FAK-Manifes vir Demokratiese Afrikaners - Welkom by die FAK

More documents

Recommendations

Info

as voor die post-apartheid era. Dit beteken dat die geleenthede om meer van swart kommunikatiewe praktyke (of ervarings) te leer op swart mense se eie terme en terrein beperk is, en so word betekenisvolle transformasie verhinder. ´n Paar voorbeelde sal voldoende wees om die belang te demonstreer daarvan om te leer van die Ander se kommunikatiewe praktyke en lewenswyses. In my vroeë dae as sielkundige intern verbonde aan die universiteit is ’n aantal swart kinders van Engelsmediumskole na die Sielkundesentrum verwys omdat hulle “te stil” was, of “nie responsief in die klas nie” of “teruggetrokke” (kyk nie die onderwyser in die oog nie). ’n Aantal swart studente sou ook na die Sentrum kom omdat “wit studente onophoudelik in die klas praat” en eersgenoemde die kans ontneem om hulle standpunte te lug. As die tutor of dosent in beide gevalle van kultureelgebaseerde kommunikatiewe praktyke bewus was, sou hulle die leeromgewing struktureer op ’n wyse wat alle leerders bevoordeel. Byvoorbeeld, in hoofstroom Westerse kultuur word kommunikasie beskou as ’n abstrakte, konteksvrye aktiwiteit: dit is ’n uitdrukking van die spreker se individualiteit. Daarenteen is kommunikasie in Afrika-opsette grootliks ’n responsiewe aktiwiteit. Dit is afhanklik van tekens (cues) wat ’n volwasse spreker veronderstel is om te lees, soos wat dié tekens na vore kom in die gespreksruimte of –veld geskep deur die daad van kommunikasie self. Ten einde die betekenis van wat gesê is te verstaan, moet ’n mens volledig bevoeg wees om die konteks waarin die gesprek plaasvind, te begryp, en dit impliseer die nodige sosiale intelligensie om volle aandag aan die verhouding en sy dinamika te skenk. Dit is vir hierdie rede wat gesprekke in talle Afrikakulture neig om langer en meer spekulatief te wees. Tydens die daaropvolgende dialoog moet ’n mens hoflik genoeg wees om nie die verhouding tussen jouself en die ander onnodig te beskadig nie, selfs al stem jy nie saam nie. Tydens die gesprek is die teiken nie die individu as sodanig nie, maar die baie lewendige atmosfeer of konteks geskep deur die feit dat die sprekers in ’n gesprek betrokke is. Kommunikasie geskied asof daar ’n derde party tot die gesprek is, selfs al is daar slegs twee sprekers. Dit verseker dat die verhouding tussen jouself en die ander nie beskadig word nie. Om in gebreke te bly om te let op die konteksafhanklike tekens gedurende die gesprek kan lei tot misverstande of probleme soos hierbo aangestip. In kruiskulturele ontmoetings kan die geduldige, spekulatiewe benadering wat uit die Afrikaperspektief bedoel is om die verhouding te bewaar, vertolk word as besluiteloosheid of selfs doodgewone onnoselheid (om nie iets te hê om te sê nie!). Vir hierdie en talle ander redes anderkant die skopus van hierdie kort artikel behoort transformasie die gewilligheid en inspanning by alle partye te wees om hulle as gelykes in die leefwêreld van die ander te dompel. Dit is nie ’n proses waar een groep die ander se leefwyses toe-eien of assimileer nie. Dit betrek ’n transformasie van ons modi van wees in die wêreld met ander. Laat die ware dialoog begin. www.vryeafrikaan.co.za DIE VRYE AFRIKAAN | 15 September 2006 | BLADSY 38
• Dossier: Midde-Ooste Israel se oorloë teen Libanon SEDERT SY TOTSTANDKOMING HET ISRAEL, AS “STAAT VAN DIE JODE” − OM DIE TITEL TE GEBRUIK VAN ’N BOEK DEUR THÉODORE HERZL, STIGTER VAN DIE SIONISTE-BEWEGING IN 1897 − HOM TROMPOP GELOOP TEEN DIE MEER AS DUISEND JAAR OUE OORBLYFSELS VAN GODSDIENSTIGE PLURALISME IN DIE MIDDE-OOSTE, TUSSEN MIDDE-OOSTERSE CHRISTENE EN MOSLEMS, SOENNIETE, DROES- SE, SJIÏETE OF ALAOEÏETE. Deur Georges Corm * I n Palestina, Sirië, Libanon, Irak en Egipte woon ’n verskeidenheid godsdienstige gemeenskappe, insluitend Joods, vervleg met mekaar (1). Die skepping van ’n uitsluitlik Joodse staat in hierdie diverse milieu kon dus nie anders as om hewige teenstand te ontlok nie. Die eerstes wat aan Arabiese kant bekommerd begin raak het, reg van die begin van die 19de eeu, was die Christene van Palestina, Libanon en Sirië. Hulle het voorsien hoe hulle toekoms bedreig sou word deur die koms van so ’n staat, gebou op die monopolie van ’n gemeenskap wat gevoed word uit ’n demografiese instroming vreemd aan die streek: Asjkenasi-Jode wat van vervolging in Rusland en Oos-Europa vlug. Midde-Oosterse Christen-gemeenskappe het verwag dat die Sionistiese onderneming, gesteun deur Europese koloniale magte, sterk op kruistogte sou trek en dus die goeie sekulêre verhoudinge tussen Midde- Oosterse Christene en Moslems in gevaar sou stel. Bowendien sou die sukses daarvan sommiges in die plaaslike Christen-gemeenskappe kon aanspoor