mikro-wiry przeciw-materii, tyle że formowane i utrzymywane w
sposób jaki nie prowadzi do stworzenia owych lokalnych mikro-sprężeń lub mikrorozrzedzeń
tej substancji. Przykładowo takie elektrycznie neutralne wiry mogą być
formowane z pojedynczych mikro-wirów. W przypadku cząsteczek ciężkich , takich jak
neutrony, owe pojedyncze wiry mogą posiadać szczególnie długie osie, jakie zwijają się w
rodzaje stabilnych kłębów czy węzłów.
H5.2. Czym jest pole magnetyczne?
Motto tego podrozdziału: "Pole magnetyczne jest strumieniem cyrkulującej przeciw-materii"
Jest co najmniej żenujące, że nauka ziemska z początku 21-go wieku ciągle nie
potrafi odpowiedzieć na zdawałoby się stosunkowo proste pytanie "czym właściwie jest pole
magnetyczne?". Największe autorytety w magnetyźmie, kiedy skonfrontowane z tym
pytaniem, po prostu "chowają głowy w piasek". Unikają udzielenia faktycznej odpowiedzi
poprzez przytoczenie jakiejś wysoko-abstrakcyjnej definicji, która opisuje efekty, nie zaś
pochodzenie, pola magnetycznego. Wygląda na to, że wyjaśnienie średniowiecznego
mnicha, że "pole magnetyczne jest rodzajem jakiegoś świętego ducha, jaki wyskakuje z
jednego końca magnesu i znika w jego drugim końcu" ciągle pozostaje bliższym prawdy
opisem mechanizmu tego zjawiska, niż wyjaśnienia naukowców 21 wieku.
Uformowanie Konceptu Dipolarnej Grawitacji w końcu dostarcza tak długo
poszukiwanej odpowiedzi "czym jest pole magnetyczne", jak również wyjaśnia zasadę
formowania tego pola. Poniżej przytoczono wyjaśnienie dla omawianego zjawiska
wynikające z tego konceptu.
Zostało to eksperymentalnie potwierdzone, że wszelkie elektrycznie naładowane
cząsteczki, takie jak elektrony, protony, pozytrony, itp., wirują jak dziecięce zabawki
popularnie zwane "bączkami". Jedna z prezentacji odkryć w tym zakresie zawarta jest w
artykule [1H5.2] pióra Alan'a D. Krisch, "Collisions between Spinning Protons",
opublikowanym w SCIENTIFIC AMERICAN, sierpień (August) 1987, strony 32-40.
Ponieważ każda z takich wirujących cząsteczek jest przeciw-balansowana przez
odpowiadające jej zgrupowanie przeciw-materii, stąd wirowanie tej cząsteczki w naszym
świecie musi też powodować wirowanie substancji otaczającej to zgrupowanie w