PUBLICATIES VAN DE EERSTE 10 JAAR VAN DE REFORMATOR

112
geweest is, en dat Hij ook waarlijk gestorven is en begraven, zodat de Joden het niet
kunnen vervalsen noch verdraaien.
Wij maken daarom uit dit woord de zekere gevolgtrekking: heeft Christus moeten
sterven, zoals Jesaja het hier duidelijk uitdrukt, dan volgt daaruit noodzakelijk dat Zijn
Rijk niet een wereldlijk rijk heeft moeten zijn, in dit leven, zoals de Joden koppig
volhouden.
'Als een rijke.' De Hebreeuwse taal heeft zulk een wijze van spreken - ofschoon
duister genoeg - dat een rijke zoveel zeggen wil als: een goddeloos mensenkind. Zulk
een wijze van spreken is misschien daaruit ontstaan, dat de rijken meestentijds
goddeloze lieden zijn.
Zo noemt ook Christus in het Evangelie de rijkdom: 'de onrechtvaardige Mammon.'
Ook zegt Hij: 'Een rijke zal bezwaarlijk in het hemelrijk komen.' Daarom geeft de
heilige profeet te verstaan, dat Christus zo terechtgesteld en gestorven is als een
oproerling, een goddeloze en verleider.
Omdat nu echter onze Heere Jezus Christus juist zo gestorven is, gelijk Jesaja hier
Zijn dood verkondigt, zo is dit een genoegzaam bewijs, dat juist Hij de waarachtige
Messias is.
'Ofschoon Hij niemand onrecht gedaan heeft.' Deze uitspraak heeft de heilige Petrus
ontleend aan Jesaja en geplaatst in zijn eerste brief, het derde hoofdstuk: 'Christus
heeft éénmaal voor onze zonden geleden, Die geen zonde gedaan heeft, maar onze
zonden heeft Hij van ons genomen en ze geofferd in Zijn lichaam aan het hout...'
Daarom neemt de heilige profeet het hier voor Christus op en pleit Hem vrij van
schuld en geeft Hem een groot en waarachtig getuigenis van de onschuld van Zijn
hart.
Hij getuigt dat Hij niet voor Zichzelf of om Zijn eigen zonden geleden heeft, maar dat
Hij zo geheel zonder zonde en onstraffelijk geweest is, dat ook geen enkel mensenkind
over Hem heeft kunnen klagen, dat Hij iemand zou hebben beledigd met woorden
of daden, maar dat beide, Zijn leer en Zijn leven, geheel onstraffelijk voor God en
mensen geweest is.
En van deze roem getuigt hij dat die alleen Christus toekomt en aan geen ander mens
gegeven kan worden. Want er is er niet één wiens woord en werk beide niet zouden
kunnen aangeklaagd worden, gelijk Jesaja zelf hierboven beleden heeft: 'Wij
dwaalden allen als schapen.' Eveneens: 'Al onze zonden wierp Hij op Hem.' Hoe kan
hij Christus hoger loven en Zijn onschuld heerlijker uitspreken en ons voor ogen
stellen, dan wanneer hij zegt dat Christus geen mensenkind ooit, met woorden of met
werken, bedroefd of schade toegebracht heeft? Dat ook niemand Hem iets zou kunnen
aanwrijven of Hem er de schuld van geven?
Nochtans is deze Alleronschuldigste als de grootste misdadiger en overtreder
terechtgesteld.
Vers 10a Doch het behaagde de HEERE Hem te verbrijzelen, Hij heeft Hem krank
gemaakt.
MAAR DE HEERE WILDE HEM ALZO BEZOEKEN MET KRANKHEID.
Het is niet door de schuld van Zijn eigen zonde, noch door raadslagen en
samenspanning van mensen dat Hij heeft moeten lijden. Maar het was het Goddelijk
welbehagen van de Heere, Die op deze wijze de onuitputtelijke schat en afgrond van
Zijn genade jegens ons heeft uitgegoten, dat deze Zijn liefste Zoon onschuldig voor
ons, verdoemden, de schuld en straf zou dragen en betalen.