FAK-Manifes vir Demokratiese Afrikaners - Welkom by die FAK

More documents

Recommendations

Info

In weerwil van toenemende geleenthede vir deelname in die wandelgange van mag deur NRO’s is bykans niks werklik bereik deur die 2001-05-geleenthede nie: • op die VN se rassismekonferensie het Mbeki met die EU saamgesweer om die eise van NRO’s en Afrikaleiers vir vergoeding vir slawerny/kolonialisme/ apartheid te verwerp; • NEPAD het bloot ’n tuisgekweekte weergawe van die Washington-Konsensus verskaf; • te Doha het die Minister van Handel, Alec Erwin, die Afrika-afvaardiging so verdeel dat dit ’n herhaling van die ontkenning van konsensus verhoed het wat die Seattleministersberaad in Desember 1999 gedwarsboom het; • in Monterrey was Manuel mede- spitsberaadleier (met die voormalige besturende direkteur van die IMF, Michel Camdessus), het hy die Mexikaanse oudpresident Ernesto Zedillo in die verleentheid gestel en alle lopende IMF/Bank-strategieë gelegitimiseer; • uit Kananaskis is Mbeki vort met ’n skamele addisionele $1 miljard-belofte aan Afrika, (afgesien van fondse reeds in Monterrey beloof), en geeneen van die daaropvolgende G8-berade – Evian, Sea Island of Gleneagles – het ware vordering in die sak gebring nie; • die Afrika-Unie het sowel NEPAD as die Zimbabwiese regime van president Robert Mugabe gesteun, wat die selfverdedigende politieke projek van Afrika-elite verder geïllegitimeer het; • op die Johannesburgse Wêreldberaad oor Volhoubare Ontwikkeling het Mbeki VN- demokratiese prosedure ondermyn, die privatisering van die natuur gefasiliteer en niks gedoen om die lot van die wêreld se arm meerderheid te probeer verlig nie; • in Davos het wêreld-elites Afrika geïgnoreer, in 2003 en daarna; • as vergoeding vir die befondsing van ’n been van Bush se Afrikatoer het Mbeki bloot die VSA se kontakman’ oor Zimbabwe geraak, en het hy alle konflik oor Irak se herkolonisering vermy; • in Cancun het die ineenstorting van handelsonderhandelinge – weereens gekataliseer deur die uitstappery van Afrikane – Erwin ‘teleurgestel’ gelaat; • by Wêreldbank- en IMF-jaarvergaderings van 2001-05, met Manuel as leier van die Ontwikkelingskomitee, was daar geen Bretton Woodsdemokratisering, nuwe skuldverligting of Post- Washingtonse beleidshervorming nie; en • die VN se Millennium Oorsigberaad (2005) het aan Mbeki genoegsame gronde vir gebrokenheid van hart besorg en hom sy lot laat bekla: ‘We should not be surprised when these billions do not acclaim us as heroes and heroines.’ Verdere mislukkings het aan die lig gekom in 2006 tydens die onderhandelings van die Doha-rondte wat in Julie (onder die applous van die progressiewes in die Globale Suide) in duie gestort het, met verskuldigde respek vir die G8 se hulp en gestanddoening aan beloftes ’n jaar na hulle Gleneagles-spitsberaad. Vanweë die kloof tussen egte wêreldskaalse hervormingsmoontlikhede het die aandag na die kontinentale skaal verskuif, waar ’n paar lande – insluitende Suid-Afrika – teësinnig ’n skerp afgebakende portuurgroepshersiening ondergaan het. Dit is hier waar die Weste se deurlopende oorwinning oor Afrika – in politieke, militêre en ideologiese verband – nie alleen die voortsetting van neoliberalisme nie, maar ook kerngesonde regering en teenkorrupsie-truuks behels onder die dekmantel van NEPAD vereis. Die afsteek van kleims op Afrika Teen vroeg 2001 in Davos het Mbeki duidelik laat blyk wie se belange NEPAD sal dien. Ons vertaal: ‘Dit is betekenisvol dat die eerste formele inligtingsessie oor die vordering van die ontwikkelingsproses van hierdie program by geleentheid van die Wêreld- Ekonomiese