Download PDF (Dutch) - Future Ideas

meer de details beschreven (naast de artikelen is ook een toelichting op de artikelen
opgenomen). De maximale emissiewaarden, achtergrondwaarden en andere normwaarden zijn
opgenomen in bijlage VII; tevens zijn daar in Tabel 17 de achtergrondwaarden voor een
standaardbodem omgerekend naar ijzerzand, ijzerslib en FerroSorp®. Deze laatste zijn ook
vergeleken met een range van typische waarden voor FerroSorp® volgens de product
specificatie.
Uit Tabel 8 wordt duidelijk dat de gehalten in ijzerslib en ijzerzand, met uitzondering van
Cadmium, ruimschoots onder de achtergrondwaarden vallen. “Er kan ook bijvoorbeeld As in
zitten wat ook van nature in grondwater voor kan komen. Ook bevat ijzerslib dat afkomstig is
van sommige drinkwaterzuiveringen al zoveel fosfaat dat het ijzer geen nieuw fosfaat meer zal
binden; het fosfaat zal eerder nog eruit in oplossing gaan. Wij hebben voor onze proeven met
ijzerslib/-zand een winning geselecteerd waar vrijwel geen As of fosfaat in de afvalstof zat”
(CB2). Of bij grootschalige toepassing in de praktijk het ook mogelijk is om per winning te
selecteren of het wel of niet geschikt is, is nog niet echt helder. Het lijkt erop, dat er wel
bereidheid is om dit te faciliteren; zie uitspraak DW1 in paragraaf 7.3.
Het zou wel mogelijk zijn om het ijzerslib of –zand af te nemen van drinkwaterbedrijven,
waarvan bekend is dat de samenstelling voldoet aan de gestelde eisen; dat is dan een
gemiddelde van alle winningen van dat ene drinkwaterbedrijf. “We hebben ook veel moeite
gedaan om die stoffen te laten registreren, als zijnde een stof die je mag verhandelen. Dat is het
REACH 56 gebeuren. (...) Dit gebeurt op basis van het toekennen van een nummer aan alle stoffen,
die worden geproduceerd per entiteit, dus per waterbedrijf wordt er een zgn. nummer
toegekend. Iedereen, die materiaal afneemt van dat waterbedrijf kan uiteindelijk op internet dat
hele dossier downloaden; daar staat precies in wat erin zit, en wat voor effect heeft het op mens,
dier, en milieu. (...) Vóór 1 december [2010] moeten we in elk geval die dossiers in Helsinki [bij
het Europees Agentschap voor Chemische Stoffen [ECHA] (Reststoffenunie, 2010)] hebben. Ga er
maar vanuit dat Helsinki uiteindelijk het groene licht geeft aan het eind van dit jaar-begin
volgend jaar [2011].” (DW2).’
De Reststoffenunie verbindt daar in ieder geval al de eis aan, dat “waterijzer voor minstens 80 %
moet bestaan uit Fe2O3. Alles wat minder dan 80% Fe2O3 heeft, dat nemen we nog niet eens in
beschouwing; (...) dat gaat in elk geval niet onder de REACH regeling vallen. Dus alleen het
hoogwaardige ijzer” (DW2). Verder leggen ze zichzelf de grens op van een arseen gehalte van
150 mg/kg; dit komt verder aan de orde in paragraaf 7.3.
Inmiddels zijn de REACH registratienummers voor waterijzer van de verschillende
drinkwaterbedrijven bekend 57 . Het verstrekken van een veiligheidsinformatieblad 58 en een
Chemical Safety Report voor alle chemische stoffen [dus voor elk drinkwaterbedrijf één voor
waterijzer] is onderdeel van de REACH verplichtingen. Omdat de beoordelende organisatie ECHA
en de nationale overheden aanvullende eisen kunnen stellen aan de onderzoeken en
beoordelingscriteria is de registratie nog niet afgerond (Reststoffenunie, 2011a, p. 2; 2011b, p.
14).
Tabel 8 Totale gehalten van arseen en verschillende zware metalen. De gehalten zijn allen voor twee
submonsters bepaald. In Fe-slib en Fe-zand is het gemiddelde ± standaardafwijking aangegeven (Bron:
56 REACH is de Europese Verordening (EG 1907/2006) die staat voor Registratie, Evaluatie, Autorisatie (verlening van
vergunningen) en restrictie (beperking) van CHemische stoffen.
57 http://www.reststoffenunie.com/regelgeving#REACH registratie ; accessed dd. September 2011
58 http://www.reststoffenunie.com/data/upload/files/veiligheidsinformatieblad_aquafer.pdf; accessed Sept. 2011
Reductie fosfaatafspoeling door ijzerhoudend materiaal Page 91