[1/4p]: PDF - Totalizm

More documents

Recommendations

Info

H-39 wprowadza. Konsekwencje te praktycznie rozciągają się na wszystkie aspekty naszego życia. Poświęćmy więc niniejszy krótki podrozdział do uświadomienia sobie przynajmniej najważniejszych z nich. Uświadomienie sobie faktu, że grawitacja posiada charakter dipolarny - a nie monopolarny jak to "a priori" przyjmują nasi naukowcy, praktycznie jest równoznaczne z przyznaniem, że nauka ziemska toleruje ogromny błąd i że upiera się przy zakłamaniu. (We wstępie do niniejszego rozdziału zostało podkreślone, że błąd ten jest tego samego rzędu, co np. pomylenie elektryczności z magnetyzmem.) Ów błąd zaś powoduje, że cała nasza dotychczasowa nauka jest błędna od samych fundamentów i nie wolno nam wierzyć w nic co dotychczas ona twierdziła. Powodem jest, że będąc jednym z pierwotnych zjawisk wszechświata, grawitacja praktycznie rozciąga swój wpływ na całą naukę ziemską. Tolerowanie więc tak zasadniczego błędu w zakresie fundamentów tego pola pierwotnego powoduje, że cała wiedza jaką nasza nauka dotychczas wypracowała, faktycznie jest deformowana przez ten błąd, tak jak obrazy deformowane są w krzywym zwierciadle. To z kolei oznacza, że proces korygowania i naprawiania tego błędu, rozprzestrzeni się praktycznie na każdy aspekt naszego życia. Niemal wszystkie dyscypliny zostaną zmienione i poszerzone, włączając w to obszary jakie dotychczas były uważane za zupełnie niezwiązanymi z grawitacją. Przykładowo w medycynie nowy Koncept Dipolarnej Grawitacji dostarcza uzasadnienia dla akupunktury, uzdrawiania, zrozumienia działania długoterminowej pamięci, wyjaśnienia dla uczuć, itp. Z kolei nw rolnictwie koncept ten wprowadza tzw. "telekinetyczne rolnictwo" opisywane w podrozdziale NB2 niniejszej monografii. W religii koncept ten zastępuje dotychczasowe wierzenia przez wiedzę, oraz zakwalifikowuje religię jako część fizyki przeciw-świata. W parapsychologii dostarcza on wyjaśnień dla wszystkich zjawisk poprzednio uważanych za niewyjaśnialne – po przykłady tych wyjaśnień patrz podrozdział I7. W filozofii dostarcza on podstaw dla rozwoju totalizmu. Itd, itp. Jednak największy wpływ Koncept Dipolarnej Grawitacji wywrze zapewne na fizykę, a także na nauki pokrewne fizyce, takie jak mechanika, inżynieria, etc. Jest tak ponieważ nowy Koncept Dipolarnej Grawitacji formalnie unieważnia wszystkie stwierdzenia nauki ziemskiej, jakie wynikały ze starego konceptu monopolarnej grawitacji. Wprowadza też konieczność przedefiniowania wszystkich tych stwierdzeń. Następstwem zaś tego unieważnienia jest, że wszystkie definicje i wzory używane przez owe nauki, faktycznie tracą swoją ważność w świetle dipolarnej grawitacji. Dzisiejsze wzory i definicje fizyki, daje się więc porównać do definicji i wzorów używanych do projektowania silników elektrycznych i transformatorów przez naszych inżynierów i konstruktorów z dyscyplin elektryki i elektrotechniki. Używając swych wzorów, znaczna większość owych elektryków nie ma najmniejszego pojęcia, że ich wzory są ważne jedynie dla prądu