Forum-vergadering plaasvind. Die welslae van die implementering hiervan verg die inkoop (aktiewe deelname) van lede van hierdie geslaagde en lewenskragtige forum. Internasionale kapitaal sal baat vind by groot infrastruktuurkonstruksiegeleenthede op die openbare/private vennootskapsmodel, geprivatiseerde staatsdiens, deurlopende strukturele aanpassing, geïntensiveerde internasionale eiendomsreg en verskeie van NEPAD se sektorale planne, almal gekoördineer vanaf ’n Suid-Afrikaanse kantoor beman deur neoliberaliste en oop vir ekonomiese en geopolitiese hekbewaking. Die werklike NEPAD-dokument is in die openbaar op 23 Oktober 2001 in Abuja, Nigerië, deur Afrika-staatshoofde amptelik bekendgestel. Binne 18 maande is NEPAD deur die Withuis se voorste Afrikabeampte as ‘filosofies in die kol’ beskryf. Wie trek die meeste voordeel uit NEPAD? Johannesburg-gebaseerde korporasies het tougestaan as ‘nuwe imperialiste’, ’n probleem wat vir Jeff Radebe, Pretoria se destydse minister van openbare ondernemings, vroeg in 2004 groot kommer verskaf het: ‘There are strong perceptions that many South African companies working elsewhere in Africa come across as arrogant, disrespectful, aloof and careless in their attitude towards local business communities, work seekers and even governments’. Teen hierdie agtergrond het die linkse Afrika-vleuel diepgaande skeptisisme oor NEPAD se hoofstrategieë uitgespreek. In April 2002 het bondige kritiek uit ’n konferensie van die Raad op Ontwikkeling en sosiowetenskaplike Navorsing in Afrika en Derdewêreld Netwerk-Afrika (Council for Development and Social Science Research in Africa and Third World Network- Africa) voortgekom. Volgens die vergadering se resolusie sluit die fundamentele gebreke van NEPAD, wat die sentrale elemente van die Wêreldbank se Can Africa Claim the Twenty-first Century? en die VN se Economic Commission on Africa’s Compact for African Recovery sluit die volgende in: (a) die neoliberale ekonomiese beleidsraamwerk wat die kern van die plan vorm en wat die strukturele beleidsaanpassings van die vorige twee dekades herhaal, sonder om die ramspoedige uitwerking van daardie beleide uit te lig. (b) die feit dat die Afrika-bevolking in weerwil van NEPAD se geproklameerde erkenning van hulle sentrale plek in die plan, geen rol gespeel het in die voorstelling, ontwerp of formulering van die NEPAD nie; (c) dat dit nieteenstaande sy uitgesproke besorgd- www.vryeafrikaan.co.za DIE VRYE AFRIKAAN | 15 September 2006 | BLADSY 64
heid oor maatskaplike en gender-gelykberegtiging, steeds die maatskaplike en ekonomiese maatreëls aanvaar wat bygedra het tot die marginalisering van vroue; (d) dat sy belangrikste teikens, in weerwil van sy aanspraak op Afrika-oorsprong, steeds buitelandse skenkers bly, veral in die G8; (e) dat sy visie van demokrasie gedefinieer word deur die behoeftes om ’n funksionele mark te skep; (f) deurdat die eksterne omstandighede wat grondliggend aan Afrika se ontwikkelingskrisis is, onderbeklemtoon word, dit geen betekenisvolle maatreëls tref om die uitwerking van hierdie omgewing op Afrika se ontwikkelingspogings te bestuur of aan bande te lê nie. Inteendeel, die betrokkenheid wat dit nastreef by instansies en prosesse soos die Wêreldbank, die IMF, die WHO, die Verenigde State se Africa Grow and Opportunity Act, die Cotonou-ooreenkoms sal Afrika se ekonomieë steeds tot sy nadeel in hierdie omgewing vassluit; (g) dat die middele vir mobilisering van hulpbronne die disintegrasie van Afrika-ekonomieë, wat ons onder strukturele aanpassing en WHO-regulasies aanskou het, verder aanhelp. Afrika-kritiek van