FAK-Manifes vir Demokratiese Afrikaners - Welkom by die FAK

More documents

Recommendations

Info

Vandeesmaande se hoofartikel in Môre Kuba… Deur Maurice Lemoine * T erwyl duisende uitgeweke Kubane in Miami die siekte en selfs dood van die “tiran” gevier het, het die wêreld asem opgehou toe president Fidel Castro op 31 Julie binne die bepalings van die Grondwet sy verantwoordelikhede “voorlopig” oorgedra het aan ’n span van sewe, waaronder sy broer Raul, en wel weens ’n mediese operasie. Nadat hulle in April 2003 gemobiliseer is ten gunste van die aanval op Bagdad – “Vandag Irak, môre Kuba!” - het die Nasionale Kubaans-Amerikaanse Vereniging (NKAV) onmiddellik vanuit Florida gevra vir die omverwerping van die regering in Havana. Op 2 Augustus het mnr. George W. Bush die volgende aan die adres van die eiland se inwoners gerig: “Ons sal julle steun in jul pogings om ’n demokratiese oorgangsregering te vestig” – en diegene gedreig wat as ondersteuners van die huidige Kubaanse regering gekant sou wees teen ’n “vrye Kuba” (1). ’n Fenomenale gebeurtenis sou in voorbereiding wees, honderde duisende Kubane sou die strate op soek na vryheid binnevaar en groot onstabiliteit sou heers. Die dae het verbygegaan. Dit het nie gelyk of enigiets aandui dat die land buite die normale optree nie. Gewis, of mnr. Castro die tuig weer opneem of nie, word die debat oor “die dag na hom” – opvolging of oorgang – gevoer. En daar is inderdaad na 47 jaar se ongedeelde mag ontevredenes, opposisie, ’n soom van die bevolking wat nie of nie meer die rewolusie aanhang nie. Tekorte, burokratiese onbuigsaamheid, skending van sekere vryhede – van spraak, assosiasie, vergadering – en opsluiting van die opposisielede is ’n werklikheid. Dit lei gewoonlik tot ’n ongekwalifiseerde veroordeling. Niemand maak teen dié veroordeling beswaar nie, ofskoon die Verenigde State sedert 1959 sy pogings tot inval, sluipmoord en sabotasie vermenigvuldig, en die ekonomiese versmoring versterk deur ’n blywende embargo … Blote voorwendsel! word teengewerp, asof dit moontlik is om die geskiedenis in stukke te verdeel en nie rekening te hou met die inmenging van die verlede in die hede nie … In 2005 het Washington ’n koördineerder vir Kuba se oorgang aangewys – mnr. Caleb McCarry (voorheen in Afghanistan gestasioneer). Op 10 Julie 2006 het ’n verslag van die Kommissie vir Hulp aan ’n Vrye Kuba onder medevoorsitterskap van die * Adjunkredakteur, Le Monde diplomatique. Uit die Frans vertaal deur Johann Rossouw, redakteur@vryeafrikaan.co.za Amerikaanse minister van buitelandse Sake, Condoleezza Rice, en die Amerikaanse minister van handel, Carlos Gutiérrez, beweer dat alles gedoen word “sodat die opvolgingstrategie van die Castro-regime nie suksesvol is nie”. Terwyl die dokument die Verenigde State se hulp in die eiland vasstel op nagenoeg R620 miljoen, skryf dit ook voor dat hierdie hulpbronne regstreeks aan “dissidente” oorhandig word, wat opgelei sal word en toerusting en voorrade sal ontvang. Parmantige inmenging … en “kus van die dood” vir die Kubaanse opposisie. Want vir die president van die Kubaanse parlement, Ricardo Alarcón: “Solank as wat hierdie beleid bestaan, sal daar mense geïmpliseer word wat saamsweer met die Amerikaners en hulle geld aanvaar, en ek weet van geen land wat so ’n aktiwiteit nie as oortreding sal beskou nie” (2). Die verslag beklemtoon bowenal dat die “plan” ’n geheime bylaag bevat – “weens redes van nasionale veiligheid” en ten einde sy “doeltreffende uitvoering” te verseker. Wat “geheime maatreëls” betref , laat die geskiedenis van die vasteland vanaf Salvador Allende tot Sandinistiese Nicaragua nie juis veel aan die verbeelding oor nie. Maar afgesien van die selfverklaarde “oorgangskundiges” respekteer ’n beduidende deel van die Kubaanse nasie, wat geheg is aan die prestasies in onderwys, gesondheid en maatskaplike dienste, “Fidel” en diegene wat die tuig sal oorneem, of hulle nou “historiese” of jonger leiers is. Is hierdie Kubane inderdaad so geïsoleerd as wat beweer word? Dit is nie die