sił powietrznych - Ministerstwo Obrony Narodowej

szkolenie i bllecz nie wyjaśniono na czym ono polega. Tajemnicajego skuteczności tkwi w dokładności trafieniaw cel (z wykorzystaniem systemu GPS), którajest mniejsza od jednego metra. Dlatego masa głowicybojowej Armigera może być tak mała. DlaCh-58USzE oraz Ch-58USzKE prawdopodobieństwotrafienia w cel, w promieniu rażenia 20 metrów,wynosi 0,8. Natomiast odległość (wysokość)zadziałania zapalnika od celu to 5–8 metrów.W latach pięćdziesiątych niski poziom dokładnościtrafienia w cel rekompensowano głównieprzez użycie głowicy bojowej o dużej sile rażenia.Możliwe to było dzięki konstruowaniu dużychpocisków dla samolotów strategicznych,które były w stanie je przenieść. W latach sześćdziesiątychukształtowały się trzy nowe kategorie„wagowe”, które utrzymują się – z małymiwyjątkami – do dnia dzisiejszego. Większa precyzjai prawdopodobieństwo trafienia w stosunkudo poprzedniej generacji pocisków zapewniałyoczekiwaną efektywność rażenia dla pociskówzakwalifikowanych do poszczególnych kategorii.Zoptymalizowano również odległość (wysokość)zadziałania zapalnika od celu. Taki stan rzeczyutrzymywał się do początku lat dziewięćdziesiątych,kiedy to pojawił się brytyjski Alarm, któregoskuteczności dowodzi atak na stację radiolokacyjnąoraz celność poniżej jednego metra.Kolejnym istotnym przełomem w rozwojupocisków tego typu było skonstruowaniew pierwszej dekadzie XXI wieku w USA pociskuAGM-88E AARGM oraz w RFN pociskuArmiger, rozwijanych równolegle na bazie pociskuwcześniejszej generacji o oznaczeniuAGM-88 Harm. Znana jest dokładność trafieniaArmigera (poniżej jednego metra), zapewne parametryte dla amerykańskiego AGM-88EAARGM są podobne, gdyż oba mają te same„korzenie” (AGM-88 Harm) oraz osiągają tensam poziom zaawansowania technologicznego.Układy naprowadzaniaTo kolejna płaszczyzna rozwoju pocisków i zarazemrywalizacji ich producentów. Ich udoskonalaniepodyktowane jest bezpośrednio działaniamipodejmowanymi przez obsługi stacjiradiolokacyjnych w celu ich uchronienia przedzniszczeniem (wyłączanie promieniowania, włączaniedwóch identycznych radarów w bliskiejodległości, przemieszczanie radarów po wyłączeniupromieniowania, używanie urządzeń mylących– wabików udających radar – decoy) 34 .Naprowadzanie pocisków, wytwarzanych w latachpięćdziesiątych i sześćdziesiątych, na promieniowanieelektromagnetyczne pochodzące z radarów,było wspomagane wewnętrznie jedynie przezukłady nawigacji bezwładnościowej, zwane równieżinercyjnymi 35 . Całością sterował niezbyt zaawansowanytechnologicznie autopilot. Była togłównie spuścizna techniczna z drugiej wojnyświatowej, w trakcie której urządzenia żyroskopowestosowano w układach sterowania rakietamiV-1 oraz V-2. Ówczesna elektronika nie była takzminiaturyzowana, by można było ją szeroko wykorzystywaćw pociskach tego typu. Dokładnośćtrafienia pocisku zależała od odległości, na którejutracono sygnał elektromagnetyczny radaru służącydo naprowadzania, gdyż po jego utracie dalszyjego lot odbywał się po torze balistycznym.Dopiero gwałtowny rozwój półprzewodnikowychpodzespołów elektronicznych, głównie tranzystorówi hybrydowych 36 układów scalonych,umożliwił budowę bardziej zaawansowanychtechnologicznie układów naprowadzania pociskówprzeciwradiolokacyjnych. Pozwalały one narealizację funkcji swych poprzedników, ale miałyteż dodatkowe możliwości. Była to elektronicznapamięć umożliwiająca naprowadzenie pocisku napozycję celu, na tyle dokładnie, na ile pozwalałyna to układy nawigacji inercyjnej.Kolejne dwa dziesięciolecia (lata osiemdziesiątei dziewięćdziesiąte) charakteryzowały się udoskonalaniemistniejącej elektroniki pokładowejpocisków w celu możliwości budowy urządzeńmających programowalne, pokładowe bazy danych,służące do porównania parametrów stacjiradiolokacyjnych i wyboru tych stwarzającychnajwiększe niebezpieczeństwo lub wcześniejwskazanych przez operatora – zależnie od wykonywanegozadania. Rozszerzono wówczas możliwościbojowe pocisków dzięki umożliwieniuzwalczania źródeł celowych zakłóceń elektromagnetycznych(jemm), co zwiększyło ich elastycznośćzastosowania (np. AGM-88C Harm z możli-przegląd sił powietrznych 57