Download PDF (Dutch) - Future Ideas

Behalve regelgeving, die het gebruik van ijzerhoudende materialen in de agrarische sector zou
kunnen tegenhouden, is er ook regelgeving, die kansen biedt voor de implementatie van
ijzerhoudende materialen als fosfaatbinder.
In het sectorplan ‘Reststoffen van drinkwaterbereiding’ behorende bij het LAP-2 is weliswaar de
eis opgenomen, dat een partij niet meer dan 150 mg/kg As mag bevatten, maar ook dat de
minimum-standaard voor be- en verwerking een ‘nuttige toepassing’ is. In de toelichting bij het
sectorplan is bij V. Overwegingen bij de minimumstandaard 94 het volgende aangegeven:
“Hoogwaardigheid van verwerking: De minimumstandaard voor reststoffen van
drinkwaterbereiding sluit aan bij het streven naar het sluiten van kringlopen en het nuttig
toepassen van afvalstoffen op een zo hoogwaardig mogelijke wijze en met zo min mogelijk
verlies aan kwaliteit”. Dit geeft aan dat de drinkwatersector steeds meer waterijzer zo
hoogwaardig mogelijk wil inzetten, bijvoorbeeld voor ontzwaveling bij vergistingsprocessen,
maar wellicht ook als fosfaatbinder om de KRW-doelen te halen. Er zal dus ook bereidheid bij
bedrijven zijn om meer aandacht te besteden aan de kwaliteitseisen van potentiële afnemers
van reststoffen als waterijzer [zie ook quote DW2 in paragraaf 5.1.2].
Een andere ontwikkeling, die gunstig is voor de acceptatie van het gebruik van het materiaal, is
dat door de Europese Kaderrichtlijn Afvalstoffen [2008] en de –als gevolg hiervan opgenomen –
wijziging van de Wet Milieubeheer in 2011 de reststof ‘waterijzer’ van de drinkwaterbereiding
wettelijk niet langer wordt gekarakteriseerd als afvalproduct, maar als bijproduct. Door de
REACH registratie zijn de drinkwaterbedrijven en de Reststoffenunie verplicht om Chemical
Safety Reports op te stellen; specificatie van de kwaliteit van het materiaal [dus ook
verontreinigingen als zware metalen?] is dan per drinkwaterbedrijf beschikbaar. Deze
ontwikkelingen zouden echter ook een effect kunnen hebben op de prijsstelling van het
materiaal [> duurder]. Mogelijk neveneffect van het feit, dat reststoffen van de
drinkwaterbereiding als bijproducten worden gezien, is dat volgens de criteria voor bijproducten
[zie ook paragraaf 7.3 voetnoot 63+ de “stof (...) onmiddellijk gebruikt wordt zonder verdere
andere behandeling dan die welke bij de normale productie gangbaar is”. Dit maakt de
toestemming tot gebruik weer gecompliceerder als het waterijzer eerst gegranuleerd zou
moeten worden.
Afhankelijk van de hoeveelheid voor fosfaatadsorptie gebruikt ijzerhoudend materiaal lijkt het
mogelijk dat dit materiaal aan drijfmest toegevoegd mag worden, aangezien het toevoegen van
waterijzer als hulpstof al plaats vindt in mestvergistingsinstallaties. Waarschijnlijk moet hiervoor
eerst het protocol van de Commissie van Deskundigen Meststoffenwet doorlopen worden.
Er lijkt onduidelijkheid over te bestaan – ook onder Waterschappers- of het trekken van sleuven
om zich van een teveel aan water te ontdoen volgens het LOTV [nu opgenomen in het
Activiteitenbesluit] wel toegestaan is. Het is van belang dat hier meer duidelijkheid over
verschaft wordt. De agrarisch ondernemer zou dus aangesproken kunnen worden op de
zorgplicht. Het lijkt nuttig om eerst meer voorlichting te geven over de mogelijke gevolgen van
deze vorm van oppervlakkige afspoeling voor de oppervlaktewaterkwaliteit. Hierna [de agrarisch
ondernemer kan zich er dan niet meer op beroepen dat hij zich niet bewust was van de
consequenties] zou hij dan bij het trekken van sleuven voorzorgsmaatregelen kunnen nemen
door in de sleuf een zak met ijzerhoudend materiaal te plaatsen. De controle zou plaats kunnen
vinden door het waterschap wanneer er toch rondgereden wordt voor controle op het
inachtnemen van de bemestingsvrije zone e.d. Of het te handhaven is, is afhankelijk van de
invulling van het handhavingsplan van het desbetreffende waterschap.
94 http://www.lap2.nl/sectorplan.asp?b=20&p=2
Reductie fosfaatafspoeling door ijzerhoudend materiaal Page 129