om dieselfde regte op te eis as die Jode wat van elders na ’n staat met Christen-gemeenskappe gekom het. Die Joodse nedersetters het van hulle kant * Voormalige Libanese minister van finansies, skrywer van Le Proche-Orient éclaté (1956-2006), Parys: 2006, Gallimard, en Orient-Occident, la fracture imaginaire, Parys: La Découverte, 2005. Uit die Frans vertaal deur Sonya van Schalkwyk-Barrois, sonyavs@yahoo.com soms voor die stigting van die staat van Israel reeds die Christelike minderhede in die Midde-Ooste as moontlike bondgenote beskou. Hulle hoop beskaam egter: die Christene van die groter Libanon, wat in 1919 deur Frankryk tot mandaathouer verklaar is, bly oorwegend onbetrokke. In sy pleidooi vir ’n terugkeer na Libanon se Feniciese oorsprong wil die Fransskrywende Libanese digter, Charles Corm, geensins die Sionistiese ideologie naboots nie, maar eerder ’n moderne Libanese nasionalisme tot stand bring wat verhewe is bo die kloof tussen Christene en Moslems. In dieselfde tydperk beroep die Egiptiese nasionalisme hom ook op sy faraoniese wortels, en die opkomende Irakkese nasionalisme weer op ’n glorieryke Babiloniese erfenis. Michel Chiha, nog ’n Franssprekende Libanees en ’n briljante joernalis met sterk politieke invloed, waarsku die Libanese voortdurend teen die destabilisering wat die staat van Israel in die Midde-Ooste teweeg sal bring. Hy maak hulle attent op die vyandigheid wat Libanon met sy verskeidenheid van gemeenskappe sal polariseer en stel dié diversiteit as antitese vir die Israeliese beleid om gemeenskappe uit te sluit. Iemand wat ongetwyfeld die grootste aandeel daarin gehad het om Libanese van hulle land se moeilike toekoms bewus te maak, was ’n Maronitiese priester, Youakim Moubarac, wat sy omvangryke oeuvre gewy het aan die gesprek tussen Islam en die Christendom en die sentrale posisie van sowel Libanon as Palestina in hierdie gesprek (2). Dit is dus nie verbasend om die Libanese weermag sy aan sy met ander Arabiese weermagte te sien veg in die oorlog van 1948 om die totstandkoming van die staat van Israel te probeer verhoed nie; in 1949 word ’n wapenstilstandooreenkoms tussen Libanon en Israel onderteken. Besadig weerhou die Libanese weermag hom daarvan om aan die oorlog van Junie 1967 deel te neem, waartydens Israel die Egiptiese Sinai, die Siriese Golanhoogland asook Oos-Jerusalem, die Wesoewer en die Palestynse Gasastrook beset. Maar Libanon ontkom nie aan die groeiende spanninge wat hierdie oorlog in die Midde-Ooste skep nie. Erger nog: sy stelsel van demokratiese vryhede en politieke verskeidenheid omskep die land in ’n klankkas van die www.vryeafrikaan.co.za DIE VRYE AFRIKAAN | 15 September 2006 | BLADSY 39
Page 1 and 2: www.vryeafrikaan.co.za 15 September
Page 3 and 4: kulturele strukture die beste wanne
Page 5 and 6: 12 riglyne vir die toekoms 1). Die
Page 7 and 8: gemeenskap of gemeenskappe. In plaa
Page 9 and 10: genoeg in die naam van die stryd te
Page 11 and 12: sowel produksie as verbruik, is ono
Page 13 and 14: daar ’n politieke wil bestaan om
Page 15 and 16: weefsel van gemeenskappe nie aan di
Page 17 and 18: die politieke elites van die gevest
Page 19 and 20: lang termyn en op planetêre skaal
Page 21 and 22: Libanese en 300 000 Israeli’s). S
Page 23 and 24: moet liefs nie hulle leiers verstaa
Page 25 and 26: • Briewe Na aanleiding van die ho
Page 27 and 28: • Gedig Liewe Oom Breyten. (ons b
Page 29 and 30: • Ekonomierubriek ANC-wending oor
Page 31 and 32: • FAK-nuus Gemeenskap, die tergen
Page 33 and 34: • Reeks: Die Afrikaanse universit
Page 35 and 36: program. Vanuit die visie vir die t
Page 37: om organisasiemandate uit te voer (
Page 41 and 42: Irak en ooreenstemmend met sy “Nu
Page 43 and 44: • Dossier: Midde-Ooste Tien oë v
Page 45 and 46: diskriminasie, haat en rassegeweld
Page 47 and 48: wat hom aan die einde van 2005 buit
Page 49 and 50: as vyandig ervaar. Hierdie ambisie
Page 51 and 52: • Dossier: FAK-Manifes Manifes: d
Page 53 and 54: • Dossier: FAK-Manifes Afrikaners
Page 55 and 56: Die groot polemiek oor die Universi
Page 57 and 58: onne, is die einde van die debat no
Page 59 and 60: Hollandse taal in die Parlement en
Page 61 and 62: Suid-Afrika se subimperiale projek
Page 63 and 64: Die ontwikkeling van ’n hoogs ras
Page 65 and 66: heid oor maatskaplike en gender-gel
Page 67 and 68: Kapitalistiese materialisme en die
Page 69 and 70: laat plaasvind nie: dit plaas ’n
Page 71 and 72: of: Goud en silwer het ek lief, met
Page 73 and 74: • Hoor en sien Musiekrubriek Deur
Page 75 and 76: • Hoor en sien Die beiteltjie kli
Page 77: Die Vrye Afrikaan (www.vryeafrikaan

FAK-Manifes vir Demokratiese Afrikaners - Welkom by die FAK

You also want an ePaper? Increase the reach of your titles

Delete template?

Save as template?