Het gewone en het bijzondere - Trimbos-instituut

Voorwoord
Vol enthousiasme en inspiratie stortten Ingrid Baart en ik ons begin 2011 op een onderzoeksproject
over succesvolle zorgmijders. Een intens proces volgde dat bijzondere ontmoetingen
omvatte, waarin werd geëxploreerd, gereflecteerd en kritische discussies werden
gevoerd. Het was een project dat uitdaagde en steeds verrassend was. Gaandeweg
ontdekten we echter ook de ingewikkeldheid ervan. Kwesties rond de werving, de terminologie
en de emancipatorische uitgangspunten hebben veel stof doen opwaaien. In ieder
geval bij ons. Het onderzoek vroeg om voortdurende reflectie op onze uitgangspunten en
we hebben dan ook vele uren gesproken over de vraag of we nog op de goede weg waren.
Tot mijn grote verdriet is Ingrid in januari 2012 overleden. De dataverzameling hebben
we samen kunnen voltooien. Deze verslaglegging is echter geschreven na haar overlijden.
Het was moeilijk om dit project zonder Ingrid te vervolgen en af te ronden. Tegelijk
vond ik het belangrijk om haar (en onze gezamenlijke) lijn voort te zetten. Ik hoop dat ik
met dit rapport recht doe aan hetgeen zij ook had willen bereiken met dit onderzoek.
Ingrid heeft als persoon en als wetenschapper een diepe indruk op mij achtergelaten. Die
blijf ik altijd bij me dragen.
Ik heb voor het schrijven op sommige plaatsen teksten van Ingrid gebruikt (met name in
de inleiding) en ook de aantekeningen van onze vele gesprekken en discussies.
Graag wil ik alle mensen bedanken die we mochten interviewen. Zij gaven ons een kijkje
in hun leven en het waren stuk voor stuk indrukwekkende ontmoetingen. Ook dank aan
de deelnemers van de focusgroep die bereid waren kritisch te kijken naar de eerste resultaten
en analyses.
De adviseursgroep van Maarten Muis (Anoiksis), Karla Nijnens (HEE) en Erica van den
Akker (Stichting Weerklank) wil ik heel hartelijk bedanken voor de inspirerende en ondersteunende
bijeenkomsten, het kritisch meedenken met het proces en het geven van
commentaar op conceptversies van dit verslag. In het begin waren ook Maurice Beckeringh
en Paul Wijnen (beide van Stichting Weerklank) betrokken bij deze groep, ook hen
wil ik bedanken voor hun bijdrage.
Graag wil ik Hans Kroon en Guy Widdershoven bedanken voor het in mij gestelde vertrouwen
om dit werk af te maken en hun steun. Wilma Boevink dank ik voor het inspirerende
gesprek dat we hadden ergens halverwege het onderzoeksproces, waardoor vele
puzzelstukjes op hun plaats vielen.
Tot slot dank aan ZonMw en het programma disability studies, die dit onderzoek dankzij
een subsidie mogelijk maakten.
Jenny Boumans
November 2012
TRIMBOS-INSTITUUT 5