zmiennego o częstości 50 Hz, jaki używany jest w Europie. Natomiast dla prądów o innych częstościach, np. takich jakie używane są w USA czy Kanadzie, ich wzory całkowicie tracą swoją ważność. Dokładnie tak samo jest z fizykami, których wzory ważne są jedynie dla grawitacji Ziemi. Natomiast na planetach o innej grawitacji, wzory dzisiejszych fizyków ziemskich stają się kompletnie bezużyteczne. Istnieje prosta przyczyna dla omawianych tutaj ograniczeń ważności dotychczasowych stwierdzeń fizyki i dyscyplin naukowych pokrewnych fizyce. Jest nią, że poprzez sformułowanie większości tych stwierdzeń jako niezależnych od cech dipolarnej grawitacji, nasza dotychczasowa nauka w sposób nieuświadamiany ograniczyła ich ważność jedynie do pola grawitacyjnego planety Ziemia. Dlatego też wszystko co nasza nauka wypracowała dotychczas, przestaje być ważne dla warunków planet o innych niż ziemska wartościach grawitacji. Dla przykładu, obecna nauka ziemska nie byłaby w stanie precyzyjnie przewidzieć dokładnych wyników długotrwałych zjawisk lub procesów fizycznych zachodzących w odmiennym niż ziemskie polu grawitacyjnym. I tak wiedza nauki ziemskiej traci już ważność dla pola Księżyca, Marsa, a także dla pola hipotetycznej
H-40 planety Terra, z jakiej zgodnie z wywodami z podrozdziału P6 ludzkość się wywodzi. (Owa planeta Terra posiada posiada wszakże grawitację 4.47 razy większą od ziemskiej.) Oczywiście, znając filozofię jaka opanowała naszą naukę, łatwym jest przewidzenie, że takie przedefiniowanie wszystkich stwierdzeń naszej nauki nie nastąpi szybko. Wszakże nigdy nie będzie ono dokonane przez nią samą, a dopiero przez instytucję totaliztycznej nauki, jaka kiedyś zastąpi niezdolną już do dalszego działania obecną naukę. Zanim więc to nastąpi, na Ziemi musi mieć miejsce "reformacja naukowa", w wyniku której obecna agonalna już stara nauka zastąpiona zostanie przez jakąś młodą totaliztyczną instytucję. Niestety, zajmnie to raczej spory przedział czasu. Dla naszej nauki, owe stare wzory i definicje są wystarczająco dobre. Wszakże w polu ziemskim zdają się one działać. Jednocześnie zaś filozofia naszej nauki powoduje, że nauka ta wprowadza zmiany tylko wówczas, jeśli zostanie do nich zmuszona przez kogoś z zewnątrz. Na obecnym poziomie rozwoju nowego Konceptu Dipolarnej Grawitacji jest już wiadomym, że niemal wszystkie prawa i równania fizyki są błędne. To obejmuje fizykę Newtonowską, fizykę kwantową, oraz teorię względności. Także prawa mechaniki, inżynierii, oraz astronomii, są jedynie ważne dla ziemskiego pola grawitacyjnego. Aby dać tutaj jakiś przykład owych błędów w zakresie fizyki Newtonowskiej, rozważmy Drugie Prawo Newtona. Bazuje ono na starym koncepcie monopolarnej grawitacji. Stwierdza ono, że siła "G" oddziaływania grawitacyjnego może być opisana wzorem "G = mg". Jednak nowy Koncept Dipolarnej Grawitacji stwierdza, że kiedykolwiek mamy do czynienia z grawitacyjnym oddziaływaniem na jakieś obiekty, wówczas obie części tych obiektów, tj. zarówno ich część fizyczna jak i część przeciw-materialna, jednocześne