PUBLICATIES VAN DE EERSTE 10 JAAR VAN DE REFORMATOR

115
rechtvaardig maakt, zo is het openbaar en vastgesteld dat noch Franciscus' noch
Dominicus' kloosterregel, noch kap, noch mis, noch gebeden, noch zelfverzonnen
werken, ja, zelfs ook niet de werken die wij doen in gehoorzaamheid aan de Tien
Geboden van God en aan de Wet van Mozes, tezamen met alle andere geboden en
werken, ons voor God rechtvaardig noch godvruchtig kunnen maken. En de reden
daarvan is deze, dat al deze werken samen nog niet de kennis van Christus zijn.
Daarom zijn ze alle tezamen krachteloos tot de gerechtigheid voor God. Ja, zij zijn
bovendien, als het gaat om de gerechtigheid, verdoemde werken, en ze verdoemen al
degenen die zulke werken doen, met de bedoeling en het vertrouwen daardoor voor
God rechtvaardig te zullen worden.
Zo ziet u dan zelf dat de heilige profeet kortweg alle geestelijke regels (van de
monnikorden), alle geboden en werken verwerpt en verdoemt. En daaruit hebben de
heilige Paulus en de heilige Petrus zoveel troostvoller leer en prediking geput en
uitgegoten aangaande de genaderijke kennis van Christus, zoals daar waar ze ons
vermanen dat wij moeten opwassen in de kennis van Christus. Als wilden ze zeggen:
u bent nog niet volmaakt en u moet steeds voortvaren in deze kennis.
Zo ziet u dus dat er met betrekking tot deze dingen, voor wie verlost wil worden van
de zonden en van de dood, geen andere raad noch hulp bestaat dan dat wij Christus
recht leren kennen, en alleen deze kennis zal ons vrij en onriedigd maken van alle
kwaad.
De profeet spreekt echter, gelijk ik gezegd heb, nadrukkelijk van die kennis, die wij
verkrijgen als wij door Zijn prediking en Evangelie onderwezen worden. Wie Christus
is en wat Hij om onzentwil gedaan heeft. Namelijk dat Hij de ware Zoon van God is,
ontvangen van de Heilige Geest, geboren uit de maagd Maria en dat Hij geleden heeft
onder Pontius Pilatus, en dat niet om Zijn eigen zonden wil - want Hij was geheel
heilig en onschuldig - maar om de zonden van de gehele wereld, die Hij op Zich
genomen en geladen heeft, opdat wij verlost en vrij van de zonden zouden zijn en met
Hem in eeuwige gerechtigheid zouden leven.
Deze kennis, die niet alleen weet na te praten wat Christus gedaan heeft - want dat
weten de duivelen ook - maar gelooft dat dit alles ons ten goede geschied is, deze
kennis maakt ons rechtvaardig. Daarom moeten wij deze woorden niet zo koud en
slaperig opdreunen en eroverheen lezen, maar wij moeten ze nauwkeurig overdenken
en ze ons in het hart scherpen en ze in beweging houden. Want ze zijn zeer vurig en
krachtig, en weldoordacht eraan toegevoegd in de tekst, opdat wij wel zouden
overwegen zowel wat deze kennis is als tegenover welke andere leer zij hier
opzettelijk gesteld is. Namelijk: tegenover alle menselijke vermogen, vlijt, werk en
wijsheid. Want de Schrift pleegt overal zó te spreken, dat zij altijd tegenover elkaar
stelt en afweegt, door antithesen, het Rijk van Christus en al wat het met zich brengt,
tegenover alles wat de wereld is en vermag.
Het is evenwel een nieuwe, wonderbare leer en omschrijving van de christelijke
gerechtigheid, dat zij geheel en al daarin bestaat en niets anders is, dan deze kennis,
waarbij het hart van niets anders dan van de lieve Heere Christus, de Gekruisigde, wil
weten en zich daarop verlaat. Gelijk ook de profeet Jeremia in het negende hoofdstuk
zegt: 'Wie zich beroemen wil, die beroeme zich daarop, dat hij van Mij weet en Mij
kent...'
Want het wezen, de substantie en de eigenschap van de christelijke gerechtigheid is
niets anders dan de kennis van Christus, dat is: het geloof, waardoor wij Christus
omhelzen en in ons hart sluiten, en er zeker van worden 'dat Hij Zichzelf voor ons
allen en voor onze zonden gegeven heeft ter verlossing', gelijk de heilige Paulus