geval in Afrika of in Asië nie. En die Latyns-Amerikaanse omwentelinge het gelei tot die bewindsaanvaarding van staatshoofde wat beter ingelig is oor die werklikheid van die eiland en die konteks wat sy ongebruiklike stelsel bepaal – een party en gevorderde maatskaplike beleide. Presidente Hugo Chávez (Venezuela) en Evo Morales (Bolivia) het hom reeds uit sy isolasie gebring. Ster van die spitsberaad van die Suidelike Gemeenskaplike Mark (Mercosur) te Córdoba, Argentinië, het mnr. Castro daar op 21 Julie ’n belangrike handelsverdrag met die lidlande van hierdie unie, insluitend Brasilië en Argentinië, onderteken. Hulle het dan ook gewaag om ’n openlike uitdaging te rig aan die Amerikaanse embargo, en ’n ooglopende “hoedlig” vir ’n klein landjie wat weier om die knie voor die voorste wêreldmoondheid te buig. Meer as met die Verenigde State, wat Kuba in ’n kolonie wil verander, of Europa, wat preek of sy neus vir Kuba optrek, is dit in die verhoudings met hierdie wêrelddeel, waar daar nou van die “sosialisme van die 21ste eeu” – demokraties of soewerein – gepraat word, en in sy eie lewenskragtigheid dat Kuba voorbeelde en steun sal kry om te evolueer. (1) AFP, 3 Augustus, 2006 (2) BBC Mundo, Londen, 13 Julie, 2006 www.vryeafrikaan.co.za DIE VRYE AFRIKAAN | 15 September 2006 | BLADSY 28
• Ekonomierubriek ANC-wending oor ontwikkeling? Deur Johan van Zyl * I s ’n nuwe innoverende benadering tot Plaaslike Ekonomiese Ontwikkeling in die ANC se kaarte? Op 14 en 15 Augustus verlede maand het ’n belangrike konferensie plaasgevind, georganiseer deur DPPR (Departement van Provinsiale en Plaaslike Regering). Die doel was om hulle nuwe en verfrissende benadering tot PEO (Plaaslike Ekonomiese Ontwikkeling) bekend te stel, asook om ingeligte kommentaar te verkry van ander tersaaklike instansies, veral in regerings- en verwante kringe. Daarom het hulle dit dan ook geadverteer as ’n “konsultatiewe konferensie”. Oorhoofs was twee aspekte van die samekoms belangrik en insiggewend, naamlik • ’n sterk nuwe element in die beleidsfokus van DPPR. Hierdie is veral gemik op die “dringende behoefte om gemeenskappe op plaaslike vlak regstreeks te betrek by besluitneming oor die ekonomiese en maatskaplike vraagstukke wat hulle eie wel en wee ‘op die grond’ raak”. Daar is gevolglik verklaar dat ’n “nuwe gelyke vennootskap” tussen (plaaslike) regering en verteenwoordigende groepe uit plaaslike gemeenskappe in die praktyk ernstige aandag moet geniet. • begrip van DPPR se kant dat so ’n nuwe benadering polities versigtig gehanteer sal moet word. Hulle het inderdaad parlementêre goedkeuring verkry vir die nuwe beleidsbenadering. Nogtans is hulle klaarblyklik daarvan bewus dat sulke gedagtes bra vreemd is in die groter politieke kultuur van ons land. Trouens, bostaande element is sekerlik ’n drastiese ‘paradigmaverskuiwing’. Sal Mbeki (en die kabinet) en veral tans die skynbaar baie invloedryke Trevor Manuel – so ’n nuwe inisiatief goedkeur en dan nog finansier ook? Die slotopmerkings van die Adjunkminister van provinsiale en plaaslike regering (me NE Hangana) om die konferensie af te sluit, is insiggewend. Die groot vraag wat gestel is, het gelui: “How can local economic development, as discussed in this Consultative Conference, hope to address the challenges faced by South Africa in the global economy?” Die implikasie is dat Suid-Afrika sal moet soek na ’n uitvoerbare balans tussen lokalisering en globalisering - vir die regering sekerlik ’n belowende nuwe aanslag! Die Beleidsraamwerk Die DPPR se benadering behels vier strategieë, * Gemeenskapsekonoom naamlik: (a) die verbetering van vertroue in munisipaliteite deur die mark en die publiek. Dit word beskou as ’n kritieke eerste stap om investering te kan aantrek en om lojaliteit in plaaslike gebiede te bou; (b) identifisering en eksploitering van vergelykbare en mededingende voordele in die 52 munisipale streke. Die ontwikkelingsfokus val dus nie soseer op individuele munisipaliteite nie, maar op die groter streke waarbinne hulle funksioneer. Die