Het gewone en het bijzondere - Trimbos-instituut

ingen op hun functioneren tot een minimum te beperken, maar aan de andere kant actief
op zoek gaan naar de betekenis van de ervaringen en de manier waarop het vormgeeft
aan hun identiteit, in een kleiner systeem of niche. De bijzondere zintuiglijke ervaringen
zijn dan in de ene context een ‘storende factor’ terwijl ze in de andere context een
te onderzoeken zijnsbeleving zijn. Het gaat om zin geven aan ervaringen en tegelijkertijd
zoveel mogelijk de normen van normaliteit hanteren. De invloed van de bijzondere zintuiglijke
ervaringen wordt dan, afhankelijk van de setting, geaccepteerd of verworpen.
Zoals Colin, die een reguliere baan in de ICT heeft maar buiten werkuren vooral bezig is
met esoterische, spirituele en filosofische zaken en het proberen te begrijpen van zijn
binnenwereld.
56
Ik zit zelf in de ICT, ben vrij goed in programmeren, allemaal heel logisch, heel
straight forward. Ik was vroeger ook dol op natuurkunde, ook zo'n analytisch
vak. En dan dit ernaast dat is een compleet andere belevingswereld, is totaal
anders.
-Colin-
Of Jochem, die als ambtenaar werkt en daar buiten bijna al zijn tijd bezig is met het omgaan
met zijn demonen, de wezens die hij bij zich draagt en die een enorm fysieke uitwerking
hebben. Buiten werktijd is hij volledig gericht op het dealen daarmee, bijvoorbeeld
binnen de context van de kerk. Op zijn werk weten ze wel dat er ‘iets’ met hem
aan de hand is maar zijn collega’s hebben geen idee wat hij dagelijks moet doorstaan om
het werken te kunnen volhouden. Jochem vertelt dat hij voortdurend strategieën moet
toepassen om het vol te kunnen houden, maar dat het 'dat is of arbeidsongeschikt'.
Jochem: Ik ben dus inderdaad op een nieuwe afdeling weer begonnen. Ik had al
gezegd: ik heb een energieprobleem. Ze zeiden: dat valt vast wel mee. Ze hebben
me wel zien hijgen en puffen want het doet gewoon zeer. Helemaal in het
begin had ik een keer een hele slechte dag, dus ging ik om 9 uur een bakje koffie
drinken, om 9:30 weer en om 10:00 weer. En ik dacht al, er komt er dadelijk
eentje naar me toe om er wat van te zeggen zo meteen. (..) Maar op zich merk
je weinig aan me natuurlijk want ik ben een leuke vlotte jongen bla bla bla. Ik
fladder naar binnen en ik fladder weer weg.
Interviewer: Voor de buitenwereld is niet te zien wat je meedraagt…
Jochem: Dat maakt het ook weer lastig hè. Maar ze hadden dus ook eigenlijk
niet door dat het echt pijn deed. Al zagen ze me wel steunen en puffen.
Ook in Jan's verhaal zien we aspecten van een dubbelleven terug. Hij vertelt dat hij het
wel leuk vindt om in sommige contexten als ‘psychiatrisch patiënt' op te treden en in andere
contexten juist niet.
Ik kan makkelijk zeggen: je hebt hier wel te maken met een psychiatrisch cliënt.
Dat houdt iemand dan op afstand. En ik kan ook zeggen: je hebt hier niet te
maken met een psychiatrisch patiënt. Ik kan het net zo makkelijk op de andere
manier brengen.
-Jan-
‘Succes’ kan dus gerelateerd worden aan normaliteit, aan eigenheid of aan beide, waarbij
beide werelden gescheiden blijven zoals in een dubbelleven gebeurt. Maar er is nog een
TRIMBOS-INSTITUUT