[1/4p]: PDF - Totalizm

H-73
początkowym punkcie ich drogi. Stąd taki spiralny kształt ich trajektorii musi być
powodowany przez jakiś rodzaj dysproporcji w oporze otaczającego je ośrodka. Wszakże
np. zabawka dziecięca "wirujący bąk" zwykle podąża po spiralnej trajektorii tylko jeśli się ją
pochyli lub jeśli jej oś obrotu dozna niesymetrycznego tarcia. To z kolei oznacza, iż
cząsteczki elementarne faktycznie poruszają się w jakimś rodzaju ośrodka, czyli w
substancji, a nie w absolutnej próżni. Aby wyrazić to jaśniej, gdyby cząsteczki poruszały się
w próżni - jak współczesna nauka to twierdzi, wówczas przy pojedynczym impulsie energii
dostarczonym na początku ruchu, ich trajektorie powinny być kołowe, eliptyczne, lub
paraboliczne. Nigdy jednak nie spiralne.
#2H5.2. Formowanie narostów z "węgla warstwowego" na wylotach z bieguna
"N" lub "I" pędników UFO. Narosty te bardziej szczegółowo są opisane w podrozdziale
O5.4 niniejszej monografii, oraz w podrozdziale G2.3 monografii [5/3]. Aby podsumować
tutaj mechanizm ich powstawania, zgodnie z rozważaniami niniejszego podrozdziału, każdy
magnes jest rodzajem potężnego odkurzacza jaki zasysa przeciw-materię na swoim
biegunie "N" lub "I", zaś wyrzuca ją na zewnątrz na biegunie "S" lub "O". W przypadku
magnesów tak potężnych jak te stosowane w pędnikach magnokraftów i UFO, wywoływana
przez te magnesy cyrkulacja przeciw-materii musi być ogromnie intensywna. Teoretycznie
rzecz biorąc cyrkulacja ta powinna być na tyle intensywna, aby móc wychwytywać
znajdujące się w powietrzu fragmenty suchej masy organicznej i przypierać je do wlotowej
"I" lub "N" osłony pędników wehikułu. Wszakże masa tak jest skłonna do elektryzowania
się. Kiedy więc wehikuły te leciały będą poziomo na niewielkich wysokościach, ich potężne
cyrkulujące pole magnetyczne powinno zasysać znajdujące się w powietrzu fragmenty
suchej masy organicznej, takie jak źdźbła trawy, liście, kawałki papieru czy gazet, itp. Owe
wymieszane z kurzem fragmenty organiczne przylegały będą następnie do powłoki
wehikułu na gardzielach wlotowych do biegunów "N" lub "I" z jego pędników. Oczywiście,
najwięcej z nich przylgnie na wlocie "N" lub "I" do najsilniejszego pędnika głównego.
Uformowaną tam warstewkę takich odpadków organicznych oznaczono symbolem (c) w
części (b) rysunku P9 z monografii [1/4]. Po przywarciu do tych wlotów, odpadkie te
poddawane zostałyby działaniu niezwykle potężnego, pulsującego pola magnetycznego
produkowanego przez dany pędnik. Pole to, jak ogromna kuchenka mikrofalowa, szybko
wysuszałoby i zwęglało przywartą do wlotu pędnika masę organiczną. Sprasowywało by ją
jednocześnie w popękane warstewki, jakich krzywizna odzwierciedlałaby kształt skorupy
wehikułu. Stąd np. masa organiczna przywarta do półkolistego zaokrąglenia kopuły głównej
UFO uzyskałaby kształt czaszowaty. Kiedy więc podczas kolejnego lądowania dany wehikuł
dotknąłby ziemi owymi narostami węglowymi, fragmenty zwęglonej masy organicznej
powinny odpaść od jego powłoki. Szczególnie łatwo przy tym adpadałyby fragmenty
zgromadzone na wypukłej części czaszy kulistej przy pędniku głównym. Osoby badające
byłe lądowiska UFO powinny więc niekiedy znajdować te odłamki zaokrąglonego i
uwarstwionego jak cebula węgla, zalegające w pobliżu środka niektórych lądowisk. Po
znalezieniu węgiel ten powinien wyglądać jak fragment odpadły ze zwęglonej cebuli.
Składał by się on z łatwo rozdzielających się od siebie czaszowatych warstewek. Przy
dotyku czasze te zapewne rozpadną się na pojedyncze płatki.
Węgiel warstwowy nie był dotychczas znany badaczom UFO. Jego istnienie najpierw
bowiem wydedukowałem teoretycznie na podstawie Konceptu Dipolarnej Grawitacji.
Dopiero zaś po teoretycznym wydedukowaniu powyższego mechanizmu formowania węgla
warstwowego, rozpocząłem poszukiwania tej substancji na lądowiskach UFO z Nowej
Zelandii. Ukierunkowywany przez wskazania swoich teorii faktycznie też znalazłem kilka jej
próbek. Po ich szczegółowe opisy patrz podrozdział G2.3 monografii [5/3] i O5.4 monografii
[1/4]. Niestety, ich znajdowanie jest dosyć trudne, bowiem wymaga odszukania tych bardzo
rzadkich lądowisk, w których UFO wylądowało swoją wypukłą kopułą skierowaną w dół.
Warto tutaj dodać, że przed odpadnięciem od powłoki UFO, popękana skorupa
węgla uwarstwionego przylegająca w okolicach wydzielających światło pędników statku,
nadaje temu wehikułowi unikalnego wyglądu. Wygląd ten przypomina nieco nieregularnie