PUBLICATIES VAN DE EERSTE 10 JAAR VAN DE REFORMATOR

126
en ziel deel aan heeft. En vooral ziet de Schrift in het hart van de mens en naar de
wortel en de bron van alle zonde, n.l. het ongeloof in het diepst van het hart. Zoals dan
ook het geloof alleen rechtvaardig maakt en door de Geest lust geeft aan goede
werken, zo zondigt ook alleen het ongeloof, terwijl het vleselijke begeerten opwekt en
lust geeft tot slechte werken; zoals ook met Adam en Eva in het paradijs geschiedde
(Gen. 3: 6).
Daarom noemt Christus alleen het ongeloof zonde, zoals hij zegt in Joh. 16: 8: "De
Geest zal de wereld bestraffen om de zonde, omdat zij in mij niet geloven." Daarom
ook moet, vóórdat goede of kwade werken geschieden als goede en kwade vruchten -
eerst in het hart geloof of ongeloof zijn als wortel, sap en oerkracht van alle zonde, die
in de Schrift ook daarom de kop van de slang of van de Oude Draak genoemd wordt,
die door het zaad van de vrouw n.l. door Christus vertreden moet worden, zoals aan
Adam beloofd werd (Gen. 3: 15).
Genade en gave zijn aldus te onderscheiden, dat genade eigenlijk betekent Gods gunst
en goedheid, die Hij tegenover ons in Zichzelf heeft, waardoor Hij Christus en de
Geest met Zijn gaven in ons wil uitstorten, zoals in 5: 15 duidelijk blijkt, waar Paulus
zegt: Genade en gave in Christus enz. Hoewel nu de gaven en de Geest dagelijks in
ons vermeerderd worden, maar nog niet volkomen zijn, zodat nog kwade lusten en
zonde, die tegen de Geest strijden, in ons blijven, zoals hij zegt Rom. 7: 14 en Gal. 5:
17, en zoals Gen. 3: 15 de strijd wordt aangekondigd tussen het zaad van de vrouw en
van de slang, zo doet toch de genade zóveel, dat wij gerekend worden als geheel en
volkomen gerechtvaardigd voor God. Want Zijn genade verdeelt en splitst zich niet,
zoals de gaven doen, maar neemt ons geheel en al op in Zijn gunst om Christus' wil,
die onze Voorspraak en Middelaar is, en om het goede werk, dat in ons begonnen is.
Zo verstaat u ook het zevende hoofdstuk, waar Paulus zichzelf nog een zondaar
noemt, terwijl hij toch in 8: 1 zegt, dat er niets verdoemelijks is aan degenen, die in
Christus Jezus zijn, omwille van de onvolkomen gaven en van de Geest. Door ons
vlees, dat nog niet aan de zonde gestorven is, zijn wij nog zondaars; maar omdat wij in
Christus geloven en de eerstelingen van de Geest hebben, is Gods gunst en genade zó
over ons, dat Hij deze zonde niet rekenen of oordelen wil, maar naar het geloof in
Christus met ons handelt, totdat de zonde gedood wordt.
Geloof is niet de menselijke waan en droom, waarvoor sommigen het geloof houden.
En wanneer zij zien, dat er geen verbetering van het leven en geen goede werken
volgen, en zij toch over het geloof veel kunnen horen en spreken, komen zij tot deze
dwaling: het geloof is niet genoeg, men moet ook werken doen, wil men vroom en
zalig worden. Daardoor komt het, dat zij bij het horen van het evangelie er dadelijk op
ingaan en zich op eigen gezag een gedachte in hun hart vormen: Ik geloof. En dat
houden zij dan voor een echt geloof. Maar, daar het slechts een menselijke waan en
gedachte is, waar van de grond van het hart niets bemerkt, bereikt zij niets en volgt er
geen levensvernieuwing op.
Maar geloof is een goddelijk werk in ons, waardoor wij veranderd en uit God nieuw
geboren worden (Joh. 1: 13); het doodt in ons de oude Adam en maakt ons tot mensen,
die geheel anders van hart, gemoed, zin en krachten zijn, en brengt de Heilige Geest
met zich mede. O, het geloof is een levend, bezig, werkzaam en machtig ding,
waarvan het onmogelijk is, dat het niet voortdurend het goede zou werken. Het geloof
vraagt ook niet, of er goede werken te doen zijn, maar, vóórdat men het vraagt, heeft
het ze al gewerkt en het is altijd bezig. Wie echter zulke werken niet doet is een mens
zonder geloof; hij tast en ziet rond naar geloof en goede werken, en hij weet noch wat
geloof is, noch wat goede werken zijn, en toch praat hij en maakt vele woorden over
geloof en goede werken.