[1/4p]: PDF - Totalizm

H-119
na zużycie mechaniczne, zachodzące w nich procesy idą w kierunku linii największego
oporu, itp.
Powyższe cechy mogą z kolei zostać wykorzystane do budowy prostych przyrządów
wykrywających natelekinetyzowanie. Przykładowo, z moich doświadczeń z wehikułami UFO
nieustannie telekinetyzującymi mi powietrze w spłuczkach ubikacyjnych (doświadczenia te
opisałem w podrozdziale U3.6 tej monografii, oraz w podrozdziałach E6 i E7.3 monografii
[8]) wynika, że najprostrzy przyrząd wykrywający stopień natelekinetyzowania np.
powietrza, wody, lub innego gazu czy płynu, mógyby się operać na zasadzie niewielkiego
syfoniku w kształcie łuku z szklanej rurki, w którym to syfoniku przepływ wody (lub innego
płynu) starałby się zassać poprzez tarcie bąbel powietrza (lub innego gazu) zawarty w
górnej części owego łuku. Szybkość wody (płynu) przepływającej przez ów syfonik
wymagana dla wyssania bąbla powierza (gazu) z łukowatej rurki szklanej, byłaby
miernikiem stopnia natelekinetyzowania. Wszakże ze wzrostem natelekinetyzowania
zmniejsza się lepkość, a stąd konieczny byłby gwałtowniejszy przepływ wody (płynu) aby
mogła ona wyssać powietrze (gaz) z łuku szklanego. Szybkość wody (płynu) możnaby
precyzyjnie regulować, np. przez skalowanie różnicy poziomów wody (płynu) w dwóch
naczyńkach, pomiędzy którymi to naczyńkami woda (płyn) przepływałaby poprzez dany
syfonik.
Dosyć niezawodnej zasady ujawniającej natelekinetyzowanie dostarczają wszelkie
zjawiska następujące zgodnie z linią najmniejszego oporu - np. zjawisko tarcia pod
działaniem siły. Właśnie w oparciu o tą zasadę jednym z wskaźników natelekinetyzowania
są moje nożyczki z luźną śrubą jaka spina razem obie ich części. Śruba ta w
nienatelekinetyzowanym stanie działa zgodnie z linią najmniejszego oporu. Praktycznie to
oznacza, że kiedy używam te nożyczki w stanie nienatelekinetyzowanym, owa śruba
nieustannie mi się odkręca. W rezultacie muszę ją bez przerwy skręcać z powrotem - w
przeciwnym wypadku nożyczki stają się zbyt luźne. Jeśli jednak UFO jakie przebywa w
pobliżu przypadkowo natelekinetyzuje owe nożyczki, wówczas owa śruba podczas
używania zaczyna działać w kierunku linii największego oporu, czyli zaczyna sama się
zakręcać. W rezultacie te same nożyczki po natelekinetyzowaniu bez przerwy mi się
zakręcają podczas używania. Wówczas muszę więc ich śrubę bez przerwy poluzowywać -
w przeciwnym wypadku poruszanie nimi szybko staje się niemożliwe.
#3. Zarejestrowanie następstw wzrostu wibrowania atomów substancji wystawionych
na czynnik telekinetyzujący. Natelekinetyzowanie zawsze związane jest z wpadaniem
atomów danej substancji w silny ruch wibracyjny. Jeśli więc w jakiś sposób da się
zarejestrować następstwa tego ruchu, np. poprzez zarejestrowanie go w sposób fizykalny,
lub w sposób radiestezyjny, jest to oznaką natelekinetyzowania.
Na owym rejestrowaniu poziomu wibrowania telekinetyzowanych atomów mogłoby
bazować proste urządzenie (lub metoda) do pomiaru stopnia natelekinetyzowania.
Wykorzystywałoby ono którąś z już wypracowanych przez naszą fizykę lub chemię metod i
urządzeń używanych do pomiaru wibrowania atomów lub do pomiaru ruchów Brown'a.
#4. Zarejstrowanie charakterystycznej dla natelekinetyzowania emisji fali
telepatycznej. Określone natelekinetyzowane substancje wydzielają specyficzne dla nich
fale telepatyczne. Zarejestrowanie więc emisji przez nie tych fal jest wskaźnikiem ich
natelekinetyzowania.
Prosty przyrząd jaki wykrywałby fakt i poziom natelekinetyzowania, mógłby np.
działać na tej samej zasadzie co opisane w podrozdziale N5.1 teleskopy telepatyczne, lub
co opisane w podrozdziale N5.1.1 urządzenia ujawniające. Wszakże oba z tych urządzeń
pracują na zasadzie wizualizacji emisji promieniowania telepatycznego lub pola
telekintycznego.
#5. Zarejestrowanie jarzenia pochłaniania wydzielanego przez substancje
wystawione na potężny czynnik telekinetyzujący. Substancje lub obiekty jakie zostały
bardzo silnie natelekinetyzowane, mogą wydzielać przez jakiś okres czasu białe jarzenie
pochłaniania - z wyglądu podobne do światła księżyca.