[1/4p]: PDF - Totalizm
[1/4p]: PDF - Totalizm
[1/4p]: PDF - Totalizm
Create successful ePaper yourself
Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.
H-38<br />
taka zakończyła się sukcesem, wykonywana praca telekinetyczna nie może posiadać<br />
cyklicznej natury. Dla przykładu nie może nią być powtarzalne uginanie i następne<br />
rozprostowywanie V-kształtnej różdżki radiestezyjnej. Ani też użycie krótko zwartego<br />
obwodu generatora telekinetycznego. Przyczyną dla której cykliczne prace telekinetyczne<br />
muszą zostać wyeliminowane z tego eksperymentu, jest że całkowity bilans przepływu<br />
energii cieplnej dla takich prac jest równy zeru. Oznacza to, że ciepło otoczenia pochłonięte<br />
telekinetycznie w jednej połowie danego cyklu, jest w nich wyzwalane fizykalnie z powrotem<br />
do otoczenia w drugiej połowie tego samego cyklu. Ilustrując to przykładem generatora<br />
telekinetycznego, ciepło pochłonięte z otoczenia przez wirnik telekinetycznie wytwarzający<br />
prąd, jest następnie wyzwalane z powrotem do otoczenia przez przepływ tego prądu wzdłuż<br />
przewodów obwodu odbiorczego. Stąd całkowity balans takiego przepływu ciepła jest<br />
równy zero.<br />
Większość wymienionych poprzednio źródeł pracy telekinetycznej niestety<br />
posiada cykliczny charakter. Stąd konieczność wyeliminowania z omawianego<br />
eksperymentu prac cyklicznych, wprowadza poważne ograniczenie, jakie znacznie limituje<br />
możliwości eksperymentatora. Eksperymentator musi bowiem np. spowodować zamianę<br />
pracy cyklicznej na pracę jednokierunkową. Przykładowo, w generatorze telekinetycznym<br />
zamiana ta może być uzyskana poprzez odprowadzenie wydatku generatora do innego<br />
pomieszczenia, w którym wydatek ten zostanie następnie zużyty na wytworzenie ciepła.<br />
Albo też eksperymentator musi się ograniczyć wyłącznie do wykorzystywania źródeł<br />
niecyklicznej pracy telekinetycznej.<br />
Pierwszy sukces w dokonaniu eksperymentalnej rejestracji spadku temperatury<br />
spowodowanego wykonaniem pracy telekinetycznej, uzyskał ś.p. Werner Kropp z<br />
WEKROMA Laboratory (Via Storta 78, CH-6645 Brione s/M, Szwajcaria). W swym<br />
eksperymencie wykorzystywał on działalność uzdrowicielską jako źródło niecyklicznej pracy<br />
telekinetycznej. Jego eksperyment polegał na wykonaniu pracy telekinetycznej i na<br />
równoczesnym fotografowaniu wysokoczułą kamerą termowizyjną obszaru realizacji tej<br />
pracy. W efekcie swych eksperymentów Werner Kropp udokumentował, że praca<br />
telekinetyczna faktycznie powoduje w objętej nią przestrzeni liczący się spadek temperatury<br />
dochodzący do 3 stopni Celsjusza. Przykład wyników uzyskanych przez Kroppa pokazany<br />
został na rysunku H4. Aczkolwiek eksperyment Kroppa może wydawać się niepozorny w<br />
porównaniu z np. spektakularnymi pokazami fizyków jądrowych czy z eksperymentami na<br />
orbicie okołoziemskiej, w zakresie pozyskiwania energii otoczenia posiada on znaczenie<br />
przełomowe. Przejrzyście ilustruje on bowiem termiczny efekt pracy telekinetycznej.<br />
Dokumentuje on nowe podejście do eksperymentów telekinetycznych, jakie eliminuje<br />
zerujący bilans termiczny prac powtarzanych cyklicznie. Wyznacza on też kierunek<br />
przyszłych badań nad instrumentalną rejestracją istnienia przeciw-świata.<br />
Jest powszechnie wiadomym, że najszybciej przekonują nas wyniki eksperymentów<br />
jakie przeprowadzone zostały przez nas samych. W najprostszym eksperymencie<br />
dokumentującym istnienie przeciw-świata potrzebna jest jedynie jakaś osoba zdolna do<br />
wykonania ruchu telekinetycznego, aparat fotograficzny, oraz film wystarczająco czuły aby<br />
zarejestrować jarzenie pochłaniania. Źródeł telekinezy jest wiele – wszakże może to być<br />
nasz sąsiad radiesteta, czy uprowadzający nas nocami UFOnauta. Niemal zaś każdy z nas<br />
dysponuje aparatem fotograficznym i filmem. Stąd praktycznie niemal wszyscy z nas są w<br />
stanie skompletować takie eksperymenty. Gorąco zapraszam więc czytelników do<br />
powtórzenia i osobistej weryfikacji eksperymentów opisanych w niniejszym podrozdziale.<br />
H1.3. Paraliżujące konsekwencje błędnego zakwalifikowania grawitacji do pól<br />
monopolarnych<br />
Ponieważ formalny dowód, że "grawitacja posiada charakter dipolarny" faktycznie<br />
obowiązuje wszystkich i pozostaje w mocy, czas teraz aby rozważyć jakie konsekwencje on