poddane są działaniu pola grawitacyjnego. Dlatego, zgodnie z Konceptem Dipolarnej Grawitacji, całkowite oddziaływanie grawitacyjne "g" nie jest wcale pojedynczym zjawiskiem, a combinacją lub wektorową wypadkową (różnicą) dwóch oddziaływań grawitacyjnych mających miejsce w tym samym czasie. Jedno z tych oddziaływań jest przyciąganiem grawitacyjnym "gm" następującym w naszym świecie. Drugie jest odpychaniem grawitacyjnym "gp" przeciw-materialnego duplikatu tego obiektu. Odpychanie to następuje w przeciw-świecie. Oba te działania są nieliniowe. Dla przykładu, owo odpychanie grawitacyjne "gp" nosi charakter rozprężania objętościowego idealnie sprężystej przeciwmaterii. Stąd musi ono nieliniowo zmieniać się z odległością. Z kolei przyciąganie grawitacyjne "gm" nosi charakter ciśnienia dynamicznego opisanego równaniami Bernoulli'ego - patrz podrozdział H1.1. Stąd również i ono jest wielkością nieliniową i zmienia się z szybkością. W rezultacie więc tych dwóch działań, w najprostszym możliwie przypadku, siła przyciągania grawitacyjnego opisana powinna być równaniem "G = m(gm - gp)". W równaniu tym każda ze składowych "gm" i "gp" jest wielkością nieliniową i zmienia się niezależnie od drugiej. Na tej samej zasadzie także pierwsza część prawej strony wzoru Newtona "F=ma" jest niepoprawna. Wszakże w nowym Koncepcie Dipolarnej Grawitacji masa "m" (rozumiana jako miara całkowitej inercji materii) musi stanowić wypadkową dwóch składowych. Składowe te to "inercja" - "mm" panująca w świecie materialnym, oraz przeciwnie do niej skierowana tzw. "samo-mobilność" - "mp" (tj. odwrotność "inercji") panująca w przeciw-świecie. Dlatego masa "m" jest faktycznie: "m = mm - mp" (patrz też opisy z podrozdziału H4). To oznacza, że w nowym Koncepcie Dipolarnej Grawitacji, równanie Newtona przyjmie co najmniej postać: "F = (mm - mp)a". Na dodatek do tego, już ze wstępnych rozważań Konceptu Dipolarnej Grawitacji wiadomo, że samo-mobilność "mp" jest funkcją przyspieszenia (tj. zmienia się w sytuacjach dynamicznych). Z kolei inercja "mm" jest wielkością izotropową zależną od kierunku wektora prędkości względem linii sił pola grawitacyjnego oraz od względnej prędkości danego zgrupowania masy "m" w odniesieniu do otaczającej go przeciw-materii. W podobny sposób wszelkie inne zjawiska nieciągłe, faktycznie są efektami nakładania się na siebie dwóch różnych procesów nieliniowych, z których każdy zachodzi w innym świecie. (Przykładowo, całkowita podatność obiektów stałych jest wypadkową
Page 1 and 2: Prof. dr inż. Jan Pająk Zaawansow
Page 3 and 4: SPIS TREŚCI tomu 4 monografii [1/4
Page 5 and 6: 5 Dlatego w przypadku trudności z
Page 7 and 8: G-2 przeczytaniu rozdziałów H i I
Page 9 and 10: G-4 Oscillatory Chamber - a breakth
Page 11 and 12: G-6 antygrawitacyjny przyjmowałby
Page 13 and 14: G-8 mogłaby bowiem zastąpić cyrk
Page 15 and 16: G-10 grawitacyjnego, wtedy zdefinio
Page 17 and 18: G-12 Nawet jeśli udałoby się tec
Page 19 and 20: G-14 trudności z manewrowaniem tym
Page 21 and 22: G-16 zdołała odpowiedzieć na to