neoliberalisme is nie beperk tot globalisering, die ‘Washington Consensus’ se makroekonomiese beleide, skuldelike daglonerskap en onbillike handelsooreenkomste nie. (Die Afrikahandelsnetwerk, die Gender-en-handelsnetwerk en Jubilee Afrika se affiliate is gereelde intellektuele kritici van en aktiewe protesteerders teen makro-ekonomiese neoliberalisme op die terreine van wêreldskaalse onderhandelings en Afrika-elite-spitsberade.) Benewens NEPAD en die APRM is verskeie ander prosesse gemik op die koöptering van die Afrika- burgerlike samelewing – Referate oor Armoedeverligtingstrategieë, die Millenium Ontwikkelingsdoelwitte en die noordgedrewe Make Poverty History-veldtog (wat gedeeltelik uit Gordon Brown se kantoor bestuur word) – almal voorbeelde van aanvaarding van die breë parameters van neoliberalisme en almal in dié kassie en almal misoeste, selfs volgens hul eie beperkte standaarde. Benewens makroskaalse neoliberalisme word die skade wat deur markgesentreerde beleide aan die ekologie en mikro-ontwikkelings berokken word, nou ook alom erken. Van die opspraakwekkendste protesopwellings het in areas van gelokaliseerde omgewingsgeregtigheid plaasgevind, waarvan die 2004wenner van die Nobelprys vir Vrede, Wangari Maathai, se stryd twee dekades gelede om Kenia se Groengordelbeweging teen die belange van die korrupte nasionale staat en groot kapitaal te bou, ’n sprekende voorbeeld is. Meer onlangs nog het vroue in die olieryke Nigeriese Delta gereeld sitproteste by die plaaslike kantore van die multinasionale maatskappye gehou. Oliewerkers het energiek op verskeie Delta-verhoë protes aangeteken, nie slegs oor lone nie, maar ook oor breër eko-maatskaplike eise en selfs sover gegaan om korporatiewe bestuurders ’n tydlank gyselaar te hou. In Botswana vorm inheemseregte-veterane drukgroepe teen die DeBeers-diamantkorporasie, die Wêreldbank en die regering van Botswana oor die verskuiwing van die Basarwa/San-groep uit die sentraal- Kgalagadi. Volgens die Guardian, is die Khoisan wat vir verskuiwing vanaf diamantontginningsgebiede geteiken is, ‘se watervoorrade afgesny voordat hulle met belaglike vergoeding in troostelose nedersettings afgelaai is.’ Solidariteit was sterk genoeg om die Botswana Gazette in Augustus 2002 die regering ’n ‘sieklike internasionale muishond’ te laat noem. In dieselfde gees staan aktiviste groot damme teen wat massa-groepverskuiwings in Namibië (Epupa), Lesotho (Hoogland Waterprojek), Uganda (Bujagali) en Mosambiek (Mphanda Nkuwa), asook die Tjaad- Kameroense Oliepypleiding sal meebring. Pogings om die kloof tussen die globaal-lokale en die Noorde en Afrika te oorbrug, word op talle ander gebiede aangewend, insluitend (maar nie uitsluitlik nie) ‘Treatment Action’-kampvegters teen die houvas van farmaseutiese korporasies op die monopolie van antiretrovirale patente; aktiviste wat Monsanto se voortdrywing van die VSA na Suid-Afrika na etlike Afrikalande teenstaan; bloeddiamantslagoffers van Sierra Leone en Angola wat ’n deels geslaagde globale transaksie te Kimberley sluit; ’n groeiende netwerk wat Liberië se langdurige uitbuiting deur Firestone Rubber bevraagteken; Oil Watch-skakeling van Nigeriese Delta- en talle ander gemeenskappe van die Golf van Guinee; en Ghanese, Suid-Afrikaanse en Nederlandse aktiviste wat die privatisering van water teenstaan. Solidariteit was ook ’n eienskap van vergoedingskampvegters, gelei deur Suid-Afrika se Jubileum en Khulumani, wat op 2004-hofnederlae gereageer het met beloftes om nog harder te veg. Op hulle beurt is hulle deur die werk van die Nigeriese kerk- en skuldaktiviste, wat etlike jare gelede