Zeszyt naukowy - całość - Wydział ZarzÄ dzania i Ekonomiki Usług

14 Krzysztof B. MatusiakProces ten jest możliwy dzięki aktywności przedsiębiorcy innowatora. Celemartykułu jest określenie roli i miejsca przedsiębiorcy w kreatywnej gospodarcewiedzy. Dynamika zmian ekonomiczno-społecznych generuje nowe zakresyi warunki dla przedsiębiorczej aktywności.1. Innowacje i innowacyjna przedsiębiorczość w gospodarce wiedzyGospodarka wiedzy to najmocniej eksponowany wymiar obserwowanychzmian ekonomiczno-społecznych, definiowany jako produkt nowejrewolucji przemysłowej, bazującej na skoku w dziedzinie zarządzania informacją.Nowe technologie informatyczne zwiększyły wydajność intelektualnączłowieka (tzw. wzmacniacz wiedzy), tak jak podczas poprzedniej rewolucjiz połowy XIX w. maszyna wzmocniła jego siłę fizyczną. Skumulowanaw społeczeństwie wiedza (zasoby intelektualne i zdolności do ich powiększania)staje się kluczowym czynnikiem determinującym tempo rozwoju ekonomiczno-społecznego2 . Opisując gospodarkę wiedzy, przeciwstawia się jejcechy gospodarki przemysłowej. Masowa, fordowska produkcja dóbr i ekonomiaskali ustępują miejsca produkcji i dystrybucji wiedzy 3 . Przejście odgospodarki przemysłowej do gospodarki opartej na wiedzy charakteryzujeprzede wszystkim wyścig innowacyjny obejmujący skracanie czasu powstaniai życia nowego produktu oraz zastępowanie strategii imitacji potrzebą realnejinnowacji. Świat w zdumiewający sposób przeistacza się zgodnie z koncepcjąaustriackiego ekonomisty J.A. Schumpetera z pierwszej połowy XX w. 4Fundamentalnymi ogniwami schumpeterowskiej ekonomi są:––innowacje i procesy innowacyjne,––innowacyjny przedsiębiorca oraz rola nowych firm w transferzei komercjalizacji technologii,––twórcza destrukcja i jej ekonomiczne, strukturalne i społeczne skutki,––prawidłowości zmian technologicznych i strukturalnych w czasie(długie fale Kondratieffa).2L. Zienkowski, Gospodarka „oparta na wiedzy” – mit czy rzeczywistość? [w:] L. Zienkowski,Wiedza a wzrost gospodarczy, Scholar, Warszawa 2003, s. 15.3P.F. Drucker, Społeczeństwo pokapitalistyczne, PWN, Warszawa 1999, s. 40.4Mówimy o „erze Schumpetera” zarysowanej w teorii rozwoju gospodarczego z 1912 r.(Theorie der wirtschaftlichen Entwicklung) i rozwiniętej w kolejnych pracach: Business Cycles.A Theoretical, Historical and Statistical Analysis of the Capitalist Process (1939), The CreativeResponse in Economic History (1947), Theoretical Problems of Economic Growth (1947) orazEconomic Theory and Entrepreneurial History (1949).