Het gewone en het bijzondere - Trimbos-instituut

Het allerbelangrijkste voor mij was mijn beroep: arts kunnen zijn. De kwetsbaarheid is
altijd bij me gebleven waardoor ik hard heb moeten strijden om mijn beroep te kunnen
blijven uitoefenen. Dat was mijn doel en dat hield mij op de been. Ook vond ik het belangrijk
om andere interessegebieden te verkennen: psychologie, maatschappelijk werk,
Arabisch, Chinees, filosofie. En dat heb ik allemaal ook gedaan. Ik ben getrouwd geweest
en heb kinderen gekregen, al was ik heel bang dat ik iets zou overdragen aan mijn kinderen.
Toen ze de dertig gepasseerd waren, was dat wel een rust voor me. Inmiddels
heb ik een nieuwe vriendin.
Ik heb het allemaal volgehouden door veel te bidden. Ik bad wel acht keer per dag in
tijden van psychische problemen. Dan vroeg ik aan God of hij het weg wilde laten gaan.
Dit deed ik voortdurend en overal, als het nodig was. Die oplossing heeft wel duizend of
tienduizend keren geholpen. Als ik die godsdienst niet had gehad was ik of de grootste
misdadiger geworden of ik had compleet zelfmoord gepleegd. Je kunt erop steunen.
Omdat ik me zeer bewust ben van het stigma rond psychiatrische patiënten heb ik steeds
doorgezet en met niemand over de ervaringen gesproken. Ik sprak er ook niet over met
mijn vrouw omdat ik haar er niet mee wilde belasten. Ik heb daarom wel mijn ervaringen
opgeschreven en er later een boek van gemaakt. Echter, mijn ex-vrouw, nieuwe vriendin
en kinderen hebben het boek nooit willen lezen. Ik zou willen dat het stigma zou verminderen.
2.8 Colin (34): Dialoogwereld
Al van kinds af aan hoor ik af en toe stemmen. Ik kan het het best omschrijven als een
soort interne dialoog waarin de stemmen mij informatie geven. Waar die informatie vandaan
komt mag Joost weten. Het is een soort observator-stem die van een afstandje
naar een patroon kijkt en daar iets over zegt. Daarbij ervaar ik soms een tijdsclausule
waarin het besef van tijd verdwijnt.
Ik vind deze dingen niet makkelijk te verklaren. Het lijkt alsof ik informatie door krijg van
buiten mijzelf. Alsof ik hooggevoelig ben voor bepaalde invloeden. Ik denk ook wel dat
het iets te maken heeft met het feit dat ik vroeger gepest ben. Toen gaf het terugtrekken
in een fantasie/waanwereld mij houvast. Ik heb sindsdien deze ervaringen ook steeds
gehad op emotionele momenten zoals het overlijden van een familielid. De ervaringen
zijn ook veel sterker geworden toen ik vijf jaar geleden uit de kast kwam. Dat was een
soort bevrijding voor mij. Puur die stem in je hoofd lijkt iets te maken te hebben met het
toestaan van je eigen gevoel, een stukje zelfidentiteit.
Ik heb veel baat bij de stemmen en probeer ze niet weg te werken maar er juist meer
toegang toe te krijgen. Ik zie het als een informatiebron erbij. In een meditatieve staat
kan ik makkelijker toegang krijgen tot de stemmen en ook onder invloed van drugs. Op
dat moment schakel ik naar een 'paranormale antenne' waardoor ik bijvoorbeeld andere
mensen kan horen denken. Onder invloed van drugs heb ik overigens ook wel eens negatieve
stemmen gehad die mij zeiden dat ik er een eind aan moest maken, dat was beangstigend.
Eén of twee keer is het echt te ver gegaan. Ik noem dat de hoofdzekering,
die is er een paar keer uitgeknald bij mij. Soms verbaas ik mij erover dat ik niet helemaal
gek ben geworden.
28
TRIMBOS-INSTITUUT