PUBLICATIES VAN DE EERSTE 10 JAAR VAN DE REFORMATOR

129
voornaamste echte boeken rangschikken; ik wil echter daarmee niemand verhinderen,
om deze brief te plaatsen en te prijzen, zoals men wil; want hij bevat overigens vele
goede woorden.
VOORREDE OP DE OPENBARING VAN JOHANNES. 1522.
Ten opzichte van dit boek van de Openbaring van Johannes laat ik ieder vrij in zijn
gedachten; niemand behoeft zich door mijn mening of oordeel gebonden te achten. Ik
zeg, wat mijn gevoelen is. In meer dan één opzicht ontbreekt aan dit boek iets,
waardoor ik het niet voor apostolisch of profetisch houden kan. Allereerst en
allermeest hierom, omdat de apostelen niet met visioenen omgaan, maar met klare,
nuchtere woorden profeteren, zoals Petrus, Paulus en Christus in het evangelie ook
doen; immers, het behoort tot het apostolisch ambt om duidelijk en zonder beelden of
visioenen over Christus en Zijn werk te spreken. Er is ook geen enkel profeet in het
O.T. (om nog te zwijgen van het N.T.), die zó geheel en al in visioenen en beelden
leeft, dat ik het bijna gelijk stel met het vierde boek Ezra 119 en ik in elk geval niet
bespeuren kan, dat het door de Heilige Geest zou zijn ingegeven.
Bovendien lijkt het mij een beetje te kras, dat hij zo streng over zijn eigen boek (meer
dan in enig ander heilig boek, waar veel meer aan gelegen is) beveelt en dreigt: "Wie
iets ervan af doet, van die zal God ook afnemen enz." En wederom: "Zalig zij, die
houden, wat daarin staat", terwijl toch niemand begrijpt wat het is, laat staan, dat hij
het zou kunnen navolgen; zodat het evengoed is, als bezaten wij het niet; er zijn
trouwens veel edeler boeken, die na te volgen zijn. Vele kerkvaders hebben dit boek
reeds vroeg verworpen, en hoewel Hiëronymus het met hoge woorden aanhaalt en
zegt, dat het boven alle lof verheven is en er evenveel verborgenheden als woorden in
zijn, kan hij er toch niets van bewijzen en is op vele plaatsen in zijn lof te mild.
Tenslotte houde ieder dit boek zó, als de Geest hem ingeeft. Mijn geest kan zich in dit
boek niet vinden; voor mij is deze oorzaak voldoende, om het niet hoog te achten,
omdat Christus daarin noch geleerd noch gekend wordt, wat toch voor alle dingen de
taak van een apostel is, zoals Hij zegt in Hand. 1: "Gij zult mijn getuigen zijn."
Daarom blijf ik bij die boeken, die Mij Christus duidelijk en zuiver bieden.
VOORREDE OP DE OPENBARING VAN JOHANNES. 1545.
Velerlei profetie vindt men in de Christenheid. De ene geeft uitlegging van de
Schriften van de profeten, zoals in 1 Cor. 12: 10 en op andere plaatsen. Deze is het
meest nodig, en men moet ze dagelijks hebben, omdat zij het Woord van God leert, de
grond legt voor de Christenheid en het geloof verdedigt, en tenslotte, omdat zij het
predikambt beheerst, in stand houdt en organiseert. Andere profetie spreekt over
toekomstige dingen, die niet tevoren in de Schrift staan, en deze profetie is in drie
soorten te onderscheiden:
1. De eerste spreekt in woorden zonder beelden en figuren, zoals Mozes, David en
meer dergelijke profeten over Christus profeteren; en Christus en de apostelen over de
"Endchrist" en over de valse leraars enz.
2. De tweede soort profetie geeft beelden, maar plaatst daarnaast de uitlegging in
woorden, zoals Jozef de dromen uitlegt, en zoals Daniël beide, dromen en visioenen,
119 Joods apocalyptisch geschrift, uit de tijd na de verwoesting van Jeruzalem; in de Vulgata
opgenomen met christelijke toevoegsels.