die aandag gefokus het op die rol wat Britse en Switserse banke gespeel het in Sani Abacha se plundersprie in die 1990’s, en wat betekenisvolle konsessies verkry het om onwettige kapitaalonttrekking (steeds een van Afrika se ontkragtendste ekonomiese probleme) aan bande te lê. Elders in Afrika is daar veldtogte van burgerlike samelewingsgroepe onderweg teen omgewingsrassisme, toksiese storting, asbesskade, verbrandingsoonde, biorowery, geneties gemanipuleerde voedsel, koolstofruiling en lugbesoedeling. Bewegings teen die privatisering van Afrika se basiese dienste, hoofsaaklik water en elektrisiteit, maar ook munisipale afval, gesondheid en onderwys – het in 2000 in Accra en Johannesburg begin en spoedig globale solidariteit getrek. ’n Pan-Afrikaanse Vigsbehandelingsnetwerk van MIV-aktiviste sit die werk van Suid-Afrika se Treatment Action Campaign voort om onbillike monopoliepatente op lewensreddende medikasie aan te vat. Kan pogings soos hierdie meer gekonsentreerd belyn word, en sal hulle diegene van die tradisionele geslag kan oorreed om ernstiger maatskaplike veranderingsaktivisme op te neem, in teenstelling met die APRM- doodloopkonsultasies? Indien wel, is dit moontlik dat die Afrika- Maatskaplike Forum (ASF/AMF) die bron sal wees van sodanige koördinasie en konsensusbereiking. Die AMF se oorspronklike Bamako-deklarasie (2002) het daarop aangedring dat die ‘waardes, praktyke, strukture en instansies van die teenswoordig dominante neoliberale orde vyandig en www.vryeafrikaan.co.za DIE VRYE AFRIKAAN | 15 September 2006 | BLADSY 65
Page 1 and 2:
www.vryeafrikaan.co.za 15 September
Page 3 and 4:
kulturele strukture die beste wanne
Page 5 and 6:
12 riglyne vir die toekoms 1). Die
Page 7 and 8:
gemeenskap of gemeenskappe. In plaa
Page 9 and 10:
genoeg in die naam van die stryd te
Page 11 and 12:
sowel produksie as verbruik, is ono
Page 13 and 14: daar ’n politieke wil bestaan om
Page 15 and 16: weefsel van gemeenskappe nie aan di
Page 17 and 18: die politieke elites van die gevest
Page 19 and 20: lang termyn en op planetêre skaal
Page 21 and 22: Libanese en 300 000 Israeli’s). S
Page 23 and 24: moet liefs nie hulle leiers verstaa
Page 25 and 26: • Briewe Na aanleiding van die ho
Page 27 and 28: • Gedig Liewe Oom Breyten. (ons b
Page 29 and 30: • Ekonomierubriek ANC-wending oor
Page 31 and 32: • FAK-nuus Gemeenskap, die tergen
Page 33 and 34: • Reeks: Die Afrikaanse universit
Page 35 and 36: program. Vanuit die visie vir die t
Page 37 and 38: om organisasiemandate uit te voer (
Page 39 and 40: • Dossier: Midde-Ooste Israel se
Page 41 and 42: Irak en ooreenstemmend met sy “Nu
Page 43 and 44: • Dossier: Midde-Ooste Tien oë v
Page 45 and 46: diskriminasie, haat en rassegeweld
Page 47 and 48: wat hom aan die einde van 2005 buit
Page 49 and 50: as vyandig ervaar. Hierdie ambisie
Page 51 and 52: • Dossier: FAK-Manifes Manifes: d
Page 53 and 54: • Dossier: FAK-Manifes Afrikaners
Page 55 and 56: Die groot polemiek oor die Universi
Page 57 and 58: onne, is die einde van die debat no
Page 59 and 60: Hollandse taal in die Parlement en
Page 61 and 62: Suid-Afrika se subimperiale projek
Page 63: Die ontwikkeling van ’n hoogs ras
Page 67 and 68: Kapitalistiese materialisme en die
Page 69 and 70: laat plaasvind nie: dit plaas ’n
Page 71 and 72: of: Goud en silwer het ek lief, met
Page 73 and 74: • Hoor en sien Musiekrubriek Deur
Page 75 and 76: • Hoor en sien Die beiteltjie kli
Page 77: Die Vrye Afrikaan (www.vryeafrikaan
show all

FAK-Manifes vir Demokratiese Afrikaners - Welkom by die FAK

Create successful ePaper yourself

Delete template?

Save as template?