PUBLICATIES VAN DE EERSTE 10 JAAR VAN DE REFORMATOR

102
gehele Evangelie gegrond en gebouwd is. Zodat, waar dit artikel staat, daar staan ze
alle.
Want als wij dat geloven en vasthouden, dat Hij voor ons gestorven is, zo moet ook
het andere volgen: dat Hij ons de Heilige Geest geeft, en ons alzo waarachtig tot
lidmaten van de christelijke kerk en tot heiligen maakt, zodat wij dagelijks vergeving
van zonden en eeuwig leven hebben.
Daarom heeft ook de duivel met geen enkel artikel zoveel te stellen als met dit artikel,
om het om te stoten. Want hij weet dat daarop alles rust.
En dit artikel alleen is het, dat een groot, eeuwig onderscheid maakt tussen alle andere
menselijke religie op aarde en tussen de onze. Want alleen de christenen geloven dit
Schriftwoord en heten alleen daarvandaan christenen. Niet daarom, dat zij werken
doen gelijk de anderen, maar daarom, dat zij dit artikel geloven dat Christus voor ons
gestorven is, en dat zij hangen, niet aan hun eigen werk, maar aan het vreemde werk
dat Christus gedaan heeft, en zich dat toe-eigenen.
Daarom, wie dit artikel vast en waarachtig gelooft, die is zeker en wel bewaard voor
alle andere dwalingen, en God de Heilige Geest is gewis en ongetwijfeld bij hem.
Want men kan deze leer niet prediken, noch vernemen en begrijpen, tenzij het
geschiedt door de Heilige Geest. Wie echter van dit hoofdartikel wijken en afvallen,
die zijn in gevaar dat zij door iedere valse, dwalende leer kunnen verleid worden, als
iemand die door de wind heen en weer gedreven wordt.
Daarom moet een christen bijzonder wijs en verstandig zijn, zodat hij weet de Wet en
alle goede werken hun juiste plaats en hun recht gebruik te geven; maar hij moet dit
artikel, namelijk dat Christus onze zonden droeg, zo hoog en ver boven alle Wet en
alle goed werk stellen en verheffen, als hemel en aarde van elkaar gescheiden zijn.
Want een christen, als hij in zijn rechte christendom staat, tussen God en hem alleen,
moet van geen enkele zonde noch verdienste bij zichzelf weten, precies alsof hij in
een andere, nieuwe wereld leefde. En al voelt hij ook zonden, zo moet hij die niet in
zichzelf aanzien, maar in de Persoon op Wie zij gelegd zijn door God. Dat wil zeggen,
dat hij die zonden beschouwt niet als zonden die in zijn geweten steken en als een juk
op zijn hals liggen en hem gevangen houden, maar dat hij ze zo aanziet en beoordeelt
als zij in Christus zijn, namelijk zoals ze verzoend en overwonnen zijn. Maar God wil
ze niet op ons gelegd hebben, omdat wij ze niet kunnen dragen; want wij zouden
onder haar gewicht moeten ondergaan en verderven.
Maar deze Christus heeft Hij tot Zondendrager gemaakt, Die een sterkere rug heeft
dan wij, en de zonden alzo draagt, dat zij onder Hem komen te liggen en verdelgd
worden.
Zo moet een christen leren dat zijn hart en geweten rein en onbevlekt blijft van alle
zonden. En dat verkrijgt hij door niets anders dan door het geloof, hetwelk gewis en
standvastig daarbij blijft, dat onze zonde en misdaad in Christus overwonnen zijn. Zo
zijn wij ook zeker en wel bewaard tegen de eeuwige dood en hebben nu door dezelfde
Christus de eeuwige gerechtigheid en zaligheid. Dit alles brengt dit éne woord van de
heilige profeet rijkelijk met zich.
Daarom moet het geloof door zulke woorden zich oefenen, wanneer het erop aankomt
te strijden tegen de schrik en de aanvechting van het geweten, dat het dit vasthoudt en
zich eigen maakt, dat het de zonde nergens elders dan in Christus aanziet. Want dat
aanzien van onze zonden, waarbij wij ze aanschouwen alsof ze in onze harten
geschreven stonden, is een godslasterlijk en onchristelijk aanzien, dat de duivel, onze
vijand, ons voorschildert en ons op het geweten drijft, tegen God en het geloof.
Derhalve moet men daarentegen Christus in het hart schilderen en in Hem zich