FAK-Manifes vir Demokratiese Afrikaners - Welkom by die FAK

• Briewe
Na aanleiding van die hoofartikel in Die
Vrye Afrikaan van 18 Augustus
(“Waarheid en vrede sneuwel”) skryf
prof. Lawrie Schlemmer, redaksionele
raadslid van Die Vrye Afrikaan, uit
Houtbaai:
S
over my kennis van die opset in Israel en die
naasliggende gebiede strek, is daar inderdaad
mense en groeperinge binne Hamas en moontlik
Hisbollah wat onder sekere omstandighede daarvoor te
vinde sou wees om Israel se bestaansreg te erken en om
’n weg na vrede te soek. So ook is daar Israelis, selfs
binne die mees behoudende elemente van Sionisme,
wat ook vir een of ander skikking te vinde sou wees
mits die sekuriteit in hul land verseker sou kon word.
Die brutaliteit van die Israeli bombardemente kan nie
verstaan word sonder die wete dat Hisbollah en Hamas
doelbewus hul oorlogsmasjinerie binne woonwyke
oprig nie.
Die heersende omstandighede en natuurlik die
huidige geweld van weerskante verydel egter enige
vreedsame strategiese toenadering. Beroepe op Israel,
Hamas, Hisbollah en die streeksmagte wat hulle
ondersteun om uit eie inisiatief gewelddadige optredes
ter wille van ’n soeke na ’n skikking te staak, is
tevergeefs. Solank leidende kragte binne Hisbollah,
Hamas, Iran en ander oorde en organisasies met
diepgaande ideologiese en teologiese motiverings tot
die uitwissing van Israel verbind is en hul strategiese
sienings binne eie geledere afdwing, sou ’n
skietstilstand op sy eie slegs die onderliggnde pobleem
uitstel en dalk verdiep. Slegs ’n internasionale
vredesmag tussen die vegtende partye sal die meer
gematigde moontlikhede tyd gun om te ontwikkel.
Selfs dit sal egter vir Israelis nie die toekomstige
bedreiging vanuit Iran kan besweer nie. Volgehoue
inisiatiewe deur ’n invloedryke internasionale
taakspan sal dus ook nodig wees. Intussen help dit
weinig om enige kant te kies.
Oor dieselfde artikel skryf Elsa Lamb uit die Klein-Karoo:
K
link ook maar na propaganda, in hierdie geval teen
Israel. Is die dreigemente vir vernieteging van die
Staat van Israel ook propaganda?
Na aanleiding van Hans Pienaar se artikel “Che Guevara –
die ongeëerde held van die SA rewolusie?” skryf Philip du
Preez uit Pretoria:
M
nr. Hans Pienaar is in hierdie artikel ongelukkig
heeltemal vervreemd van die werklike volgorde
van gebeure asook sommige feitelikhede met
betrekking tot Suid-Afrikaanse en Kubaanse betrokkenheid
in Angola in 1974/1975. Dit is jammer dat
mnr. Pienaar deur middel van die hoogs gerespekteerde
Die Vrye Afrikaan ’n beeld by die lesers kan skep wat
skerp van die waarheid verskil, naamlik dat Kuba
magte na Angola gestuur het “in 1974 nadat Suid-
Afrika die land binnegeval het”. Die waarheid is dat die
eerste RSA-magte in Augustus 1975 die SWA/
Namibiese grens na Angola oorgesteek het. Dit het
gebeur op versoeke van die leiers van Unita en die
FNLA sedert ongeveer Mei 1975. Hulle het onder meer
as motivering vir hul versoeke bewys gelewer van
Kubane in Luanda en elders in Angola voor daardie
datum (Mei 1975). Dit is onvanpas om hier uit te brei
oor die redes vir Suid-Afrika se besluit om gehoor te
gee aan die versoek van Unita en die FNLA, behalwe
om te sê dat dit die Suid-Afrkaners se mening was dat
Unita en die FNLA in daardie stadium groter steun
onder die Angolese bevolking geniet het as die MPLA
wat deur die USSR en Kuba ondersteun is. Ek vertrou
dat Die Vrye Afrikaan se lesers verskeie van mnr.
Pienaar se ander uitlatings in die artikel as sy eie
mening, waarmee baie kenners nie saamstem nie, sal
beoordeel, soos bv: Castro se generaals se vernuf en
die lugmag se oorheersing van die lugruim is reeds deel
van die geskiedenis. Dis glad nie onmoontlik dat hulle
Neto en sy MPLA so bekyk het, en gou gesien het dat
www.vryeafrikaan.co.za DIE VRYE AFRIKAAN | 15 September 2006 | BLADSY 25