Page 23 and 24: H-18 Rozdział H. KONCEPT DIPOLARNE
Page 25 and 26: H-20 Koncept Dipolarnej Grawitacji
Page 27 and 28: H-22 Generalnie rzecz biorąc, tota
Page 29 and 30: H-24 Symetryczności Natury. Stąd
Page 31 and 32: H-26 cztery kategorie dowodowe. Pok
Page 33 and 34: H-28 wierzeniem w korpuskuły świe
Page 35 and 36: H-30 #1B2. Cyrkulowanie przeciw-mat
Page 37 and 38: H-32 aktualizowałem niniejszy para
Page 39 and 40: H-34 (12) Istnienie fal telepatyczn
Page 41 and 42: H-36 zmiany temperatury i (2) wytwa
Page 43: H-38 taka zakończyła się sukcese
Page 47 and 48: H-42 rzeczywistości faktycznie ist
Page 49 and 50: H-44 opisania substancji panującyc
Page 51 and 52: H-46 wzajemnie ze sobą w odpowiedn
Page 53 and 54: H-48 moralna.) Dosyć dobre opisy i
Page 55 and 56: H-50 jestem pewien polskojęzyczneg
Page 57 and 58: H-52 atrybutami będącymi dokładn
Page 59 and 60: H-54 Jedyne połączenie pomiędzy
Page 61 and 62: H-56 Source Book Project (P.O. Box
Page 63 and 64: H-58 źródłem silnego sztucznego
Page 65 and 66: H-60 fizykalne oraz fizyklano-intel
Page 67 and 68: H-62 #1A. Pola elektryczne. Lokalne
Page 69 and 70: H-64 #3C. Pole grawitacyjne. Wprawd
Page 71 and 72: H-66 dynamicznego pierścienia. Ocz
Page 73 and 74: H-68 dostarczyć ogromnie cennych w
Page 75 and 76: H-70 elementarnymi i z przeciw-mate
Page 77 and 78: H-72 naładowanych cząsteczek na d
Page 79 and 80: H-74 popękaną powierzchnię wysch
Page 81 and 82: H-76 nich został jako ten przylega
Page 83 and 84: H-78 materii w ziemskim polu magnet
Page 85 and 86: H-80 jakiegokolwiek zadowalającego
Page 87 and 88: H-82 #8H5.3. Wyłanianie się kamie
Page 89 and 90: H-84 Kiedy takie gigantyczne wiry p
Page 91 and 92: H-86 owa musi być stała. Dla przy
Page 93 and 94: H-88 urządzeniu generującemu darm
Page 95 and 96:
H-90 w rzeczywistości, światło m
Page 97 and 98:
H-92 go tu dokładniej. Jeśli gwa
Page 99 and 100:
H-94 Na obecnym poziomie badań, do
Page 101 and 102:
H-96 przemieszczające się w jej o
Page 103 and 104:
H-98 przeciw-materii. (W niektóryc
Page 105 and 106:
H-100 grawitacyjnych, fale telepaty
Page 107 and 108:
H-102 równorzędne do dzisiejszych
Page 109 and 110:
H-104 zboczenia faszyzmu. Poprzedni
Page 111 and 112:
H-106 ponownie zwróciłem uwagę n
Page 113 and 114:
H-108 niezwykle silnego wpływu na
Page 115 and 116:
H-110 podrozdziału I5.6. Ponieważ
Page 117 and 118:
H-112 przypadku bezważkiego przeci
Page 119 and 120:
H-114 wskazywał także dobór jego
Page 121 and 122:
H-116 telekinetycznego do ruchu fiz
Page 123 and 124:
H-118 H8.2. Wykrywanie natelekinety
Page 125 and 126:
H-120 Ponieważ jednak niemal każd
Page 127 and 128:
H-122 H3. Stąd też kluczem do zro
Page 129 and 130:
H-124 dowolnym momencie czasowym. O
Page 131 and 132:
H-126 energię, Koncept Dipolarnej
Page 133 and 134:
H-128 strony po której on sam się
Page 135 and 136:
H-130 intelektualne. Dlatego Koncep
Page 137 and 138:
H-132 Rys. H2. Dwa ciężkie stoły
Page 139 and 140:
H-134 Rys. H4. Termowizyjna rejestr
show all

[1/4p]: PDF - Totalizm

Create successful ePaper yourself

Delete template?

Save as template?