net strek egter duidelik landswyd; (c) groter ondersteuning vir sakeondernemings. Dit behels die bekende markgerigte KMMO- benadering, dit wil sê, hulp aan klein, middelslag en mikroondernemings. Dit is ook ’n belangrike faset van die nuwe ASGISA-program (program vir versnelde en gemeenskaplike groei in Suid-Afrika) – en kan aldus dien as ’n sterk aanknopingspunt. (d) Volhoubare ontwikkelingsgerigte GIP (Gemeenskapsinvesteringsprogramme). “Empowering and developing communities is probably the biggest investment government can make in the development of local economies”. Hierdie is die groot deurbraak – maar tegelyk die groot uitdaging! Om ’n GIP doeltreffend te kan deurvoer, sal baie en diepgaande institusionele veranderings verg. ASGISA het dit in hulle bekendstellingsdokument egter reeds duidelik gestel dat hulle glad nie ten gunste is van institusionele verandering nie. In die praktyk veroorsaak so ’n benadering te veel (veral politieke) onsekerhede. Beter om te hou by die meer konvensionele ... Prosesvraagstukke Vervolgens het die Adjunkminister klem gelê op enkele belangrike prosesse om bostaande ‘WAT om te doen’ prakties lyf te gee met behulp van riglyne rondom ‘HOE om dit te doen’. Hier word verdere innoverende (vir sommige selfs ‘rewolusionêre) aksies uitgespel. Twee elemente verdien veral aandag: • Dit is van kritieke belang om groeiende markte binne plaaslike gemeenskappe te ontwikkel. “At this stage it is very difficult for people in the ‘second economy’ to sell goods in the ‘first economy’. This is a major problem”. Die uitstaande punt hier is dat, byna vir die eerste keer in amptelike kringe, ons dualistiese oftewel dubbellaagekonomie korrek vertolk word! Wanneer ASGISA byvoorbeeld na die ‘tweede ekonomie’ verwys, bedoel hulle slegs die ou bekende ‘informele sektor’. Daar is geen begrip hier dat die probleem in werklikheid veel groter is en wyer strek as www.vryeafrikaan.co.za DIE VRYE AFRIKAAN | 15 September 2006 | BLADSY 29
Page 1 and 2: www.vryeafrikaan.co.za 15 September
Page 3 and 4: kulturele strukture die beste wanne
Page 5 and 6: 12 riglyne vir die toekoms 1). Die
Page 7 and 8: gemeenskap of gemeenskappe. In plaa
Page 9 and 10: genoeg in die naam van die stryd te
Page 11 and 12: sowel produksie as verbruik, is ono
Page 13 and 14: daar ’n politieke wil bestaan om
Page 15 and 16: weefsel van gemeenskappe nie aan di
Page 17 and 18: die politieke elites van die gevest
Page 19 and 20: lang termyn en op planetêre skaal
Page 21 and 22: Libanese en 300 000 Israeli’s). S
Page 23 and 24: moet liefs nie hulle leiers verstaa
Page 25 and 26: • Briewe Na aanleiding van die ho
Page 27: • Gedig Liewe Oom Breyten. (ons b
Page 31 and 32: • FAK-nuus Gemeenskap, die tergen
Page 33 and 34: • Reeks: Die Afrikaanse universit
Page 35 and 36: program. Vanuit die visie vir die t
Page 37 and 38: om organisasiemandate uit te voer (
Page 39 and 40: • Dossier: Midde-Ooste Israel se
Page 41 and 42: Irak en ooreenstemmend met sy “Nu
Page 43 and 44: • Dossier: Midde-Ooste Tien oë v
Page 45 and 46: diskriminasie, haat en rassegeweld
Page 47 and 48: wat hom aan die einde van 2005 buit
Page 49 and 50: as vyandig ervaar. Hierdie ambisie
Page 51 and 52: • Dossier: FAK-Manifes Manifes: d
Page 53 and 54: • Dossier: FAK-Manifes Afrikaners
Page 55 and 56: Die groot polemiek oor die Universi
Page 57 and 58: onne, is die einde van die debat no
Page 59 and 60: Hollandse taal in die Parlement en
Page 61 and 62: Suid-Afrika se subimperiale projek
Page 63 and 64: Die ontwikkeling van ’n hoogs ras
Page 65 and 66: heid oor maatskaplike en gender-gel
Page 67 and 68: Kapitalistiese materialisme en die
Page 69 and 70: laat plaasvind nie: dit plaas ’n
Page 71 and 72: of: Goud en silwer het ek lief, met
Page 73 and 74: • Hoor en sien Musiekrubriek Deur
Page 75 and 76: • Hoor en sien Die beiteltjie kli
Page 77: Die Vrye Afrikaan (www.vryeafrikaan

FAK-Manifes vir Demokratiese Afrikaners - Welkom by die FAK

You also want an ePaper? Increase the reach of your titles

Delete template?

Save as template?