Heft 9, vorderes Umschlagblatt Abb. Druck. Unterhaltung für ...

wo extra för em een breede, weeke Ohrenlöhnstohl steiht. De Jungs doht erm Arbeid, de Kanter
schlöppt, un de Schoolrat höögt sick all op dat Enn.
Man bloß, de Herr Schoolrat is ok utwest op de Maskeraad un to Danz in Schleswi, un he hätt uk
allerhand nahtohaaln. Un wat meenst du - dat is so still in de Klass un so luuri warm, he sitt ja uk direkt
bi de Törf Kachelohm. De Schoolrat, ja,
Heft 9, S. 122
Heft 9, S. 123
uns Herr Schoolrat, de nückt ok in. Un nah een gude Wiel schnurrkt he, dat de Heide wackelt. Dat gung
man jümmers um de Wett, wer am besten kunn.
Dorvun ward de Kanter waaken. He ritt de Oogen op, as he den Schoolrat süht; he grappst mit beide
Hann nah de Pultkanten, as wull he sick fast hooln, um dat alles to begriepen, denn he denkt noch
jümmers, dat he dröömt.
Dann awers sitt ok em de Grientje in de Oogen un he lacht - liesen ohn to höörn - dat vun sien
Mundwinkeln de Ohrn Besök kriegen. Nu weer dat ja een Sünn wes, de hooge Besök in sien hillige Ruh
to wecken, denn he genoot sien Schlaap in deepe Freden - geruhigt un doch luut, dat sogaar sien Brill
em daalrutscht wär bet op de Näsenspitz.
Ok de Jungs schuulten sick mal na achtern um. Wat lüchen erm Oogen so schadenfroh; doch se
verkneepen ehr Grientje.
De Kanter bedüüt se mit sien Wiesfinger an de Lippen, datt se nah Hus gahn kunn. Mit ehr Klubben in
de Hand streeken se hollsock nah buten. As letzte schlickt sick de Kanter tut (so!, wohl für rut) un he
maakt ganz liesen un sachte de Dör achter sick to.
De Jungs hebbt op de anner Siet vun de Borgwall oppasst; se stunn in de Vörhoff vun de
Mennonitenkark un keken dör de holten Tralln vun de groote gröne Poort röwer nah de School.
Nah een Stunns Tiet keem dann de Schoolrat rut; bi de Karkenpoort besteeg he sien Bläß, un in
Richtung Schleswi haut he aff op de Schiet-Straat. De anner Morgen muß de Lähnstohl -leider -
rutschafft warrn, denn bet to de Harfs harr man nu mool Ruh. Keener vun de Herrn Pädegogen kunn
sick wat vörschmieten, un so ging disse Visiteern in alle Ewigkeit unner.
Abb.
Hs. [eigenhändiger Namenszug des Verfassers:] Hermann Hansen
Heft 9, S. 123
Heft 9, S. 124